Stel je voor dat je in een goed onderhouden dierenpark wandelt. De meest indrukwekkende vertegenwoordigers van verschillende soorten en rassen lopen vrijelijk rond. Sommigen zijn wel bekend, lievelingen van een wereldwijd publiek, en daardoor van grote waarde. Anderen zijn onbekend, maar hun gestalte en houding verraden kracht en macht. Jonge mannetje proberen zich aan te sluiten bij de alfadieren, en voeren onderling een nimmer aflatende strijd om een stapje hoger in de pikorde te komen. Daartussen pronken exotische prachtexemplaren met hun kleurrijke uiterlijk. Smachtend naar aandacht en bewondering.

Het intimiderende van deze show, zoals Buffy en Xander dat zien, heeft veel van zijn dreiging ingeboet na hun recentelijk confrontatie met de twee vampiers. Ontspannen en rustig babbelend over alles en niets, wandelen ze met hun glas frisdrank tussen de andere genodigden en het bedienende personeel door. Deze zijn nu figuranten in de privé-voorstelling van de twee tieners. Maar dat is een zienswijze die waarschijnlijk wel voor meerderen aanwezigen geld.

Terwijl ze langzaam het hoofdgebouw naderen, ontwaard Buffy Willow, die net door de dubbele terrasdeuren naar buiten komt. Op de voet gevolgd door Oz. De zoekende ogen en schichtige bewegingen van haar vriendin dwingen de blondine een onbehagelijk gevoel op. Zodra het roodharige meisje Buffy in de mensenmenigte heeft ontdekt, baant ze zich snel een weg naar haar toe. Het onbehagelijke gevoel promoveert naar verontrusting, zodra Buffy in Willow's ogen een mengeling van schuldbesef en vertwijfeling ontdekt. Ze vermoedt dat ze weet uit welke hoek de storm komt.

"Oeps?" vraagt de blondine.

"Oeps!" is het antwoord.

"Hoe grote oeps?"

"Ooooeeeps!"

"Oeps."

"En nu graag de ondertiteling voor de niet-inboorlingen van Oepstanistan." vraagt Xander met een lichte bezorgdheid in zijn stem.

"De -eh- goochelshow verliep niet helemaal zoals het script voorschreef, nietwaar?" doet Buffy een gecalculeerde gok.

Beschaamd slaat Willow haar ogen neer, en laat haar schouders in verslagenheid hangen. Troostend slaat Buffy een arm om de schouders van haar mistroostige vriendin, en geleid haar dan behoedzaam door de andere gasten naar een rustigere plek. Op de voet gevolgd door de twee jongens.

Aan de zijkant van het hoofdgebouw, op het pad dat de verbinding vormt tussen het terras en de parkeerplaatsen aan de voorkant van het huis, vinden ze de privacy die ze nu hard nodig hebben.

"Vertel maar eens wat er gebeurd is. Zo erg kan het toch niet zijn?" probeert de blondine haar vriendin moed in te spreken.

Willow's blik vanonder haar wenkbrauwen ontkent deze aanname hevig. Nu haar drie vrienden haar zo verwachtingsvol en ietwat ongerust aankijken verzamelt ze al haar moed, haalt een keer diep adem en steekt van wal.

"A-als opening begon ik met een eenvoudige betovering, het laten verschijnen van een groen wolkje in een helder glas water. Volkomen ongevaarlijk en J.J. was onder de indruk. Nietwaar?" richt ze zich tot vriendje die comfortabel dicht bij haar staat. Zonder op zijn bevestiging te wachten vervolgt ze.

"Daarna liet ik een rooksliert in een spiraal omláág draaien. Redelijk simpele tovenarij waar geen geest of demon aan te pas komt, en Jeffery vond het geweldig. Zo was het toch?" Ook nu weer wacht ze niet op antwoord. "Na de besuikerde koekjes, de koekjes zijn uit de winkel en ik had alleen de fonkelingen van de suiker met wat magie versterkt, ging ik over op het hoofdakte van mijn demonstratie."

Nu het ergste gedeelte komt, zinkt de moed het meisje even in de schoenen. Een bemoedigende glimlach van Buffy sterkt Willow om ook het laatste, bittere deel van haar verslag te doen.

| Titelblad | Vorig hoofdstuk |
| Buffy pag. |