Zo'n kwartier na onze bespreking betreedt de Lynn kroost weer de kamer. Hun huiswerk is zeker af. Gwen is gekleed in een blauwe spijkerbroek met daaronder zwarte leren laarsjes met verhoogde hakken. Haar leren jack heeft ze al dichtgeritst. Patrick heeft het simpel gehouden. Blauwe spijkerbroek met daarboven een nauwsluitende zwarte T-shirt. Aan zijn voeten een paar merksportschoenen. Ben draagt een beige blouse met korte mouwen boven een witte katoenen broek. Ook hij draagt merksportschoenen.

"Hé!" zegt Buffy verbaasd. "Jullie hadden wel eens mogen zeggen dat het formeel is. Nu moeten we ons haasten." Buffy vliegt de trap op naar onze kamer, terwijl Xander en ik volgen.

Buffy en ik halen onze koffers te voorschijn en gaan op zoek naar geschikte uitgaanskleding. Ik moet al snel kiezen tussen de roodzwarte jurk en de blauwe rok met witte blouse. De jurk is praktischer, maar de combinatie staat me beter.

"Wat vindt je?" vraagt Buffy. "Een beetje te gewaagd?"

"Ik wist niet dat je een leren broek had." beken ik.

"Ma houdt er niet van als ik hem draag. Maar ja, zij is ver weg."

"Het staat je goed." moet ik bekennen. "Vooral met dat zwarte topje. Patrick zal het wel leuk vinden."

"Ja, een best aardige jongen hè." zegt ze met een knipoogje.

"Zo aardig als Angel?" probeer ik.

"Nah. Angel is volwassener. Patrick is wat te hanig naar mijn smaak." geeft ze toe.

"Angel is ouder!" zeg ik.

We lachen beiden. Dat is waarschijnlijk ook de reden, dat ze in Xander niet meer ziet dan een goede vriend. God zij dank.

"Waarom leen je niet een van mijn topjes?" biedt ze aan. "Dan besteedt Xander vast wat minder tijd aan Gwen."

"Dat zou ik niet kunnen." bloos ik tot achter mijn oren. "Ik zou me voelen, alsof ik in mijn blootje liep."

"Dat is ook een optie." grapt ze. "Dan heb je in ieder geval Xander's volle aandacht."

Ik kleed me snel aan. Voor we vertrekken gooi ik nog een licht vest over mijn schouders. Voor het geval het vannacht afkoelt. Buffy neemt Angels leren jack mee.

Tegelijk met ons stapt Xander de gang op. Hij heeft zijn beige poloshirt en zwarte katoenen broek aan. In plaats van zijn gebruikelijke gympies, draagt hij nu zwarte schoenen.

"Leuke blouse." complimenteert hij me. Zijn aandacht gaat echter al snel van mij naar Buffy. Aan zijn gezicht te zien heeft hij haar ook nog nooit in een leren broek gezien. Met een glimlach duwt ze zijn onderkaak weer op zijn plaats.

"En ik maar denken dat Mac de enige is die hier kwijlt." plaagt ze hem. "Kom, de anderen wachten."

De ontvangst onder is zoals te verwachten was. Ben en Patrick hebben alleen oog voor Buffy, en Gwen kijkt verlekkert naar Xander.

"Jullie hebben allemaal jullie eigen sleutels." zegt Mary tegen haar kroost. "Dus jullie kunnen jezelf binnenlaten. Maar denk er aan, ik wil morgenvroeg geen smoesjes horen. Ieder gaat gewoon naar school."

"Ja mam. Dag mam."

Zo lopen we twee aan twee gearmd richting de Pub. Patrick natuurlijk met Buffy. Xander al even natuurlijk met Gwen en ik wordt vergezeld door Ben. Het is een heerlijk warme avond. De gesprekken zijn luchtig en opgewekt. Iedereen is al in uitgaansstemming.

Achter het metrostation bevindt zich inderdaad The Piper. Deze pub is gevestigd in een rechthoekig gebouw van drie verdiepingen. Gelokaliseerd op de hoek van een kruispunt. De ingang bevindt zich in de afgevlakte hoek. Zover ik kan zien worden de twee bovenverdiepingen gebruikt voor bewoning.

Als we binnenkomen is het nog niet erg druk. De bar, vlak bij de deur, is bijna helemaal bezet, maar in de zithoeken is nog genoeg plaats. Er is veel hout verwerkt, en de muren zijn bezaaid met oude gebruiksvoorwerpen en dito prenten. De Lynn's zijn hier blijkbaar goed bekend, want verschillende jongeren begroeten hen opgewekt. Zo komen we al pratend bij een zithoek in een rustige uithoek van de zaal. De door Patrick uitgezochte plaats is echter al bezet door twee jongens van ongeveer zijn leeftijd. Hij gaat voor de tafel staan en gebaart de jongelui te vertrekken. Er volgen een paar dreigende blikken over en weer, maar uiteindelijk binden ze in en verkassen ze. Buffy en ik kijken elkaar eens aan. Dat belooft wat!

Op het moment dat Gwen haar jack uittrekt begrijp ik waarom ze die, ondanks het warme weer, had dichtgeritst. Onder dat jack draagt ze namelijk een strak T-shirt met push-up b.h. Niet dat ze het nodig heeft. Haar -eh- borstomvang is toch al beduidend boven het landelijke gemiddelde. Zelfs al zou ik een van Buffy's topjes hebben gedragen, tegen dit kaliber kan ik niet op. Xander kan ik voor vanavond wel afschrijven.

"Nu begrijp je waarom mijn zus zo populair is." merkt Ben op.

Zo, dus Xander is niet het eerste konijn dat gehypnotiseerd wordt door die 'ogen' van de slang. Maar hij komt er al snel achter dat ze niet genoeg heeft aan de aandacht van één jongen. Een handje vol aanbidders zwermen om haar als motten om een vlam. En ik heb zo'n vermoeden dat verschillende van die motten hun vleugels zullen verbranden. Met een beetje geluk verschroeit Xander zich ook. Niet te veel natuurlijk, maar een beetje.

"Kom, laten we gaan dansen." nodigt Ben me uit.

Waarom ook niet. Als Xander zich met een ander kan vermaken, kan ik dat ook. Dansen heb ik nooit gekund, maar gelukkig toont Ben me een paar pasjes. En zolang ik mijn bewegingen maar synchroniseer met die van hem, gaat het best leuk. Ook Buffy en Patrick hebben zich op het dansvloertje begeven.

Met het verstrijken van de tijd wordt het steeds drukker. De meeste tijd dansen we. Afgewisseld met een paar snelle slokjes van onze drankjes. Het dansen gaat me steeds beter af, Ben is een geweldige leraar. Dan ontwaar ik Buffy. Als ik haar wil aanspreken stevent ze langs me af met een gezicht dat op onweer staat. Ik volg mijn vriendin naar onze zithoek en neem tegenover haar plaats en kijk haar vragend aan.

"Die verdomde lul!"

Haar woede-uitval doet me schrikken.

Ze slikt een paar keer. "Omdat het hier zo warm werd stelde ik voor dat we even naar buiten zouden gaan, om een luchtje te scheppen." vertelt ze. "Maar zogauw we buiten waren greep hij me vast en probeerde hij me te kussen. Toen ik hem duidelijk probeerde te maken dat ik daar helemaal niet van gediend was, pakte hij me plotseling bij mijn kont."

"Hij deed wat?!" Xanders stem is laag en dreigend. Zijn kaakspieren zijn gespannen en zijn ogen schieten vuur. Terwijl hij van de tafel wil weglopen pakt Buffy zijn arm stevig vast.

"Hoo, hier blijven Rambo!" vermaant ze hem. "Ik kan je verzekeren dat hij vanavond niet meer aan seks zal denken. Ik heb hem geraakt waar het hem het meeste pijn doet."

"Je bedoelt toch niet ... ?" begin ik. "Je hebt hem toch niet ... ? Ooh!"

"Yeap!"

"Oeh!" is Xanders reactie.

Dan pas merk ik dat ook Gwen en Ben zich bij ons hebben gevoegd. Buff's ontboezeming over hun broer brengt hen duidelijk in verlegenheid. Xander is al zo tactvol geen sarcastische opmerkingen in hun richting te maken. Ik schuifel rond de tafel en sla een arm om mijn vriendin.

"Je had zijn ogen moeten zien, toen ik hem vol trof." richt ze zich tot mij. Xander's en mijn lachen breken het ijs een beetje voor de tweeling. Ze schuiven voorzichtig aan onze tafel aan. Langzaam maar zeker begint het gesprek weer te vlotten, en na een kwartiertje of zo is de bedrukte stemming al weer grotendeels weg.

Opeens zie ik hoe Xander's gezicht verhard. Dan zie ook ik Patrick aan komen lopen. Xander springt op en onderschept hem een paar meter van onze zitplaatsen. Even vrees ik dat ze op de vuist gaan, en mijn vrees geldt dan vooral voor Xander. Want hoewel hij even groot is als Patrick is die zo'n tien kilo zwaarder, en niets daarvan is vet. Maar zodra Xander zich hem in de weg stelt, heft hij zijn handpalmen in een verontschuldigend gebaar. Ik kan niet horen wat hij zegt, maar hij lijkt Xander ervan te willen overtuigen, hem er langs te laten. Na zijn relaas aangehoord te hebben, kijkt Xander over zijn schouder naar Buffy. Die geeft hem een korte knik en Patrick wordt doorgelaten.

"Buffy, het spijt me zo." verontschuldigt hij zich. "Ik heb me gedragen als een schoft."

"Daar zijn we het dan over eens." merkt ze op.

"Ik weet niet wat me bezielde, en ik weet niet hoe ik dit ook maar enigszins kan goedmaken." vervolgt hij. "Ik zal bij je wegblijven. En de drankjes gaan op mijn rekening. Nogmaals, het spijt me verschrikkelijk."

Na zijn zegje gedaan te hebben kijkt hij Buffy verwachtingsvol aan. Ze knikt kort, maar blijft hem strak aankijken. Patrick draait zich om en gaat aan de bar staan. Hij heeft de boodschap goed begrepen. Verontschuldiging aanvaart, maar blijf uit mijn buurt.

Nu dit onaangename incident is afgedaan kunnen we met zijn vijven weer ongestoord van de avond genieten.

Om tien voor elf gaat de bel.

"Sluitingstijd." legt Ben uit. "Om elf uur sluiten ze de zaak."

"Dat komt goed uit." verzucht ik. "Ik ben opeens toch zo moe."

"Nou, ik dan." merkt Xander op. "Ik was al van plan een comfortabele tafel voor de nacht uit te zoeken."

Op onze weg naar buiten komen we langs Patrick die nog steeds aan de bar zit.

"We gaan naar huis." zegt Buffy tegen hem. "Ga je mee?"

De vriendelijke uitnodiging doet hem duidelijk goed. Hij betaalt snel zijn rekening en loopt dan met ons mee. Ik ben blij dat ik mijn vest heb meegenomen, want het is buiten toch voelbaar afgekoeld. De afstand naar huize Lynn is snel afgelegd.

Bij binnenkomst blijkt dat Giles en Mary nog op zijn .

"En? Een leuke avond gehad? vraagt onze gastvrouw.

"Oh ja, heerlijk." zegt Buffy. "Een leuke tent, we hebben ons goed geamuseerd."

"Nog iets drinken?" biedt Mary aan.

We slaan het aanbod beleefd af en zeggen dat we liever gaan slapen. Na een goedenacht gaan we naar onze kamers. Ik weet nog dat ik in mijn slaapzak gestapt ben. Daarna was ik weg.

| Titelblad | Vorig hoofdstuk | Volgend hoofdstuk |
| Buffy pag. |