Van de mooie heldere nacht is weinig meer over. Een dunne kille mist is van de zee landinwaarts komen drijven. Met een zicht van een 50 meter, heeft deze nevel de vertrouwde straten veranderd in een spookachtig decor.

Nu hun avond alles geworden is behalve dat wat ze er van verwachtten, zit er weinig anders op dan terug te keren naar de vertrouwde geborgenheid van de schoolbibliotheek. Nog een uur geleden zouden ze zich voor gek hebben verklaard, maar nu verlangen ze alle vier naar de saaie stoffige boekenrekken van Giles werkruimte.

Angel heeft Buffy zijn jas gegeven. Haar dunne jurk was uitstekend toegesneden op de Bronze, maar het biedt onvoldoende bescherming tegen het veranderde weer. Voor extra warmte, en als troost voor een teleurstellende avond, slaat hij een arm om haar schouders. Dankbaar legt Buffy haar hoofd tegen zijn borst.

Achter hen wandelen Willow en Xander gearmd. Buffy's openlijke liefde voor Angel rust zwaar op Xander's ziel. Sinds ze zijn aanbod om als paartje naar het schoolbal te gaan heeft afgeslagen, en alhoewel hij vlak daarna weer leven in haar levenloze lijfje heeft geblazen, is hun relatie nooit verder gekomen dan die van goede vrienden. Deze afwijzing heeft zijn gevoelens voor haar niet veranderd. Vreemd eigenlijk! Vele meisjes hebben zijn vaak oprechte liefde afgewezen. En na een paar dagen was de bevlieging weer over. Bij dit blonde meisje is het echter anders. Het lijkt wel een vloek. Ze is zo dichtbij, en tegelijkertijd zo veraf. Het ergste is nog wel dat ze hem heeft afgewezen voor dát. Een ondode, een vampier! Iets wat ze normaal gesproken zonder zich een moment te bedenken zou doden.

De enige die hem in deze sombere momenten nog wat troost kan geven is Willow. Lieve, trouwe Willow. Ze is als de zus die hij nooit heeft gehad. Net zoals Jesse de broer was die hij nooit heeft gehad. Voor Buffy's komst naar Sunnydale was het leven een stuk eenvoudiger. Eenvoudiger ja, maar ook veel saaier. En het meisje kon er niets aan doen dat Jesse een vampier werd. Noch dat hijzelf zijn vriend met een staak uit diens verdoemde lot bevrijdde. Alles bij elkaar genomen is het een spannend en opwindend jaar geweest, bedenkt Xander zich. Afgezien van de momenten van pure doodsangst dan.

Bij het naderen van een straathoek wordt hun aandacht getrokken door een krachtige reeks vloeken. Achter de hoek, nog onzichtbaar voor het viertal, lucht iemand zijn gevoelens op een wel zeer bloemrijke wijze. Hier is duidelijk een geoefende aan het woord. Het rolt hem opmerkelijk vlot van de tong. Zijn gebrek aan herhalingen verraden een levendige fantasie. Wat pervers misschien, maar levendig.

"Die weet onze gevoelens goed te verwoorden!" vindt Xander.

Zijn vrienden voelen zich niet geroepen hem tegen te spreken.

Zodra ze de hoek ronden ontdekken ze de bron van de godlasterende taal. Een paar meter van hen vandaan probeert een man wijs te worden uit de mechanische ingewanden van een gele Kever Cabriolet.

"Ik dacht al dat ik de stem herkende." zegt Angel tegen zijn vriendin. "Is die vier-takt te high-tech voor je?" vervolgt hij smalend tegen de ongelukkige autobezitter.

"Non Dieu, Angel!" begroet Sebastian zijn oude vriend. "Zo zie je elkaar in geen jaren, en dan opeens twee nachten achter elkaar."

Bach's behoefte aan een stevig steunpunt, in dit geval zijn Kever, duidt er op dat hij al een stevig ontbijt heeft gedronken.

"Mooie benen!" oordeelt Bach zodra hij Buffy opmerkt. "Als ze een paar jaar ouder waren geweest, had ik graag met ze kennis gemaakt."

Buffy walgt van de wellustige blikken die de dronken man op haar werpt.

"Ga vooral zo door." zegt ze met een dreigende ondertoon. "Dan zul je ze snel van dichtbij zien."

"Kattig vriendinnetje!" merkt de aangesprokene tegen Angel op. "Pas maar op dat ze niet bijt."

Op dat moment valt zijn oog op Xander's gehavende gezicht en met bloed besmeurde blouse. "Zo! Daar heeft iemand een gedegen staaltje werk afgeleverd."

Xander heeft nu absoluut geen behoefte aan leedvermaak. Zeker niet omdat het zíjn leed is.

"Ik voel er veel voor ons onderhoud van gisteravond tot een eind te brengen." gromt hij strijdlustig.

"Niet te haastig!" kalmeert Buffy haar gekwetste vriend. "Angel denkt dat Mr. Bach meer over die luchtgeesten weet. Laten we eerst eens kijken of hij voor ons van nut kan zijn."

"Praat me niet van luchtgeesten!" klaagt Sebastian. "Als deze rotwagen zijn werk naar behoren had gedaan, was ik nu al halverwege Nevada geweest. Ik had me vanavond al verslapen. Niet eens tijd gehad om op jacht te gaan. Gelukkig stond er in de Gouden Gids het telefoonnummer van een nabij gevestigde pizzabezorgservice.

"Ik neem aan dat het niet de pizza was die je honger stilde?" verwoordt Xander zijn duistere vermoedens.

Bacchus grinnikt. "Je had zijn gezicht eens moeten zien toen ik hem vertelde waaruit zijn fooi zou bestaan." De vampier lacht als hij zich de bewuste scene weer voor de geest haalt.

Het is niet de kille mist die de rillingen over de ruggen van de drie jonge mensen doet lopen. Mocht iemand van hen zich door Bacchus charmante voorkomen hebben laten verblinden, zijn plezier in de doodsangst van zijn laatste slachtoffer maakt hier onmiddellijk een eind aan. Ze vangen een glimp op van het monster dat schuil gaat achter dit sympathieke gezicht.

Buffy vraagt zich af of haar Angel vroeger ook zo geweest moet zijn. Voordat de zigeunervloek hem zijn ziel, en daarmee zijn eeuwig kwellende geweten terug gaf. Haar hart verkilt bij de gedachte.

Angel begrijpt Buffy's blik goed als ze hem aankijkt. Mocht hij niets bruikbaars uit Bach krijgen, dan doodt ze hem ter plekke. Ondanks een zekere vriendschap die hij voor de dronkaard voelt, is hij zich ter dege bewust van de slechte inborst van deze vampier. Sebastian's voortbestaan hangt nu af van diens kennis. En zo nodig zal hij Buffy helpen zijn soortgenoot naar de Hel te sturen. Zoals hij al zo vaak heeft gedaan.

"Bacchus, oude vriend." begint Angel op kameraadschappelijke toon. "Je hebt zo veel gezien, zo veel meegemaakt. Het kan bijna niet anders dan dat jij een van de heel weinige bent die ons wat kan vertellen over deze zogenaamde luchtgeesten." Hij speelt in op Sebastian's twee grootste behoeftes, afgezien dan van drank en seks. Namelijk zijn verlangen naar respect en waardering. Door diens slap karakter oogst hij bij zijn medevampiers zelden iets anders dan minachting. Mochten ze hem al eens in hun midden tolereren, dan is dat alleen maar vanwege zijn hoge amusementswaarde.

"Nou! Als je zo aandringt, wil ik jullie best deelgenoot maken van mijn belevenissen met deze wezens." begint Bach, terwijl hij zich neerzet op een spatbord van zijn wagen. Blij dat hij een excuus heeft om even te kunnen gaan zitten.

De daaropvolgende tien minuten trakteert hij zijn publiek op de ene anekdote na de andere. Xander en Willow hebben gisteravond al een voorproefje gehad van diens verteltalenten. Voor Angel is het al lang gesneden koek. In de twee eeuwen dat ze elkaar kennen heeft hij al vaak, héél vaak, mogen genieten van diens one-man show.

Tot Buffy's eigen verbazing zakt haar woede en afschuw over Bacchus laatste slachtoffer. Deze man heeft onmiskenbaar een flair als verteller. Ze kan nu goed begrijpen hoe gemakkelijk mensen onder de indruk van hem komen. Als Bach een verkoper was geweest, had hij ongetwijfeld alles aan iedereen kunnen slijten. Het moet hem ook weinig moeite kosten om vrouwen met zijn vlotte babbel te verleiden. Om ze dan na een liefdesnacht te verraden met een brute beet in de hals. Een waardige volgeling van Satan.

"Als die luchtgeesten dan zo ongrijpbaar zijn als je het ons in je boeiende verhalen beschrijft, ken je dan geen methode om ze te verslaan?" weet Angel de gedreven verteller uiteindelijk tactvol te onderbreken.

Voor een moment is Sebastian verward, als hij uit zijn vertellijn wordt gerukt. Dan verzinkt hij in gepeins.

"Nu je het zegt." mompelt Bach uiteindelijk. "Ik kan me van een verblijf op de Siberische Taiga herinneren, dat de plaatselijke medicijnmannen een ritueel kenden om ze te ontbinden."

Buffy weet niet hoe snel ze de volgende vraag moet stellen. "Weet u misschien nog hoe dat ritueel uitgevoerd moet worden?"

"Oh ja, natuurlijk!" antwoordt Bach een beetje uit de hoogte. Hun aandacht en gevlei heeft zijn ego tot nieuwe hoogte gestuwd. "Een paar magische voorwerpen, een paar aanroepingen en weg is dat luchtig ongedierte. Ik heb zelf bij een paar van die rituelen geassisteerd. Daarna probeerde ik een keer zelf dit ritueel uit te voeren, maar dat liep bijna fataal af. Schijnbaar heb ik geen aanleg voor tovenarij."

"Maar juffrouw Calendar heeft dat wel!" merkt Willow op.

De vier vrienden kijken elkaar lachend aan. Dit is precies wat ze zoeken. En dat allemaal zonder Giles boeken!

"Zou je voor ons de details kunnen invullen, makker?" vervolgt Angel zijn gevlei.

"Weinig kans." meldt Bach. "Het was leuk jullie weer eens te hebben ontmoet, maar ik heb al genoeg tijd verspild. Zogauw ik mijn Kever weer aan de praat heb, ben ik hier weg."

"Maar elke nacht dat de luchtgeesten vrij rondwaren kunnen er mensen sterven!" probeert Willow hem over te halen. "En vampiers natuurlijk."

"Ik ben getroffen door je medegevoel. Maar niet echt." pareert Bacchus. "Ik heb geen zin me met de plaatselijke probleempjes bezig te houden. En jullie kunnen me daar ook niet toe dwingen."

"Ik ben een optimist." zegt Buffy als ze voor hem gaat staan. "Ik denk dat ik je best kan dwingen!"

Sebastian kijkt het meisje verbaast aan. "Weet je wel wat ik ben?!"

"Oh ja. Mijn vrienden hebben me ingelicht." antwoordt ze poeslief. "Maar weet je wat ík ben?"

"Je bedoelt, afgezien van iemand met zelfmoordneigingen?"

"Dat valt wel mee. Maar afgezien daarvan, ja."

"Eens kijken." zegt Bach, terwijl hij Buffy spottend aankijkt. "Angel's stoeipoesje? Zijn persoonlijk stukje speelgoed? Of hebben nog anderen toegang tot je?"

Met een venijnige uithaal slaat Buffy de man tegen de grond.

"Zo praat je niet tegen een dame!" kan Xander het niet laten op te merken.

"Dank je." zegt de dame, terwijl ze Bach vuil aankijkt.

"Graag gedaan."

"Pieeep. Fout antwoord." vervolgt ze tegen Sebastian. "Twee strafpunten. Geen kans meer op de hoofdprijs."

"Oke. Je hebt mijn aandacht." bromt de geslagene. "Wat ben je dan wel niet?"

"Ze is de Vampier Doder." antwoord Angel voor zijn vriendin.

Als het meisje het zelf had gezegd, zou Bach haar niet hebben geloofd, niet onmiddellijk tenminste. Maar Angel's effen stem en zijn ernstige ogen laten hem er geen twijfel over bestaan, dat deze de waarheid spreekt. Sebastian's gezicht trekt wit weg. Een hele prestatie voor een bloedeloze vampier.

"Ik heb toch niets fouts gedaan?!" jammert deze. "Niet veel tenminste. Als jullie me laten vertrekken kom ik hier nooit meer terug. Vampier-erewoord!"

"Maar we willen helemaal niet dat je weggaat." vertelt Angel hem, onderwijl hij naar het openstaande motorcompartiment van de auto loopt. "Je blijft hier totdat je ons alles over dat ritueel hebt verteld!" Met een ruk trekt hij de bougiekabels kapot.

Dit is teveel voor Bacchus. Niet alleen levert één van zijn weinige vrienden hem uit aan de Doder, maar nu belet diezelfde persoon hem ook nog deze vervloekte plaats, die vergeven is van levensgevaarlijke luchtgeesten, te verlaten. Nog voordat iemand kan reageren stort de getergde vampier zich op Angel. Zijn grauw is beladen met de angst en wanhoop die hem overspoelen. Een klap getuigt van de botsing tussen Angel's hoofd en de bumper van de wagen.

"Blijf van mijn vriendje af!" snauwt Buffy, als ze Bacchus van haar geliefde af trapt.

De demon in mensengestalt rolt opzij en weet haar tweede trap te blokkeren. Nog voordat ze hierop kan reageren treft de vampier Buffy met een slag tegen de borst die haar een paar meter verder op het trottoir doet belanden. Pijlsnel richt Bacchus zich op en stort zich als een roofdier op het meisje.

Halverwege de aanval worden zijn benen onder hem vandaan gerukt door Xander's tackel. Om te voorkomen dat de ondode kan opstaan klemt de jongen de veroverde benen strak tegen zich aan.

Dit geeft Angel, in volle vampiermode, en Buffy de gelegenheid zich gezamenlijk op hun tegenstander te storten. Hun gezamenlijke aanval gaat over in een gezamenlijke val als Bacchus hen met een snelle beweging van zich afwerpt.

Met een ruk aan diens haar trekt hij de van pijn schreeuwende Xander naar zich toe. Vlak voordat de vampier de jongen de keel af wil bijten, kijkt Xander in het door razernij getekende demonengelaat van zijn beul. In een flits trekt het leven aan hem voorbij. Hij is verbaast als een luide klap, dat wat weg heeft van een gong, het einde van zijn leven aankondigt. Dan pas merkt hij dat de vampier hem niet meer vast heeft. Maar langs hem op de grond ligt terwijl hij zijn hoofd met beide handen vast houdt. De keelgeluiden die dit wezen voortbrengt lijken nog het meeste op dat van een geslagen hond.

Xander rolt snel van de ondode weg. Zodra hij weer op zijn benen staat ziet hij tot zijn niet geringe verbazing hoe Willow met een autobumper staat te zwaaien. Dat was dus de gong, concludeert hij.

Nadat Bacchus zijn ogen weer kan focusseren, ontwaart hij zijn tegenstanders weer. Ze zijn misschien wat aangeslagen, maar nog steeds onverminderd strijdlustig. Dit kan Bach niet van zichzelf zeggen. Zijn bloeddorst en woede zijn flink bekoeld. Je kunt bovendien niet van een eervol gevecht genieten als je het niet overleefd. Het wordt tijd zich als de verstandigste te gedragen, en te vluchten zolang het nog kan. De richting is van minder belang dan wel de snelheid.

De vluchtende vampier wordt met gemengde gevoelens nagekeken. Van de ene kant is iedereen blij dat dit gevecht afgelopen is. Aan de andere kant kijken ze naar de snel kleiner wordende rug van een waardevolle informatiebron.

"Hoe heb je in vredesnaam die bumper van de auto kunnen slopen?" wil Buffy van haar vriendin weten.

"Dat heb ik niet gedaan!" verdedigt Willow zich. "Dat deed Angel. Met zijn hoofd."

"Mexicaans fabrikaat!" zegt Xander misprijzend.

"Er is niets zo goed je frustraties af te reageren , dan om een vampier een stevig pak slaag te geven." vindt Buffy.

"Ik moet toegeven dat die bumper een heel bevredigende klap gaf." bekent Willow. "En dan zijn er nog mensen die beweren dat geweld geen therapeutische waarde kan hebben."

"Mijn frustraties zijn niet aan bod gekomen." beklaagt Xander zich. "Ik zat aan de ontvangende kant."

"Macht der gewoonte?" kan Angel niet nalaten te vragen.

"Willow, kan ik die bumper even lenen?"

| Titelblad | Vorig hoofdstuk | Volgend hoofdstuk |
| Buffy pag. |