Je hoort wel vaker verhalen van UFO waarnemingen, zijn die waarnemingen wel echt of zijn het grappenmakers die dit rondvertellen, we zoeken het even uit.

In de jaren '50 werden er geregeld UFO's gesignaleerd en er zijn nog altijd onverklaarbare gevallen. De eerste melding van een UFO kwam van een zakenman die op 24 juni 1947 in zijn vliegtuigje in de VS vloog, deze maakte een omweg om te zoeken naar een transportvliegtuig van de Amerikaanse Marine. Tot zijn grote verbazing zag hij op een hoogte van 2740 meter, 9 schotelvormige objecten vliegen op een afstand van 40km en hun snelheid bedroeg 2700km/h.
Dit soort waarnemingen werden veroorzaakt door optisch bedrog, dus het zijn geen UFO's.

Op de avond van 6 december 1952 zag de bemanning van een B-29-bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht boven de golf van Mexico een groep UFO's. Deze objecten verschenen ook op de radar, deze gaf een snelheid aan van 8000km/h, de 2 piloten haalden er 2 bemanningsleden bij. In de duisternis zagen ze objecten gehuld in een blauwwit licht, op zeer grote snelheid langs de bommenwerper vliegen. Later zagen ze zowel met het blote oog als op de radar, daarna versnelden ze tot 14480km/h en verdwenen van de radar.

Waarnemingen van UFO's krijgen pas veel aandacht als er één neerstort of ontploft. Het bekendste voorval is gebeurd in Roswell in New Mexico, daar werden brokstukken gevonden op een ranch. Zulke gevallen werden aan de autoriteiten gemeld, die namen het gevonden materiaal meteen in beslag voor er mensen dit konden zien.

Andere waarnemingen kwamen van mensen die aan boord geweest waren van een UFO, zo was er een Amerikaan die een reeks ontmoetingen had met een Alien, een vliegende schotel nam hem mee. Hiervan waren geen getuigen zodat zijn verklaringen in twijfel getrokken werden.

Een indrukwekkender verhaal kwam van een boer uit Brazilië, deze zei dat hij ontvoerd was door een UFO. De bemanningsleden leken op mensen en hadden hem meegenomen aan boord. Hij werd medisch onderzocht en er werd bloed afgenomen. Daarna werd hij aangespoord tot seks met een vrouwelijk bemanningslid. Na 4 uur werd hij weer vrijgelaten .
Nadien werd de boer onderzocht en een dokter vond littekens op de plek waar de bloedstalen genomen werden maar er waren opnieuw geen getuigen.

Limburg ziet ze vliegen.

Limburg ziet ze vliegen!
Bron: Het laatste nieuws 12-02-04

Een maand geleden hebben verschillende inwoners van de Provincie Limburg (België) een UFO gezien. Een van hen is een 15-jarige UFO-spotter S. M. uit Zonhoven, hij heeft er zelfs foto's van genomen. "Een geweldige ervaring", zegt hij.

Het gebeurde op 11 januari, even na 18 uur. "Ik zat met mijn familie in de auto" vertelt S.M. "We reden van Tongeren naar Zonhoven. Ineens zag ik iets vreemds door het venster. Een groot wit licht met rode vlammen en blauwe strepen. Zo groot als een vliegtuig. Het bleef ons volgen tot we ter hoogte van Bokrijk even stopten. Toen bleef het ook stilhangen. Daarna is het weer een eind met ons meegevlogen, tot bij ons thuis in Zonhoven. Ik heb mijn fototoestel bovengehaald en afgedrukt. Een fantastisch gevoel."

Bron: het laatste nieuws

Conclusie: Dit is een klein stukje uit het artikel dat in het laatste nieuws verscheen. Nadat ik eens op de website van BUFON keek bij ufo waarnemingen stonden er nog meer van dergelijke berichten. Het ding was in het westen te zien volgens sommigen, dus is dit fenomeen zeer gemakkelijk te verklaren.

Wat deze mensen gezien hebben is de planeet Venus. Deze planeet is zeer goed te zien aan de westelijke hemel. Vele mensen zien in Venus een UFO, eigenlijk zie je toch dat dit geen UFO was. Het ding bewoog niet, enkel in de auto toen ze aan het rijden waren (logisch dus), er is ook geen schatting hoe hoog dat "ding" vloog en op welke afstand, kortom te weinig informatie om te zeggen dat dit effectief een UFO was. Naar mijn mening was dit gewoon Venus die schittert in het westen.

UFO verhaal van 2002: Bizar ongeval op Airshow.

Op de Oekraïnese en Russische televisie toonden een UFO dat nabij een Ukraïnese Fighter Jet vloog, enkele momenten voor de jet crashte in het publiek op de Sknilov Aerodrome op 27 juli, doode 84 mensen, inclusief 27 kinderen. De video ttonde duidelijk een wit, sigaarvormige UFO die ook was opgemerkt door de TV commentator. Het vloog achter de Su-27 jet voor 1.5 seconde.De ontdekking van de UFO werd gemaakt van gedetailleerde analyse van de video van de crash.

Piloot Uriy Egorov zegt, "Op een gegeven moment was de SU-27 oncontroleerbaar geworden." Hij en zijn copiloot konden zich wel redden met hun schietstoel. Het vliegtuig scheen te blokkeren, aldus Generaal Evgeniy Marchuk, die het onderzoek van de crash op zoch nam, zegt dat analyse van de vluchtgegevens tonen dat alles normaal functioneerde.

Sommige waarnemers denken dat de UFO de jet probeerde te redden op het moment dat het toestel begoin te blokkeren. De officiële instanties ontkennen dat het om een UFO gaat, ondanks het feit dat het goed zichtbaar was op de video.

Conclusie: Na wat rond te kijken op het internet hebben we de video niet gevonden waar de UFO op zou te zien zijn. Wat we wel gevonden hebben is een iets gedetailleerder beeld wat er exact gebeurde, het ongeval gebeurde tijdens een zeer gevaarlijk manoeuvre, en zoals iedereen wel weet kan het dan wel eens misgaan. Het feit dat er een sigaarvormig onbekend voorwerp gezien werd kan gezichtsbedrog zijn, het is al meerder malen gebeurd dat lichtinval voor reflecties kan zordgen en daardoor iets wits te zien was, ook de duur van 1,5 seconde dat het te zien was zou hierop kunnen wijzen. Wat ook opviel na het bezoeken van een galerij met foto's van de crash was dat de uitlaatgassen van de motoren goed te zien waren en dat dit de oorzaak was van het sigaarvormige 'object'. Het is dan ook erg dat ze dit gebeuren opblazen tot een UFO verhaal terwijl er enorm veel slachtoffers vielen.

Het was geen vliegtuig, het is een UFO!.

"Ik keek even naarde hemel en ik merkte dat de hemel helderder en helderder werd, het kon geen vliegtuig zijn aangezien het geen rode lichten had maar enkel een helder wit licht dat alsmaar helderder werd, net alsof een ster ontploft, dit kan niet van deze planeet zijn!"

conclusie: Een gegeven dat veel voorkomt, hetgeen de persoon hierboven gezien heeft is de lichtflits van een Iridium Satelliet, de zonnepanelen van die satellieten reflecteren zoms het licht naar de aarde waardoor we aan onze hemel een stip traag over de hemel zien bewegen die helderder wordt en daarna terug verdwijnt. Dit is eens te meer geen UFO geval, de meeste mensen hebben dus geen idee wat er allemaal in de ruimtevaart gebeurd en wat men kan zien aan de avondlijke hemel.

Zwerm	Zichtbaarheid	Maximum	Oorsprong	Opmerkingen
Quadrantiden	25 dec-7 jan	3 januari	onbekend	jaarlijks, activiteit variabel
Lyriden	16-25 april	22 april	komeet Thatcher (1881 I)	jaarlijks, zwakke activiteit
-Puppiden	16-25 april	23 april	komeet Grigg-Sjellerup (1902 II)	grotere activiteit, meestal om de 5 jaar
-Aquariden	26 apr-10 mei	4 mei	komeet Halley	jaarlijks, grote activiteit
-Aquariden N	14 juli-5 sept	12 augustus	onbekend	jaarlijks, zwakke activiteit
-Aquariden Z	21 juli-29 aug	28 juli	onbekend	jaarlijks, zwakke activiteit
-Capricorniden	15 juli-25 aug	25 juli	onbekend	jaarlijks, zwakke activiteit
-Aquariden N	15 juli-10 sept	20 augustus	onbekend	jaarlijks, zwakke activiteit
-Aquariden Z	15 juli-25 aug	5 augustus	onbekend	jaarlijks, zwakke activiteit
Perseïden	20 juli-23 aug	12 augustus	komeet Swift-Tuttle (1826 III)	jaarlijks, grote activiteit
-Cygniden	9-23 augustus	20 augustus	onbekend	jaarlijks, zeer zwakke activiteit
Draconiden	6-10 oktober	9 oktober	komeet Giacobini-Zinner	periodiek, soms meteorenstorm
Orioniden	16-30 oktober	21 oktober	komeet Halley	jaarlijks, vrij actief
Tauriden	15 sept-1 dec	3 november	komeet Encke	jaarlijks, zwakke activiteit
Leoniden	14-20 november	17 november	komeet Tempel-Tuttle (1866 I)	periodiek (33 jaar), soms meteorenstorm
Andromediden	november		komeet Biela	tegenwoordig nauwelijks actief
Geminiden	4-16 december	14 december	planetoïde 1983 TB	jaarlijks, grote activiteit
Ursiden	17-25 december	22 december	komeet Tuttle (1790)	jaarlijks, zwakke activiteit

Ufo, s waarnemen

Hoe neem je een ufo waar.

Want soms worden wolken en andere verschijnselen aan de hemel ook voor ufo's aan gezien. Echte ufo's gedragen zich vaak abnormaal , ze komen plotseling te voorschijn en verdwijnen dan na minuten plotseling weer . Iets wat zich in een rechte lijn voortb eweegt is een gewoon vliegtuig.

Ufo's maken hele vreemde bewegingen at met een vliegtuig niet kan. Ook wolken kunnen voor ufo's worden aangezien omdat die dat de vorm van vliegende schotels hebben , wolken staan stil of bewegen langzaam waaraan je dus kan zien dat het een wolk is en geen ufo. Lichtpuntjes aan de hemel die komen en een paar seconden later weer verdwijnen zijn meteorieten en om het voor ufo's te laten doorgaan moeten ze veel langer zichtbaar blijven. Lichtvlekken valk bij de noordpool ontstaan door invloed van zone energie op de atomen boven in de atmosfeer . Dus als je iets vreemds ziet moet je eerst bedenken of het iets gewoons is zoals een vliegtuig, een meteorenregen , een wolk, een vogel of een luchtballon enz.

Ufo misteries:

Graancirkels

 Graancirkel bij woodborough Hill

Graancirkels zijn kale cirkels in graanvelden die soms ook iets uitbeelden . Meestal zijn die door mensen gemaakt. Maar soms zijn er geen sporen van mensen te zien en is er die nacht ervoor licht gezien, zouden buitenaardse wezens die dan toch van uit hun vliegende schotels hebben ingestraald.

Ontvoeringen

Sommige mensen herinneren dat ze zijn ontvoerd door ufo's en kunnen ook de aliëns beschrijven . Dit kan echter ook een hallucinatie zijn geweest

Mannen in zwart

Mannen in zwart zijn hele raadselachtige mannen in een zwart pak die soms op bezoek komen bij ufo getuigen of Ufo wetenschappers en proberen hen te laten zwijgen over ufo's . Ze komen meestal met z'n drieën in een zwarte cadilac uit de jaren 50 die er nie uw uitziet en nieuw ruikt en doen zich voor als luchtmacht personeel of andere agenten van de overheid . ze komen en verdwijnen vaak op mysterieuze wijze

Zo zijn er nog veel andere mysterieuze verschijnselen waarbij er aan ufo's wordt gedacht

Inleiding:

Buitenaardse wezens, hoe zien ze er uit, lijken ze op ons (zoals in sommige films) of zien ze er heel anders uit wat is hun anatomie, en wat is hun stofwisseling? Dit staat hier ter discussie.

Hun uiterlijk.

Het uiterlijk van aliens kan per planeet verschillen. Hoe ze er echt uit zien kunnen wij niet weten omdat we ze nog nooit in het echt gezien hebben. ze kunnen op mensen lijken maar kunnen er ook heel anders uitzien. Intelligente wezens zullen in elk geval wel armen moeten hebben om werktuigen vast te pakken. Communicatie hoeft niet met geluid te gaan maar kan ook met bijv radiogolven die ze met antennes op hun kop uitzenden of met lichtsignalen. en geluid zouden ze ook wel met hun huid kunnen opvangen in plaats van met oren want geluid bestaat uit trillingen.

  een grey

Anatomie.

hebben ze een hart en bloedvaten stelsel net als wij of hebben ze een ander transport systeem, bijvoorbeeld speciaale cellen die alle voedingstoffen vervoeren en afval stoffen kunnen afvoeren die gewoon door het lichaam heen kruipen. hebben ze een in of uitwendig skelet of is hun weefsel zo stijf dat ze die niet nodig hebben.

Stofwisseling.

Eten en ademen ze net als wij? De atmosfeer van hun planeet kan ook zo samen gesteld zijn dat ze alleen maar hoeven te ademen de atmosfeer bestaat dan uit bijvoorbeeld uit 10% CO₂ 10% NH₃ 15% CH₄ 5% H₂O 5% SO₃ 45%N₂ wat dan door microörganismen steeds weer word aangevuld. Of zit alles in hun eten en hoeften ze niet te ademen. En misschien kunnen ook zelf m.b.v fotosynthese zuurstof en koolhydraten aanmaken net als planten

Voortplanting.

op de aarde is een man en vrouw nodig voor de voortplanting maar misschien hoeft dat op sommige planeten niet en kunnen ze dat zelf m.b.v zelf bevruchting zoals bij sommige planten op aarde, of door deling zoals bacteriën.
 

Biochemie

Aardse cellen bestaan uit DNA wat informatie bevat voor het maken van eiwitten en van die eiwitten kunnen we weer enzymen maken. Eiwitten bestaan uit ketens van aminozuren en DNA bestaat uit twee desoxy ribose fosfaat ketens met 4 verschillende basen er aan vast wat uit een dubele helix bestaat. aminozuren bestaan voornamelijk uit koolstof stikstof en waterstof atomen. en koolwaterstoffen uit koolstof zuurstof en waterstof. maar bij buitenaardse wezens kan het wel anders zijn bijv silicium i.p.v. koolstof en zwavel ipv zuurstof

Het ontstaan van leven 

Hoe is leven op aarde en op andere planeten ontstaan ?

Spontane generatie

Vroeger (tot de 19de eeuw) dachten ze dat leven spontaan kan ontstaan, de zogenaamde generatio spontane. Pasteur heeft met de zwanehals proef bewezen dat dat niet kon. Hiervoor vulde hij eerst een glazen kolf met bouillon (bacteriën kunnen zich daarin vermenigvuldigen waardoor de bouillon troebel wordt) verhitte het zodat alle bacteriën dood gaan en smolt de hals dicht en het bleef helder. Voorstanders van de generatio spontane zeiden dan dat de z.g.n levensgassen er niet bij konden, waarop hij de pro ef f nog eens herhaalde, maar smolt de hals toen niet dicht maar boog het om tot een zwanehals zodat de z.g.n levensgassen er bij konden, ook toen bleef de bouillon helder waarmee bewezen is dat deze theorie niet klopt.

Zwanehals proef van Pasteur

Oeratmosfeer:

Toen de atmosfeer van de aarde nog heel jong was zo'n 4,5 miljard jaar geleden was de samen stelling van de atmosfeer heel anders dan nu het bestond toen uit methaangas ammoniak waterdamp en koolstofdioxide. Hieruit zouden aminozuren (bouwstenen voor eiwi tten) en nucleine zuren (bouwstenen voor DNA RNA (erfelijke martiaal van cellen)).

Urey miller heeft een proefopstelling gebouwd waar deze deze gassen in zitten en daar onder een vlam en vonken er in die bliksem schichten nabootsen na een aantal maanden werden er aminozuren gevonden. Een herhaling van de proef met UV licht i.p.v. vonke n leverde het zelfde resultaat Op.

De opstelling van Urey Miller

Meteoor inslagen

Ook kunnen de aminozuren op aarde terecht zijn gekomen door komeet inslagen want er zijn inderdaad aminozuren op meteoren gevonden nucleïne zuren zijn nog niet gevonden op meteoren.

DNA RNA

Eiwitten zijn opgebouwd uit verschillende nucleinezuren. De volgorde van aminozuren wordt bepaald door DNA wat zich in elke levende cel bevindt. DNA wordt vertaald naar RNA waar stukjes tranport RNA aan binden die aminozuren meenemen die dan aan elkaar gekoppeld worden. Elk transport RNA molecuul heeft zijn eigen aminozuur.

DNA bestaat uit twee strengen desoxiribose in een dubbele helix waarin 2 basen tegen over elkaar staan. DNA bestaat uit 4 basen nl guanine,cytosine, adenine, en thymine. Guanine staat tegenover cytosine en adenine tegenover thymine. RNA heeft uracil i.p.v thymine en bestaat verder uit 2 ketens van ribose. Men denkt echter dat het leven op aarde begon met RNA of een primitive vorm van RNA zoals peptide RNA (p RNA).

Dubbele helix van DNA

Buitenaardse wezens zullen vast ook een vorm van erfelijk materiaal hebben, wat op dat van ons lijkt of mischien wel in een hele andere vorm.

Leven op Mars

Historie

Bij mars is al heel lang gedacht aan stromend water. Aan het einde van de 19de eeuw dacht men door hun telescopen kanalen te zien te zien op mars, wat later gezichts bedrog bleek. Wel bestaat er nog steeds de mogelijkheid van stromend water op mars en is er op de polen van mars ook waterijs ontdekt wat  bedekt is met een laagje koolzuursneeuw.

Ook is er wel eens gedacht dat het leven op aarde van mars kwam door een mars meteoor. Louis pasteur had in 1898 geprobeerd leven aan te tonen in een mars meteoriet maar niks gevonden.

Er zijn diverse ruimteschepen naar mars geweest die bodem onderzoek deden. Het begon bij de Vikingen die enkele bodemmonsters van mars in water dompelden om te onderzoeken of er ook leven in zat. Er zijn ook onderzoeken geweest naar de koostofwisseling in de marsbodem en door de Mars Odysey is er ongeveer een meter onder het mars oppervlak waterijs gevonden.

Sommige wetenschappers zeggen dat er al leven op mars is ontdekt in de vorm van microorganismen. Dit is aan de hand van stofwisselings onderzoeken. Dit is nog geen definitief bewijs voor leven want leven is pas leven als het zich zelf kan vermenigvuldigen.

NASA onderzoek

Ook nu wordt er weer druk met mars robots onderzoek gedaan naar water en mogelijk leven op mars. De spirit bekijkt het oppervlak van rotsen van mars naar invloeden van buitenaf zoals weer en errosie en of er mogelijk water gestroomd heeft.

De Mars Opportunity is geland op een plaats waar veel grijs hematiet te vinden is. Hematiet is een vorm van ijzeroxide en geeft mars zijn rode kleur. Grijs hematiet is grijs als er verontreinigingen inzetten, dit kan door water als er bijvoorbeeld klei of carbonaat in zit zoals deze steen hieronder of door vulkanische activiteit. (lava).

Mercurius: Bij de Grieken is Mercurius de boodschapper van de Goden. De planeet kreeg haar naam omdat ze zich zo snel langs de hemel beweegt.

Venus: Venus is de God van de liefde en de schoonheid. De planeet is waarschijnlijk zo genoemd omdat ze de helderste is van de planeten.

Aarde: De Aarde is de enige planeet die niet een naam heeft van een Griekse of Romeinse god. De Nederlandse naam voor de Aarde komt uit een oude Noord-Europese taal: het Oud-Germaans. Er zijn honderden andere namen voor de Aarde in andere talen. Weet jij een voorbeeld van een naam in een andere taal?

Mars: De planeet Mars valt aan de hemel op door een duidelijke roodachtige kleur. Een kleur die doet denken aan bloed en oorlog. Daarom is deze planeet naar de oorlogsgod Mars genoemd.

Jupiter: Jupiter was de "Koning" van de Goden.

Saturnus: De Romeinse god Saturnus was de god van de landbouw. Het woord "zaterdag" is afgeleid van Saturnus.

Uranus: Uranus is de oppergod over het heelal.

Neptunus: De Romeinse god Neptunus was de god van de zee.

Pluto: Pluto werd in de jaren dertig ontdekt. De naam komt van plutonium. Plutonium is een stof die in een kerncentrale kan worden gebruikt. Je kunt er ook een atoombom van maken. Walt Disney gebruikte de naam later ook voor de hond van Micky Mouse. Pluto staat zeer ver verwijderd van de zon. Als je op Pluto zou staan zou de zon niet groter zijn dan een heel heldere ster. Het is er dus bijna altijd donker. Ook aan de dagzijde

Bron:Theastronomiecity

Het Melkwegstelsel

Alle sterren die wij aan de hemel kunnen zien, maken deel uit van één enorm groot stelsel van sterren. Dit sterren stelsel noemen wij ons Melkwegstelsel. Je moet je ons Melk wegstelsel voorstellen als een platte schijf. De verhouding tussen dikte en diameter komt globaal overeen met die van een langspeelplaat. Wel is gebleken dat de dikte van de schijf van het Melkwegstelsel langzaam naar het centrum toeneemt. De schijf heeft een middellijn van ongeveer 100.000 lichtjaar. Dit betekent dat een lichtstraal 100.000 jaar nodig heeft om van de ene kant van ons Melkwegstelsel naar de andere kant te komen. De dikte van de schijf bedraagt bij de buitenste delen minder dan 500 lichtjaar. Naar het centrum toe neemt de dikte toe tot ruim 10.000 lichtjaar bij de centrale verdikking. Je ziet dus wel hoe enorm groot ons Melkwegstelsel is.

De Engelse sterrenkundige Thomas Wright was in 1750 de eerste die dacht dat de sterren in een platte schijf liggen. De lijn die de schijf in een noordelijke en een zuidelijke helft verdeelt noemen we de galactische evenaar. Ook ons zonnestelsel ligt binnen de platte schijf van ons Melkwegstelsel. De afstand tot het centrum van het Melkweg stelsel bedraagt ongeveer 25.000 lichtjaar. De zon bevindt zich ongeveer 25 parsec boven de galactische evenaar.

Het zal je nu misschien ook duidelijk zijn dat we veel meer licht zien wanneer we vanaf de aarde in het vlak van de schijf blijven kijken dan wanneer we kijken in enige andere richting. Thomas Wright gaf hiermee al meer dan 200 jaar geleden de juiste verklaring van wat wij als de melkweg zien.

Bijna alle objecten die je met het blote oog of met een verrekijker kunt zien, behoren tot ons Melkwegstelsel. Dus niet alleen de sterren, maar ook de nevels en de sterren hopen. Het zijn allemaal galactische objecten. Daarmee bedoelen we objecten die tot ons Melkwegstelsel behoren.

Je denkt nu misschien dat ons Melkwegstelsel wemelt van de sterren. Het is daarom goed te beseffen dat het Melkweg stelsel eigenlijk zo goed als leeg is! De ster die het dichtst bij de zon staat is Proxima Centauri. Toch bedraagt deze afstand al meer dan 4 lichtjaar. Die afstand is gelijk aan ongeveer 30 miljoen zonsmiddellijnen. Als we ons de zon voorstellen als een bal met een doorsnede van dertig centi meter, dan staat Proxima Centauri al op een afstand van 9.000 kilometer! En deze verhouding komt redelijk overeen met de onderlinge afstanden tussen de andere sterren. Ge middeld bedraagt de afstand tussen twee sterren van het Melkwegstelsel drie tot vier lichtjaar. Binnen een afstand van 17 lichtjaar van de zon treffen we slechts 45 sterren aan! Ook de dichtheid van het aanwezige gas is erg gering. Wanneer we het gemiddelde nemen over het gehele stelsel, bevinden zich in een volume van één liter ongeveer honderd atomen. Op aarde bevat één liter lucht gemiddeld maar liefst 30 tril jard (30.000.000.000.000.000.000.000) moleculen.

De voornaamste bestanddelen van het Melkwegstelsel zijn waterstof (ongeveer 73%) en helium (ongeveer 25%).

Alhoewel de gemiddelde dichtheid van het Melkwegstelsel gering is, is de totale massa aanzienlijk. Dat komt natuur lijk omdat het Melkwegstelsel zo groot is. De massa wordt geschat op ongeveer 110 miljard keer de massa van de zon! Die massa bestaat niet alleen uit sterren, maar ook uit uitgestrekte gas- en stofwolken. Deze gas- en stofwolken bemoeilijken het waarnemen. Ze houden het licht van de daarachter gelegen sterren tegen. Dit verschijnsel heet interstellaire absorptie. Vooral optisch is deze inter stellaire absorptie een groot probleem. Met optisch bedoelen we waarnemen in zichtbaar licht. Radiogolven hebben bijna geen last van die interstellaire absorptie.

De ontdekking van radiostraling was daarom van buitengewoon groot belang. Nu kon de hemel in een veel groter golflengte gebied worden waargenomen. Erg belangrijk was ook de voor spelling van de Nederlandse sterrenkundige H.C. van de Hulst in 1944. Hij ontdekte dat het waterstof tussen de sterren radiostraling uitzendt met een golflengte van 21 cm.

In 1951 werd deze radiostraling inderdaad ontdekt. Door de bestudering van de verdeling van de 21 cm straling zijn de sterrenkundigen er in geslaagd ons Melkwegstelsel in kaart te brengen. Vooral Jan H. Oort (1900-1992) is beroemd geworden door zijn onderzoekingen. In 1927 stelde hij reeds vast dat het centrum van het Melkwegstelsel in de richting van het sterrenbeeld Schutter moest liggen. Ook berekende Oort de massa van het Melkwegstelsel. In 1954 publiceerde hij zijn beroemde radiokaart van de spiraalarmen van het Melkwegstelsel. De spiraalstructuur van het Melkwegstelsel had men ook verwacht. Er was namelijk al bekend dat vele andere stelsels spiraalarmen hadden. Bovendien had de bestudering van grote aantallen sterren al aanwijzingen opgeleverd voor de spiraalstructuur van ons Melkwegstelsel.

Maar het duidelijkste bewijs kwam vooral uit de onderzoekingen van Oort dankzij de radio-astronomie.

De aanwezigheid van grote hoeveelheden gas en stofwolken in de buurt van de galactische evenaar zorgen er voor dat we het centrum van het Melkwegstelsel niet kunnen zien.

Tenminste niet in het zichtbare licht. Binnen het vlak van de melkweg kunnen we in het gunstigste geval maar ongeveer tienduizend lichtjaar ver kijken. Maar op de meeste plaatsen is dit veel minder. Gelukkig ondervinden radiostraling en infrarood-straling geen hinder van deze interstellaire absorptie. Veel van wat we over het centrum van het Melkwegstelsel te weten zijn gekomen, is dan ook te danken aan de radio-sterrenkunde. We wisten dat het centrum van het Melkwegstelsel zich in de richting van het sterrenbeeld Schutter moest bevinden. Tegenwoordig weten we nauwkeurig de positie van het centrum van het Melkweg stelsel. Deze komt namelijk overeen met de positie van de radiobronal zegt een gebied waar héél erg veel radiostraling vandaan komt. Sagittarius is de Latijnse naam van het sterrenbeeld Schutter. Uit nauwkeurige waarnemingen met grotere radio telescopen bleek later dat deze radiobron uit twee delen bestaat. Die delen noemen we Sagittarius A West (Sgr A West) en Sagittarius A Oost (Sgr A Oost). Sgr A West valt samen met het werkelijke centrum van ons Melkwegstelsel. Sgr A Oost ligt hier zo'n achttien lichtjaar oostelijk van.

In Sgr A West bevindt zich een uiterst compacte radiokern.

De middellijn ervan is kleiner dan 80 lichtminuten. Toch is de helderheid van deze bron erg groot. Daarom moet ze wel deeltjes bevatten die zeer hoge energieën hebben. Uit infrarood-bronnen, die met hoge snelheden rondom de kern bewegen, weten we ook dat de massa van deze compacte radiokern heel erg groot is.

Centra van sterrenstelsels zijn over het algemeen plaatsen waar het rumoerig in toegaat. Er vinden regelmatig enorme uitbarstingen plaats. Zo ook in ons Melkwegstelsel. Uit het onderzoek van de 21 cm straling bleek dat grote massa's interstellair gas met enorme snelheden naar buiten bewegen.

Soms met snelheden van meer dan honderd kilometer per seconde. Niet alleen binnen het melkwegvlak worden objecten aangetroffen die zich met grote snelheid van de kern verwijderen. Ook buiten het melkwegvlak vinden we een aantal van dergelijke objecten. Al deze wolken tezamen bevatten wel een miljoen zonsmassa's aan materie.

Dankzij radiowaarnemingen werd nog een andere vreemde ontdekking gedaan. Binnen een straal van 700 parsec (= 2300 lichtjaar) rondom de kern, blijkt het grootste gedeelte van het interstellaire gas zich in een snel ronddraaiende schijf te bevinden. Dit materiaal lijkt echter totaal niet verstoord te worden door de naar buiten gerichte bewegingen. Uit de waargenomen rotatiesnelheden konden de sterrenkundigen de verdeling van de massa in het centrale deel van het sterren stelsel berekenen. Binnen een afstand van duizend parsec van het galactische centrum moet ongeveer 150 miljoen zonsmassa's aan materie aanwezig zijn. Binnen een afstand van 100 parsec vanaf het galactisch middelpunt is dit acht miljoen zonsmassa's.

Verreweg de meeste massa van het Melkwegstelsel bevindt zich in de platte schijf. De sterren van de melkweg die we kunnen zien, bevinden zich op afstanden tot zo'n 6500 lichtjaar.

Door het interstellaire stof en gas kunnen we niet verder kijken. De losse sterren die de sterrenbeelden vormen staan véél dichterbij. De meeste binnen een afstand van ongeveer driehonderd lichtjaar.

Het centrale gebied van het Melkwegstelsel bevat voornamelijk oude sterren. De spiraalarmen bevatten jonge en oude sterren (waaronder de zon), open sterrenhopen en nevels. Uit deze nevels kunnen nieuwe sterren ontstaan. Het aantal open
sterrenhopen in ons Melkwegstelsel wordt geschat op zo'n 18.000.

Gemiddeld bevatten ze ongeveer honderd sterren. De meeste open sterrenhopen kunnen we echter niet zien. Dat komt door de interstellaire absorptie.

Behalve in de schijf en in de kern zijn er ook sterren te vinden in een grote bolvormige ruimte rondom het centrum van het Melkwegstelsel. Deze bolvormige ruimte noemen we de halo van het Melkwegstelsel. Deze halo heeft een middellijn van zo'n 120.000 lichtjaar. Sterren die zich in deze bolvormige ruimte bevinden staan in grote groepen bijeen. Het zijn de bolvormige sterrenhopen.
Deze bolvormige sterrenhopen behoren tot de oudste objecten in ons Melkwegstelsel. Het aantal bolvormige sterrenhopen bedraagt ongeveer vijfhonderd. Gemiddeld hebben ze een massa die overeen komt met een miljoen zonsmassa's.

De verdeling van de bolvormige sterrenhopen heeft de sterrenkundigen veel geleerd over de vorm en de grootte van de oerwolk waaruit het Melkwegstelsel is ontstaan.

Terwijl in de oerwolk sterren geboren werden begon de wolk door zijn eigen zwaartekracht samen te trekken. Dit samen trekken ging maar erg langzaam. Sommige sterrenkundigen denken dat de oerwolk zelfs al een kleine rotatie had.

Dat zou dan verklaren waarom de gasmassa waaruit de oerwolk bestond, niet tot een bol, maar tot een schijf samentrok.

Het samentrekken ging zo'n honderd miljoen jaar door. Ge durende die tijd ontstonden natuurlijk ook steeds nieuwe sterren. Maar de bolvormige sterrenhopen deden niet aan die samentrekking mee. Door hun hoeveelheid aan sterren was de massa zó groot dat ze stabiele groepen vormden.

Doordat de wolk samentrok, ging deze ook roteren. Net zoals dat gebeurt bij een gaswolk waaruit een ster ontstaat.

Het Melkwegstelsel draait dus om zijn as. Net zoals de zon en de planeten dat doen. Natuurlijk doet ook de zon aan deze beweging mee. Ze heeft maar liefst 220 miljoen jaar nodig om één keer om het centrum van het Melkwegstelsel te bewegen. En toch doet de zon dat met een enorme snelheid! Iedere seconde legt de zon zo'n 250 kilometer af in zijn baan om het melkwegcentrum. Ook hieruit blijkt weer de geweldige grootte van het Melkwegstelsel.

Ons Melkwegstelsel met zijn sterren, nevels en sterren hopen, is niet het enige sterrenstelsel in het heelal. Er zijn vele miljoenen van zulke sterrenstelsels ontdekt. In het hele heelal zijn er vele miljarden sterrenstelsels. Omdat ze buiten ons eigen Melkwegstelsel staan noemen we ze extra¿  : ‘ galactische stelsels. Veel van deze extra-galactische stelsels zien er ongeveer net zo uit als ons eigen stelsel. Een mooi voorbeeld is de Andromedanevel. Dit sterrenstelsel in het sterrenbeeld Andromeda is op heldere avonden in het najaar als een wazig vlekje met het blote oog te zien. De Andromeda nevel is ook een groot schijfvormig sterrenstelsels met mooie spiraalarmen.

De sterrenstelsels staan in het heelal vaak in groepen bij elkaar. Zo'n groep van sterrenstelsels noemen we een cluster.

De cluster waar ons Melkwegstelsel toe behoort heet de Lokale
Groep. In de Lokale Groep bevinden zich enkele tientallen sterrenstelsels. Het grootste stelsel van de Lokale Groep is de Andromedanevel. Alle andere leden van de Lokale Groep zijn kleiner dan ons Melkwegstelsel.

De Lokale Groep maakt weer deel uit van een grote groep sterrenstelsels. Kijk voor meer informatie hieroverbij het trefwoord supercluster.

Bron:Theastronomiecity

Het lichtjaar

Eén lichtjaar is de afstand die het licht in één jaar aflegt. Je wilt zeker ook wel weten hoeveel kilometer een lichtjaar is. Wel, het licht heeft een snelheid van 300.000 km/sec. In één seconde legt het licht dus 300.000 kilometer af. In één minuut dus 60 x 300.000 = 18 miljoen kilometer. In één uur 60 x 18 miljoen = 1080 miljoen kilometer. In één dag 24 x 1080 miljoen kilometer = ongeveer 26.000 miljoen kilometer. Dat is 26 miljard kilometer. Per jaar legt het licht 365¬ x 26 miljard = 9500 miljard kilometer af. Ofwel 9,5 biljoen kilometer.

Dat schrijven we zo: 9.500.000.000.000! Als een raket zó hard zou gaan, zou hij in één jaar 250 miljoen keer om de aarde kunnen vliegen. Of 13 miljoen keer heen Šn terug naar de maan. Of nog haast 1000 keer heen Šn terug naar Pluto! De dichtstbijzijnde ster, Proxima Centauri, staat op een af stand van 4,3 lichtjaar. Het licht heeft dus meer dan vier jaar nodig om van die ster naar de aarde te komen! De Andromedanevel, een naaste buur van ons melkwegstelsel, staat op 2,2 miljoen lichtjaar afstand; het licht dat we van dat stelsel ontvangen, vertrok dus 2,2 miljoen jaar geleden.

Sterrenkundigen werken vaak met een andere afstandsmaat. Dat is de parsec, vaak afgekort tot pc. Eén parsec is gelijk aan 3,26 lichtjaar. Proxima Centauri staat dus op een afstand van 4,3 : 3,26 = 1,32 parsec en de Andromedanevel op 2,2 miljoen gedeeld door 3,26 = 675.000 parsec. Het voordeel van de parsec boven het lichtjaar is dat het een eenheid is waar gemakkelijk voorvoegsels voor geplaatst kunnen worden. Zo kennen we ook nog de kiloparsec. Het voorvoegsel kilo be tekend duizend. Eén kilometer is immers duizend meter. Zo is één kiloparsec gelijk aan duizend parsec (dus aan 3260 lichtjaar). Tenslotte kennen we nog de megaparsec. Het voorvoegsel mega betekent miljoen. Eén megaparsec is dus gelijk aan één miljoen parsec en komt overeen met 3.260.000 lichtjaar. Afstanden tot andere sterrenstelsels worden soms in megaparsec opgegeven. Een kiloparsec wordt vaak afgekort tot kpc en een megaparsec tot Mpc. Zoals eerder vermeld staat de Andromedanevel op een afstand van 675.000 parsec. Dat is 675 kpc ofwel 0,675 Mpc.

Bij het trefwoord parallax kun je lezen waar het woord parsec vandaan komt.

Bron: Theastronomiecity

The International Space Station (ISS)

De start van de bouw van het International Space Station werd ingeluid met de allereerste lancering van de Russische module Zarya, wat ``dageraad`` betekent, op 20 november 1998. Het ISS is een ruimtelaboratorium wat om de Aarde draait. 16 landen doen mee aan het grote ruimtevaartprojekt waaronder de Verenigde Staten, Rusland, Japan, Brazilie, Canada en de 11 Europese landen die lid zijn van de ESA, de Europese ruimtevaart organisatie.

Om het ISS te bouwen zijn ongeveer 46 vluchten nodig met o.a de space shuttles en de Russische Proton en Soyouz raketten. Ook zijn er vluchten nodig voor het afleveren van reserve onderdelen en het wisselen van de bemanning en ook de water en zuurstof voorziening geschied door deze transporten. Als het ISS eenmaal klaar is zal het ongeveer een inhoud hebben van 1300 m3 voor leef en werkruimte, deze inhoud is ongeveer gelijk aan de inhoud van een Boeing 747 jumbo-jet. Reusachtige zonnepanelen wekken stroom op die nodig is om het station te laten draaien. Het station is permanent bewoond, varierend van 3 tot 7 bemanningsleden als het afgebouwd is in 2006.

Het researchlaboratorium bestaat uit 6 modules ;

•  2 modules van de V.S. de `` Destiny ``( bestemming ) en het `` Centrifugion Accomodation Module `` ( CAM ).
• 1 module van de ESA, de 11 Europese landen, de `` Columbus ``.
• 1 module van Japan, de `` Kibo ``.
• 2 modules van Rusland de `` Zarya `` ( dageraad ) en de `` Zveda `` ( ster )

Er zijn in de loop van de jaren verschillende bemanningen aan boord van het ISS geweest waaronder ook een Nederlander, Andre Kuipers, hij is 8 dagen aan boord van het ISS geweest om metingen en proeven te doen in gewichtsloze toestand.

De space shuttle ``docks``aan het ISS

Destiny module van de Verenigde Staten.

Progress vracht schip voor het afleveren en ophalen van  bemanningsleden en vracht.

Het ISS in aanbouw

Deelnemende landen aan het ISS projekt

Bron: Theastronomiecity

Astronomie Weetjes

... Saturnus op water zou blijven drijven?
... jouw zakrekenmachientje meer rekenkracht heeft dan de boordcomputer op de Apollo-missies?
... de eerste vrouw in de ruimte de Valentina Tereshkova heette?
... onweer 3x warmer is dan het oppervlak van de zon? De zon is namelijk aan het
oppervlak 10000 graden Celsius, onweer kan 30000 graden Celsius bereiken.
... de zon zou exploderen we het pas na 8 minuten zouden zien?
... Venus zo heet is dat het lood kan laten smelten?
... de maan ieder jaar 3 centimeter van de aarde weg beweegt?
... Pluto op een gegeven moment zich binnen de baan van Neptunus bevindt, waardoor Neptunus een tijdje de verste planeet is?
... astronomie de enige wetenschap is waar amateurs echt belangrijke bijdragen aan kunnen doen?
... de ster Betelgeuse in het sterrenbeeld Orion zo groot is dat, als het in ons zonnestelsel geplaatst zou worden, het verder zou komen dan de omloopsbaan van Jupiter?
... het woord 'planeet' grieks is voor 'dwaler'?
... er 88 sterrenbeelden zijn?
... een mare latijn is voor zee? Donkere gebieden op de maan worden Mare genoemd.

Wist u dat...
 de grootste diamant zo groot is als de halve maan?

 De poolster niet de naam is van één bepaalde ster?
In een 26.000 jaar durende cyclus zijn er meerdere sterren die de rol van poolster vervullen

 De planeet Pluto eigenlijk een dubbelplaneet is?
De andere planeet heeft de naam Charon.

 De zon vlammen uitstoot van 20 tot 50 miljoen graden?
Ooit hebben prof. J. Kuypers en C. de Jager in een vlam kortstondige flitsen gemeten met temperaturen van 400 tot 500 miljoen graden

 Er geluidsgolven zijn opgevangen uit een zwart gat in het Perseus cluster?
Het gaat om geluidsgolven 57octaven lager dan de 'centrale C'

Bron: Theastronomiecity