Het Nederlands kent natuurlijk ook van dit soort woordparen. Denk maar eens aan 'zweet' naast 'transpiratie' en 'hoofd' naast 'kop'. Maar in het Engels spant hier echt de kroon en wint het op die manier in woordenrijkdom.
SIMPEL EN TOCH MOEILIJK
Het Engels is, afgezien van de soms verwarrende uitspraak, geen moeilijke taal om te leren. Het kent geen verbuigingen (meer) en geen naamvallen. De meeste woorden zijn gewoon onzijdig. Het kent geen verkleinwoorden (een kindje moet worden omschreven als een 'little child'). Toegegeven, je moet een aardig lijstje onregelmatige werkwoorden uit het hoofd leren wil je goed Engels kunnen spreken en veel systeem zit er niet in. Let maar eens op de volgende voorbeelden:
< to drive, drove, driven > < to leave, left, left > < to ring, rang, rung > < to spend, spent, spent > < to thrust, thrust, thrust >
Maar zoals gezegd, verder is het simpel. Zet daar het oude Grieks, het Duits of het Russisch maar eens naast! Naamvallen in alle soorten. Veel verbuigingen, al naar gelang iets mannelijk, vrouwelijk, enkelvoud, meevoud, is. Brrr … Neem het Portugees, waar het woordje voor 'wij' zelfs verschillend is al naar gelang die 'wij' mannen of vrouwen zijn! ('nosostros' tegen 'nosostras'). En wat zeggen ze dan als het een gemengde groep betreft? 'Nosostros', natuurlijk, de macho's!
Dat de uitspraak van het Engels wat inconsequent is komt door die al eerder genoemde dubbele herkomst van de woorden.
EEN ECHTE WERELDTAAL 
Het Engels heeft , mede dank zij het vrijwel identieke 'Amerikaans' als de taal van de machtige USA, de functie van wereldtaal gekregen, een positie vergelijkbaar met het Latijn in de Romeinse tijd. (en ook dat Latijn was doorspekt met woorden uit een andere taal: het Grieks).
In de meeste landen van het voormalige Britse koloniale rijk is de Engelse taal een van de zaken die daar blijvend zijn achter gelaten. In Canada (op het Franstalige Quibec na), Australië, Nieuw Zeeland, India, Pakistan, Zimbabwe, Zuid-Afrika, in al deze en andere landen is het Engels de voertaal of anders de eerste of tweede officiële taal.
Wereldwijd beïnvoed de Engelse taal de andere talen. Er is inmiddels geen taal te bedenken waarin geen Engelse woorden of termen - al dan niet verbasterde vorm - in zijn opgenomen. En menige taal gaat daar erg vrij mee om. Het Japans b.v. kent inmiddels zeer veel woorden die alleen in klank het Engelse origineel nabootsen maar uiteraard totaal anders geschreven worden.
In het Nederlands kregen sommige Engelse woorden gewoon een Nederlandse '-en' toevoeging om ze zo tot 'Nederlands' werkwoord te maken: 'check' werd 'checken', 'plan' 'plannen', stress' 'stressen' en 'shop' ' shoppen'. Allemaal nieuwe woorden die we in het echte Engels heus niet tegenkomen. Niet zo fraai, maar het gebeurt. Taal is een levend iets!
|
Het Engels is hèt voorbeeld van een echte mengtaal, met veel Germaanse (Angelsaksische) maar ook veel Romaanse (Normandisch - Franse) woorden. Meestal is de korte eenlettergrepige vorm van Germaanse (Angelsaksische) afkomst en het meerlettergrepige van Romaanse (Franse) afkomst (iets wat in zekere zin ook geldt voor het Nederlands).
begin deze pagina