Ons huis in Bingelder (= Bingelrade)

08 februari 2003: de grote dag!

Inderdaad: vandaag, 8 februari 2003, was de grote dag. We zijn verhuisd naar Bingelder! Hoe dat gegaan is, vertellen we hieronder, maar eerst moeten we even wat dagen inhalen. Aangezien de ADSL-verbinding nog wel een paar dagen op zich zou laten wachten, vonden we het niet nodig om veel aandacht te besteden aan de site. Maar wat schetst onze verbazing als vrijdagmiddag plotseling wel verbinding is?! Zestien (!) emails, waaronder vier spams, en twee mails van mensen die ook al gebeld hadden omdat ze geen antwoord kregen... Ook nog een virus-poging, maar we draaien nog steeds Linux. Gna, gna, gna.

Maar goed, eerst maar de afgelopen dagen. Nicole heeft zich hoofdzakelijk met de inrichting bezig gehouden. Veel werk, maar weinig over te vertellen.
Pa en Boi zijn twee hele dagen met de computer-kamer bezig geweest. Latjes zagen, gaten boren, schroeven, noem maar op.

Maar het resultaat mag er dan ook wel wezen! Wacht maar eens tot alle PC's op een rijtje staan te zoemen. Daar wordt natuurlijk ook een pagina aan besteed.

Op vrijdag hebben we niet veel gedaan. Pa moest sowieso terug naar Maastricht, en Nicole en Boi hebben een groot deel van de dag doorgebracht in de flat, nog wat laatste dingen inpakken, nog wat laatste schroeven uit de muur draaien. Tegen vijf uur ging het kaarsje voor allebei helemaal uit: een echte burn-out. We hebben wat opwarm-prak gegeten, en hebben daarna op de grond voor de tv gehangen.
We moesten wachten op Jan, die helemaal uit noord-Limburg kwam om met de verhuizing te helpen. Die zou om acht uur komen, maar wist de weg niet naar Bingelder.

Eigenlijk wilde Boi nog een kast uit elkaar halen met Jan, maar zelfs daar was hij te moe voor. Bovendien was er geen licht meer in de flat, buiten de huiskamer. Meteen op naar Bingelder dus. Jan was helemaal ondersteboven van het huis!
We hebben de avond kletsend doorgebracht, en ook nog wat kleine klusjes gedaan. Jan heeft namelijk een hele mooie, oude Volvo stationcar, dus die wilde nog wel wat spullen in de kofferbak duwen die we liever in de auto dan in de vrachtwagen wilden vervoeren. Zoals de tv, die we dezelfde avond nog opnieuw hebben ingesteld.


En toen was het zaterdag, de dag van de verhuizing. Na een klein ontbijt vertrokken we gedrieen naar Sittard, want alle helpers zouden daar bij elkaar komen.
Dat waren, in volgorde van aankomst: Bart, Marco, Serve, Pa, Jos, Em, en Howard. De laatste had wat moeite ons te vinden tussen Sittard en Bingelder. Tja, een filosoof, wat wil je.... ;-).
Na een korte uitleg wat en hoe alles mee moest, werden de handen uit de mouwen gestoken. En het ging ongelooflijk snel. Veel sneller dan we verwacht hadden. Om half twaalf was de garage al zo goed als leeg. Een hele hoop spullen hadden we namelijk al ingepakt, en in dozen in de garage gezet; alleen de grote spullen stonden nog boven. Tijd dus om naar Bingelder te rijden.







Aldaar aangekomen werden eerst de personenauto's leeggehaald, en daarna gingen we naar het cafe naast ons huis voor de lunch.

Die juffrouw in het rood is Tanja, de cafe-uitbaatster en buurvrouw.
Na de lunch, die overigens heel lekker was, werd de vrachtwagen uitgeladen.
Ook dat ging razend snel, omdat de helpers uit zichzelf een doorgeefsysteem organiseerden. Nicole en Boi hadden alle dozen en spullen voozien van een kamernummer (van 1 tot en met 5, jaja), dus iedereen wist wat hij moest doen.
Af en toe was er zelfs nog tijd voor een grapje:

We moesten nog een tweede keer naar de flat rijden, nu voor de grote en wat minder handzame spullen, planten en zo. Dat duurde wat langer, want dat moest allemaal vastgebonden worden in de vrachtauto. Maar ook dat was in een flits uitgeladen in Bingelder.
Na een goede dag werken is het tijd voor een stevig bord eten. Daar hadden Ma en Em voor gezorgd: ze hadden twee grote pannen stevige soep gemaakt. We konden kiezen uit Kervelsoep (Ma) en Tomatensoep (Em).
Daarna druppelden alle helpers een voor een naar huis, vergezeld van vele schouderklopjes van Nicole en Boi. We hebben met zijn allen een hoop werk verzet, en ook nog veel en veel sneller dan we verwachtten.

Nadat iedereen weg was waren Nicole en Boi vreselijk moe, maar te gejaagd om te gaan zitten. Dus deden ze al maar wat kleine taakjes, die ook leuk waren. Zoals Boi die zijn verzameling bierglazen al in de kast ruimde:


Maar ook dat hield na een uurtje wel op. We waren ontzettend moe. We hebben die nacht dan ook heel erg goed geslapen, in ons eigen huis, met al onze spulletjes er in.
Bedankt Bart, Marco, Serve, Pa, Jos, Em, en Howard!














En raad eens wie er weer het hardst gewerkt heeft?
En wie niet?












5 februari 2003       <home>        14 februari 2003