ZOEA.11 / La Coruna - Espana / woensdag 20 augustus 1997

Beste Allemaal.
Bienvenido en Espana.
We zijn maandag 18/8 in La Coruna binnengelopen rond de klok van13.00 uur. Na 69,5 uur en 450 mijl op het log gooien we het anker in Spaans water.
Nog even het restant van onze logfile:

datum	tijd	Noord	West	Mijlen te gaan
17/8	01.15	46.47	06.58	211
17/8	16.45	45.14	07.22	118
17/8	21.15	44.49	07.40	90
18/8	02.20	44.21	07.58	59
18/8	05.00	44.08	08.04	47
18/8	13.00	43.22	08.23	00

Gelukkig hebben we toch nog en aantal mijlen kunnen zeilen en het deed gewoon zeer aan je oren toen het monotone geluid van de motor verstomde. We kregen nog bezoek van een klein rondborstig geel vogeltje dat de kajuit in fladderde. Veel te ver van huis, maar hij had geen zin in een stukje brood en even
later vloog hij weer de vrijheid tegemoet. Op 38 mijl afstand zien we de contouren van de kust. Als we dichterbij komen ruiken we het land. Dat is meestal zo na een aantal dagen op zee. Er liggen veel kleine vissersbootjes buitengaats die uitgevaren zijn om hun dagelijkse maal te vangen. Als we binnenlopen zien we "Torre de Hercules". De oudste nog functionerende vuurtoren ter wereld die dateert uit de Romeinse tijd. Het wrak van de grote olietanker die hier in 1992 vergaan is en aan de voet van de toren op de rotsen is gesmeten is opgeruimd en en ook de toren heeft een opknapbeurt gekregen. Na 3 nachten op zee slapen we weer als een roos en gaan de volgende dag op tijd de wal op. Peseta's kopen. Er zijn wel 3 personen in de weer om mijn girocheque te verzilveren bij Banco Atlantico. Het is voor hun de eerste keer, maar vlgs de Postbank moet het bij de Correos (postkantoor) en deze bank lukken. In mijn school Spaans probeer ik het uit te leggen en
ondanks hun Galicisch dialect "Gallego" verstaan ze mij en het probleem wordt met succes opgelost. Daarna wandelen we door de mooie oude stad en belanden op een overdekte markt. Groente, fruit, brood, vlees, vis en zelfs prachtige bloemen (oa. asters en sinea's de Holanda) zijn hier in grote hoeveelheden te koop. We wandelen over de nieuw aangelegde boulevard (Paseo Maritimo) terug naar Club Nautico waar we de rubberboot aan de dinghy-steiger hebben geknoopt en varen weer terug naar de ZOEA. Na plezier moet er gewerkt worden en de boot krijgt een algehele opknapbeurt. De romp, het dek, de kuip en de stootwillen worden gecleand met zout water en teepol. Teepol is de enige zeep die een sopje geeft in zout water en bovendien prima ontvet. In Glen zijn marine-tijd werd het veel gebuikt en ook bij visserlui om het dek te boenen. Het valt niet mee om het rubberbootje op zijn plaats te houden, zodat Glen kan poetsen met al die Spaanse motorboten die in- en uit komen varen. Gas is alles en ze komen dan ook vol vermogen de baai in stuiven en laten ons met hun golven op- en neerdansen als een jo-jo. Hier geen politie om hun op de vingers te tikken zoals in Nederland. Het is de normaalste zaak van de wereld. Bienvenido en Espana.

Groetjes Glen en Margriet. De PA3HDE.

ZOEA.12 ZEILEN - 21 EN 22 augustus

Beste allemaal,
De 21e augustus vertrekken we rond 12.00 lokale tijd uit La Coruna. We beginnen een beetje dat vakantiegevoel te krijgen, maar dat is naderhand gebleken niet zo slim. Er moet gewerkt worden. Calculeren, afstanden berekenen van plaats naar plaats. Omdat we nu zo lekker zeilen, zo'n 6 mijltjes per uur met een bakstagwindje, komen we in de nacht bij Ria Muros aan. Ook Finisterre wordt zo rond 23.00 uur en daar de bergtoppen langzaam door de nevel aan ons gezichtsveld onttrokken worden is die optie ook uitgesloten. We bevinden ons op vreemd gebied, met hier en daar wat banken en wat rotsen boven water. Het is dan niet aan te bevelen om een Ria binnen te lopen, want het is in het gunstigste geval beboeid en spaarzaam verlicht. Wel wat landmerken, maar die moet je wel herkennen en dat valt toch niet altijd mee. We gaan dus lekker door. Een nachtje op zee is voor ons geen probleem. Wel moet je goed opletten m.b.t. de kleine vissersbootjes, maar de radar staat bij. We zien op 8 mijl afstand heel wat echo-tjes op het scherm en als we naderbij komen blijken het zo'n 25 bootjes te zijn. Een kringformatie en dat betekent vaak tonijnvissers. Wel een leuk gezicht, net een theekransje. We hebben inmiddels een rif in het grootzeil gezet. Dat is vaste prik voor de nacht. Bij werkzaam- heden aan dek zijn we allebei op. Een in de kuip en de ander met een lijflijn vastgegespt aan de over beide zijden van het dek lopende staaldraad. Safety first. Als je over de muur gaat kan je het wel vergeten. De wind is wel wat afgezwakt. Het geluid en het ritme van de golven worden verstoord door het geplons van de dolfijnen. Even fluiten en al snel komen er meer bij. Door de heldere hemel zie ik hun witte buiken door het water scheren. Ze komen recht op ons af om dan vlakbij de boot, pijlsnel 90 of 180 graden te draaien om weer in diepte te verdwijnen. We passeren Ria de Muros en Ria de Arosa. Rond 06.00 uur wordt het licht en zijn we voor de monding van Ria Pontevedra. Je kan de bergen met hun grillige uitsteeksels nog maar net in het ochtendgloren ontdekken. We nemen de veilige route, om de zuidkant van de voor de kust liggende eilandjes "Isles Ons" en tuffen op het motortje de 8 mijl lange Ria in totdat we bij Combarro het anker laten vallen. Behalve de vissersvloot van dit piepkleine plaatsje zijn wij het enige jacht hier. De zon schijnt lekker, de wind laat onze generator draaien en wij gaan even een tuk doen. Groeten van Glen en Margriet. De Pa3HDE.

ZOEA.13 COMBARRO (SPANJE) 22 t/m 24 augustus 1997

Beste allemaal,
Lekker even klussen in de Ria Pontevedra. Koop een boot en werk je dood is het gezegde. Nu mensen een boot is nooit af. Alhoewel wij al meer dan een jaar bezig zijn geweest om de boot voor deze trip klaar te maken, vooral de laatste maanden waren hektisch, blijven er altijd klusjes liggen. Bovendien ontdek je tijdens het zeilen nog een aantal zaken. Het noodtonnetje en afvalbakje zeilen gezellig met ons mee, door de kajuit wel te verstaan. Een neerhouder een bulletalie (nodig bij "voor de wind" om te voorkomen dat het grootzeil naar de ander kant klapt) en o.a. antislibstrips op het kajuitdak want tijdens binnenhalen van het grootzeil met een zwiepende giek, heb je wel wat grip nodig. We hoeven ons dus niet te vervelen. We blijven hier een paar dagen liggen. Ik schrijf een aantal kaarten en brieven en voorzie de buitenkussens van een badstofje en ook binnen krijgt het geheel een nieuw aanzicht. Effen blauw op het zitgedeelte en dezelfde stof maar dan bedrukt met schelpen op de rugkussens. Dit alles ter bescherming van de zon. Buiten het geklus om hebben we ook de nodige radio-afspraken. Als de condities goed zijn en er verder weinig QRM op de band is kunnen we een goed gesprek hebben. We wisselen heel wat informatie wat betreft de eilanden die we nog aan zullen lopen, maar ook aangaande ons grootzeil dat niet geheel naar ons zin is. Dit alles in phone of paktor. Het is werkelijk een ontzettend leuke hobby. Vooral voor ons tijdens de trip een welkome en nuttige bron van communicatie. We liggen omgeven door de "Viveros". Dit zijn drijvende houten bakken met daarin vlonders. Een uitstekende broedplaats voor "Mechillones" (Mosselen). Na al dat werken lekker even genieten op de kant. Allemaal kleine huisjes gebouwd op een rotsachtige bodem. De straatjes zijn gedeeltelijk trappetjes of uitgesleten rotspaden. Iedereen verbouwt hier druiven achter in zijn tuintje en sommigen hebben het geheel versierd met orleander en hortensias. Hier staan veel "Horreos", graanschuurtjes op sokkels om te voorkomen dat de ratas y ratones al het met hard werken geoogste graan en mais opsmikkelen. Er is weer een plaatselijk feest aan de gang als wij lekker genieten van una grande cerveza. Allerlei mensen in klederdracht. Het heeft iets te maken met Portugal. Una memoriam de Don Carlo. Een stierenvechter ?? Ach wat maakt het uit als er maar wat te vieren valt. Langs de gehele Galicische kust stikt het van de Fiestas. Religieuze volksfeesten of m.b.t. de graanoogst, de visvangst het "Melkfeest" van de veeboeren, teveel om op te noemen. Alles wordt vergezeld van de nodige knallen en vuurwerk. Spanje is mooi land met vriendelijke mensen, vooral als je probeert ze in hun eigen taal aan te spreken. Dat zal wat moeilijker gaan in Portugal, want ondanks dat het allebei Romaanse talen zijn, zijn de verschillen ontzettend groot. Wij gaan er weer vandoor. Op naar Portugal. Groeten vanaf de Zoea. De PA3HDE.

ZOEA.14 COSTA VERDE 25 t/m 27 augustus 1997

Beste allemaal,
Het is een flink eind motoren om uit de Ria te komen, maar na ruim 1 uur kan er weer heerlijk gezeild worden. Windkracht 4 en schuin van achteren. Met het kleine genuaatje op sturen we trapsgewijs om de Islas Cies heen. Drie rotsachtige eilandjes voor de ingang van Rio Vigo. Een mooi zandstrandje zorgt voor de nodige bezoekers. Er zijn een paar vaste bewoners, maar in de zomer slaan er nogal wat kampeerders hun tenten op, op dit met bomen bedekte eiland. We gaan lekker. Naarmate de tocht vordert worden de golven door de toenemende wind langzamerhand opgebouwd. Komt zo'n golf vanaf de goede richting, dan duwt hij ons lekker een stuk naar voren om zich daarna onder het schip door te laten rollen en dan staan wij zogezegd op de handrem. Dat scheelt toch gauw 2 mijl snelheid van top naar dal. Komt de golf teveel dwars in, dan laat hij ons rollen van stuur- naar bakboord, met zo'n 20 a 25 graden slagzij. Dat is dan binnen goed te horen aan het heen- en weerschuivende servies. (Nog niet alle klussen zijn volbracht). We hebben net contact gehad, VHF, met de kustvaarder "Victors" uit Groningen die 1550 ton graan verscheept van Nederland naar Aveiro in Portugal. Ook al verbouwt men op de "Alentejo", het vlakke land in het zuiden, ook dit produkt, het arme Portugal is toch genoodzaakt om ongeveer 50% van zijn levensmiddelen te importeren. Na 9 uur arriveren we in Viana do Castelo. De wind begint aan te wakkeren en de meter noteert zelfs 33 knopen, een dikke 7. We hebben een oude "Pilot" en worden door een "Aduano" weggestuurd. De marina is verplaatst. Nou ja, we ontdekken vlak voor de brug aan bakboordszijde een marinaatje. We meren af met 2 lijntjes voor en een anker achter. Het anker zit d.m.v. een lijn voor aan de steiger en achter aan een betonblok vast. Met een pikhaak haal je de lijn op en mant hem naar achteren om hem daar op de bolder te beleggen. Normaliter geen probleem maar met windkracht 7 op de kont wel oppassen geblazen. Even van de boot afspringen gaat niet zo makkelijk met zo'n hoog vrijboord. Een stap van zeker 2 meter zorgt ervoor dat je op je 40ste nog een spragaat kan maken. De douane-beambte is er als de kippen bij en helpt een handje om vervolgens aan boord te klimmen en de immigratie- papieren worden ingevuld. Het stelt allemaal niet zoveel meer voor. De vorige keer hadden we een "Livreto de transito de embarcacoes" nodig, een soort bewijs van doorvoer voor je schip, maar met de steeds nauwere samenwerking tussen de Europese landen is dat afgeschaft. Met stroom van de wal wordt de volgende dag de wasmachine gestart maar een hevig gerammel doet mij besluiten om hem meteen weer af te zetten. Te laat! Het kwaad is al geschied. Het huisvrouwtje heeft vergeten Glen zijn broekzakken na te kijken en daar zit altijd wat in. Schroefjes, boutjes, kortom allemaal spulletjes die mijn machientje niet echt kan waarderen. We vinden er een paar in de trommel en ook ergens onderin als Glen het apparaat half "gesloopt" heeft. Uiteindelijk krijgen we het laatste onding te pakken dat tussen de binnen- en de buitentrommel zit. Hoe is het mogelijk. Alles wordt weer in elkaar gesleuteld en het zaakie draait weer. Toch een handig mannetje die Glen. We kunnen met een gerust hart de wal op. Viana do Castelo is een voorbeeld van hoe om te gaan met het verleden en de toekomst. De historische gebouwen zijn nog allen intact en daaromheen leeft men hier toch met alle gemakken van de 20e eeuw. Het geeft een hele aparte sfeer. De Costa Verde is met zijn Vinho Verde (groene Wijn) en zijn Portwijn een beroemde streek. Op "Mercado Municipal", de markt, koop ik aardappelen en spercibonen, een soort stoksperciboon, die qua smaak wat weg heeft van peultjes en qua grootte een beetje lijkt op onze snijboon). Ook wat verse vijgen. Heerlijk! De vrouwen van het platteland verkopen hier hun eigen teelt. Terug aan boord begint het te regenen en het lagedrukgebied zorgt voor een zuidelijke harde wind. We blijven hier nog maar een dagje liggen. Het volgende verslag komt dan wel uit Porto. Gegroet ! 73/88 van de PA3GUE en de PA3HDE.

ZOEA.15 LEIXOES (CABO VERDE) DONDERDAG 28-08-97
Beste Allemaal.
We vertrekken om 09.40 uur. Een hoge zee als we de haven verlaten. Dat is logisch na een dag van harde wind en bij een diepte van 8 m. onder de kiel bouwen de golven zich makkelijk op. Ze slaan dan ook met een daverend geweld stuk op de pier. Wij krijgen ze nu een beetje dwars van voren en vallen af en toe geheel op ons zij. Je moet heel goed opletten want in deze woelige baren zie je de visstokken slecht. Alleen als we ons beiden op een top van een golf bevinden. Rood is
goed te zien op zee, maar nu krijgen we een veld met groene vlaggen en dat is lastig. Het is tijd voor een bakkie leut. Het koffiezetapparaat is echt een uitkomst. Geen gevaar meer om je te verbranden aan het hete water uit de ketel bij het opgieten. Knopje om en lopen. We zeilen alweer een tijdje als de "bel" ploseling gaat. Met hoge snelheid rolt het vislijntje van de molen. We hebben beet! Bij 't binnenhalen merkt Glen al dat het loos alarm is. Misschien een slimme vis of wat wier? Vanavond dus toch maar een kipfiletje. Na 30 mijl naderen we Leixoes. Van verre zie je het industriegebied al liggen. Naarmate we dichterbij de kust komen loopt
de oceaandeining ook weer op en de grote zeeschepen verdwijnen volledig in de golven. We liggen aardig te rollebollen en de genua schept zelfs water, maar we komen toch veilig binnen. We liggen nu rondom de dobberende zeemeeuwen en de branding spuit over de kademuur en voorziet de aldaar rijdende auto's
van een gratis zoutwaterwasbeurt. Na een heerlijke dag zeilen nemen we een jonkie-cola uit een echt glas. Groeten van Glen en Margriet.

PS: Indien er mensen zijn die ons via een andere weg willen benaderen dan kunnen jullie een brief sturen naar:
Stutzpunkt Trans-Ocean
Segler: KRAB
Marina Funchal
Madeira - Portugal
We hopen half september op Madeira aan te komen en zullen de 3e of 4e week van die maand weer vertrekken naar de Canarische Eilanden. Houd rekening met een week verzendtijd. Nummer de brief zodat wij weten of er eentje mist en maak in ieder geval een kopie. Wij hebben een planning, maar door weersomstandigheden zou het kunnen dat we of eerder of later ergens aankomen. Soms kan het zelfs zijn dat we er helemaal niet kunnen komen. Ik zou dus zeggen:
"klim in de pen". Het is hartstikke leuk om post te krijgen!
De PA3HDE

ZOEA.16 PORTO 29-08-1997
Beste Allemaal.
Met lijn 44 zijn we in ongeveer een half uur in Porto. Die Portugezen houden van doortrappen. Porto hoog verrezen boven de rivier de "Douro". Een prachtige stad met diverse wijken. Een commerciele wijk "Baixa" met ook hier weer de oude met azulejos (tegeltableaus) aangeklede gebouwen en de moderne van goud en glas glinsterende kantoren door elkaar heen. We lopen door de winkelstraten naar de rivier en belanden hier in een karakteristieke maar wel zeer oude en armoedige wijk. Hoge herenhuizen, maar wel in zeer slechte staat. De mensen wonen in kleine kamertjes, 3 hoog achter, een balkonnetjes met een smeedijzeren hekje aan de voorzijde, waar je maar met een voet naar buiten kan om de (gore) was op te hangen. Hier bevinden zich ook de wijn en portkeldertjes, maar helaas zijn wij wat aan de vroege kant, maar een portje op een terrasje gaat er wel in. We kijken uit op de rivier met zijn typische gondelachtige boten met wijnvaten aan dek, die in vroegere jaren het vervoer van het achterland naar de stad verzorgden. We bevinden ons vlakbij de brug "Luis I", maar waar voorgaande jaren de zeiljachten lagen is nu een lege plek. Misschien een betere lokatie of de westenwind die ervoor zorgt dat hoge deining en 7 knots aan stroom het onmogelijk maakt deze toch bij de ingang smalle rivier op te varen. Na al dat gewandel, straatje omhoog, straatje omlaag, hebben we niet alleen de beenspieren geaktiveerd maar ook onze magen. We hebben trek gekregen en Glen bestelt een hamburger em Pau en ik ben altijd nieuwsgierig, dus especialidade de casa "Pica Pau". Aan een hamburger kan natuurlijk niet veel mis zijn, maar mijn Pica-pau blijkt niets anders te zijn dan een bord met stukjes stokbrood daarboven op een zootje patat in het midden wat stukjes vlees en worst en het geheel is voorzien van een geelachige saus. Als versiering vier stokjes met een olijfje. In gedachten had ik een beeld voor me van een rijkelijk gevuld bord met sla, tomaat en diverse soorten vis. Ach, je kleunt allemaal wel een mis. Toch smaakte het niet verkeerd en we kregen toch het bordje leeg zoals het ons geleerd is. Dit keer met bus 76 terug en nog even naar het mooie zandstrand van Leixoes. Er ligt zowaar een Nederlands schip de "Zwalker" uit Sneek. Even een praatje maken en dan gaat de rubberboot weer in de davits voor de tocht van morgen naar Figuera da Foz. Tot dan! de PA3HDE.

ZOEA.17 COSTA DE PRATA - FIGUERA DA FOZ - 30 en 31 augustus 1997
Beste allemaal.
Lekker vroeg op. We halen 't anker binnen. Toch wat prut dus de dekwasslang erbij. Nu doet de lier het niet meer! Hoe kan dat nou? Er blijkt een boutje los te zitten. We hijsen het zeil in de ankerkom. Er staat geen spat wind. Het is even over half negen als we de haven uitvaren. De swell is behoorlijk afgenomen en heeft zich voortgezet als een trage deining die later nog meer afzwakt en de zee een ribbelig oppervlakte geeft. Eerst hebben we wat landwind, koude lucht stroomt naar zee. Daarna klappert het grootzeil naar bakboord. De stijging van lucht boven het warmer wordende land veroorzaakt zeewind. Ook dat is nog niet veel maar rond 14.30 uur komt er meer en kan eindelijk de motor uit. Het zonnetje schijnt lekker en we lezen en luieren wat. Rond 20.30 uur lopen we de pieren van Figuera da Foz binnen. Veel hengelaars op de kop. Het is hier de moeite waard om te vissen. Ook in de haven borrelt het van de harders, tenminste dat denken we. Een blauw-grijze slanke vis die met regelmaat een kijkje boven water neemt en dan zijn zilverachtige buik laat zien. We gaan wel, we gaan niet. Het is 100 mijl naar Cascais en het motregent en wind is er ook niet. Dan nemen we het er maar van. De zwarte markt is net als in Bevewijk ook hier op zondag open en we gaan er even een kijkje nemen. Groente, fruit, vlees, brood, T-shirts en huishoudelijk artikelen er is van alles te koop en het ziet er prima uit. Ook diverse artikelen uit zee. Onder andere garnaaltje en mini krabjes en een soort besje. Het lijkt een beetje op zo'n witte (klap) sneeuwbes. Wat dat nou is? Alles wordt afgewogen met een houten vierkanten bakje. Mooie speklappen voor bij de nassi of op de barbecue en fluweel zachte perzikken voor lekker tussendoor. Sla, tomaat, komkommer, prei, uien, kool daar kom je al een heel eind mee. Nog wat lekkere verse broodjes, want de bruine sneetjes uit Engeland(vriezer) beginnen me zo langzamerhand de keel uit te hangen. Na het middagcontact met PA3JOO zie ik de een na de ander de haven uitvaren. Barst de wind is gedraaid naar Noordwest. Wij gaan er ook vandoor. Tot de volgende keer. De PA3HDE.

ZOEA.18 CASCAIS - 31 augustus/1 september
Beste Allemaal.
In een sneltreinvaart ruim ik de rommel op en zet alles zeevast. Bij de binnenpier vlakbij het strandje krijgen een groep duikers les. Wij hebben moeite om tegen de grote rollers in naar buiten te komen. Er hangt geen zwarte bol bij "Forte de Sta Catarina", dus is het veilig om naar zee te gaan. Vorig jaar, zo vertelde de havenmeester, zijn er twee buitenlandse schepen in moeilijkheden geraakt in deze Rio Mondego. Mast eraf bij het ene schip en de ander kwam er niet levend van af. Als we de haven uit zijn, gaat de neus van de ZOEA in de wind en wordt het grootzeil gehesen. Vanaf dit moment gaat de motor uit en zal de af te leggen 100 mijl naar Cascais niet meer ronken. Het gaat geweldig! De kleine genua erbij en we lopen als een trein. De wind schommelt tussen de 9 en 14 knopen. In de nacht opnieuw een rif in het grootzeil en dat is wel nodig als we "Cabo Carvoeiro" rond 24.00 uur passeren. De teller loopt op tot 18 en als we de kust meer gaan opzoeken richting Cabo da Roca en Cabo Raso strijken we het grootzeil. Hij valt na een spraytje siliconen moeiteloos naar beneden in zijn mandje. Geen gezeur meer met vastbinden en halsbrekende toeren met een zwiepende giek aan dek. Een veilig gevoel. Met de fok over bakboord gaan we verder. Het gaat echt hard. We poeieren over de zee en denken erover om ook dit zeil maar enigzins op te rollen want anders komen we nog in het donker bij Cascais aan. Wat een geluk dat we in het ochtendgloren de kust naderen, want ze zijn hier met een pier bezig. Grote brokken steen worden even later door een Nederlands schip in zee gedumpt en alles is natuurlijk onverlicht. De windgenerator "Wind Baron" maakt overuren want de wind is aangewakkerd van 17 tot 27 knopen. Onze Noorse buurman met een kleinere versie heeft het hele race-circuit van "Estoril" (het Portugese "Zandvoort") op een stokje. Zijn opbrengst zal statistisch wel groter zijn maar je moet van boord bij harde wind of je moet oordopjes aanschaffen. Van de 15 schepen die hier voor anker liggen zijn er 7 met een Nederlandse vlag. Nu, dat is voor het eerst. Ik dacht al waar is onze varende natie gebleven. Nu luitjes dat was het weer voor vandaag. We zijn weer een heel eind opgeschoten. Nog een paar dagen en dan bevinden we ons in de "Algarve". Groetjes van Glen en Margriet a/b zeiljacht ZOEA. De PA3HDE.

ZOEA.19 KAPPER 2 sep 97
Beste Allemaal.
We kregen gisteren het bericht van het tragische en noodlottige auto-ongeluk van Lady Diana over de Ham-radio te horen. We hebben niet zo vaak de Wereldomroep aan omdat onze zender eigenlijk constant uitluistert op andere frequenties. Hetzij om te paktorren of vanwege de dagelijkse contacten met andere amateurs. We lezen ook geen krant, maar zullen nu toch maar eens gaan kijken of we hier de Telegraaf kunnen kopen. Vanmorgen even de kant op geweest en de nodige boodschappen in de super JUMBO gedaan. Cascais ligt aan de COSTA DE LISBOA en is een vermaarde badplaats. Het prachtige "Guincho" strand is dan ook een trekpleister voor de vele toeristen die hier rondzwerfen. Het is dus een gezellig oord met veel restaurants bars en discotheken. Toch ook hier weer een boel historie. Een citadel met een fort uit de 17e eeuw en nog een aantal musea, kerken en kapellen. Niet alleen de oude gebouwen zijn versierd met tegelwerk, ook onder je voeten bevindt zich een prachtig patroon van witte en zwartje brokjes steen. Je moet met een golfpatroon alleen niet te lang kijken anders waan je je weer op een schommelend schip. Bepakt en bezakt komen we terug aan boord. Voordat we onze diverse biertjes gaan proeven moet Glen even naar de kapper. Ik heb helaas geen kapperschaar dus gaat de naaischaar maar in Glen zijn krullebol. Ik dacht die paar haren wel te kunnen knippen. Per slot van rekening heb ik een paar dagen geleden zelfs met de huishoudschaar mijn haar gekortwiekt. Dat is knap lastig voor de spiegel, want mijn hand wilde niet zoals ik wilde, maar het resultaat is niet slecht. Bij Glen ging het dus mis. Waar een kapper 30 min overdoet had ik binnen 5 min geklaard. Helaas met wat happen en strepen en dat werd niet in dank afgenomen. Ach het groeit wel weer aan, maar of ik de volgende keer het nog eens mag proberen valt te betwijfelen. Nu luitjes de barbecue wordt heet gestookt dus moet ik gauw even de sausjes bereiden. Gegroet uit het zonnige zuiden. de PA3HDE.

ZOEA.20 ALGARVE CASCAIS-PORTIMAO 4-5 SEP 97
Beste Allemaal.
Na het bezoek van Kees van de "Floating Dream" halen we rond 14.15 uur het anker op. Grof weg 100 mijl naar Cabo Sao Vicente en nog een restantje van 30 mijl langs de zuidkust naar Portimao. Wederom een heerlijk windje. Dat hadden we niet gedacht, want het was bladstil toen we vertrokken. Na 3 uurtjes moet er al een rif gezet worden en even later wordt ook de kleine genua een stuk ingerold. De windmeter geeft 25 knopen en de golven worden hoger en hoger en de toppen rollen om en spatten met een bruisend geluid tegen het achterschip. Niet angstaanjagend want ze komen geen van allen in de kuip en laten tussen de bijboot, die veilig in de davits hangt, en het zee-oppervlak nog voldoende ruimte vrij. Het sikkeltje met een paar planeten komen aan de donkerblauwe hemel, maar het wassende maantje heeft het al gauw bekeken en zakt snel in de zee. Daar komen miljoenen sterren voor in de plaats. Nog 36,7 mijl naar de Kaap en we gooien ons avondeten over de muur, want er zit geen kraak of smaak aan. Daar sta je dan ruim een half uur voor in het kombuis. Ons cardanisch opgehangen 3 pits gasfornuis slingert heen en weer en omdat ik dit keer kleine pannetjes gebruik blijven ze niet goed boven de vlam zoals het behoort. Achteraf blijkt er een bakplaat onder te zitten die de uitslag belemmert. De koppenkast hebben we voorzien van schuimrubber matjes en het gerinkel en gekinkel bij een voordewindse koers behoort nu gelukkig tot het verleden. Hier en daar wat hand- en theedoeken in de kastjes zorgen ervoor dat we in ieder geval in slaap kunnen vallen. We kunnen al snel de 5 sec flash van de vuurtoren van Sao Vicente ontdekken. In een periode van 5 seconden flits hij eenmaal. Je begint te tellen van uit naar aan. 21,22,23,24,25. Na 5 tellen opnieuw een licht. Het kan niet missen. We ronden de Kaap omstreeks 08.30 uur en stomen de laatste mijlen op de motor. De hele nacht wel flink stroom geladen door de windgenerator en wisselstroomdynamo op de schroefas, maar de radar, gps, stuurautomaat en het rondschijnende toplicht, boven in de mast, slokken ook de nodige amperes op. De kust van de Algarve is rotsachtig en grillig. Tot ver in zee liggen de rotsblokken in allerlei vormen met een prachtige kleurschakering. De kust stikt van de inhammetje met hagelwitte zandstrandjes. Met een temperatuur van zo'n 25 a 30 graden een ideale plaats om te zonnen, zwemmen en snorkelen. Net achter de pieren liggen een paar schepen. Met de verrekijker zien we al gauw "El Viento" liggen, het schip van onze vrienden Siem en Melanie.Dat belooft een gezellige tijd te worden. Het zal wel even duren voordat ik weer bij jullie terugkom.
Groeten van Glen en Margriet aan boord "ZOEA"
De PA3HDE