ZOEA 144, Brood bakken
Horta, 13 juni 1999
Beste allemaal,
We vermaken ons best op dit prachtige eiland. De haven van Horta
ligt helemaal vol. Aan de kade zeker 15 rijen van 4 tot 6 boten
dik. Het lijkt echt de haven van Hoorn wel op een mooie zomeravond!
Het weer laat het vandaag een beetje afweten. Een donkere lucht en
het waait pittig. Zo af en toe een regenbui om ons alvast de laten
wennen aan ons kikkerlandje. Toch is het gezellig want de meesten zitten
in de kuip. "Dolores" - "Dagmar" en "Blauw" zijn inmiddels ook gearriveerd
dus er moet even bijgepraat worden vanavond in Cafe Sport.
Nederlanders zijn er volop en niet alleen dit jaar, want de tekeningen
dateren nog van uit de jaren 80. Eigenlijk zouden
we ze moeten tellen voor de statistiek, maar dan ben je wel een dag
bezig. Alles is werkelijk volgekalkt met de meest mooie creaties.
Ook wij staan in de bekende driekleur op de kademuur. Niet echt een
kunstwerk, maar het kan er mee door.
Eergisteren waren we bij Lothar Schmidt een vriendelijke Duitser
die hier al jaren woont en als Stutszpunkt funtioneert voor alle
Trans Ocean leden. Hij woont in een heel leuk oud huis met allerlei
terrassen en patio's. Het ligt boven op de heuvel, pfftt, een hele
klim maar het uitzicht is werkelijk fantastisch. Het eiland Pico met
zijn hoge vulkaan kunnen we prima zien. Een kleine sliert bewolking
snijdt net het topje van de berg eraf. Een heel apart schouwspel!
We hebben geen tijd meer om ons aan al dat moois te vergapen. Er is
werk aan de winkel. 15 kg wit en 15 kg tarwe meel moet door elkaar geroerd
worden. Daarvoor wordt een oude wastobbe gebruikt. 20 eetlepels
gist erbij, wat zout en suiker en de nodige afwasteiltjes warm water.
Met 4 paar handen graaien we in de blubber! Het is een vermoeiend karwei
maar uiteindelijk wordt het goed bevonden door de meesterbakker. Ondertussen
hebben de mannen hout gezaagd en gehakt, want de bakoven wordt opgestookt
met hout. Het is al een aardig vuur, maar het moet natuurlijk wel een
tijd fikken voordat uiteindelijk de muren warm genoeg zijn voor het
bakken van het brood. Het deeg rijst de tobbe uit en dat al na een half
uur. Er moet opnieuw gekneed worden en dat gaat nog zo'n vier keer door.
Ondertussen nemen wij een kijkje in de volkstuin. Bloemen, kruiden,
groente en fruitbomen. Alles groeit en bloeit hier. Het is werkelijk
geweldig, alleen heeft Lothar niet genoeg tijd om het bij te houden
waardoor het een rommelig geheel is geworden. Mijn handen jeuken. Ik
zou zo de schoffel willen pakken en zou me hier weken kunnen
vermaken. Voor de salade plukken we waterkers en aardbeien. Heerlijke
meloenen, familie van de aubergine, wit met paarse strepen, worden ook
verwerkt. Zo rond een uur of drie kunnen de eerste broden, een stuk of
14, in de oven. Ein drievierteil stunden, we praten de hele dag al Duits,
und dan muss es fertig sein. Daarna nog 2 maal een portie in de oven en
dan hebben we genoeg voor iedereen. Inmiddels zijn de anderen gearriveerd.
Wel geteld een man of 35. De grill op het boventerras wordt ontstoken en
de karbonaadjes en stukken tonijn verspreiden een dikke rookpluim.
Vele handen maken licht werk. Er wordt een extra tafel gehaald bij de
buren en een oude staldeur doet dienst als buffet en wordt op het muurtje
achter het huis neergelegd. De centrale plek. Heerlijke salades, knoflookboter,
diverse kazen en natuurlijk het overheerlijke zelfgebakken brood
zorgt voor een excellent maal. De vino verde en cerveza smaakt er prima
bij. Het is een gezellige boel en we praten over elkaars belevenissen.
Aan alles komt een eind! Een geslaagde dag! We bedanken Lothar voor zijn
gastvrijheid en met het buikje rond lopen terug naar de haven. Ook Whity
had de dag van zijn leven. Hij kon heerlijk ravotten in de tuin. Wat wil
je nog meer......een boerderijtje soms.......?
Groetjes van Glen en Margriet aan boord van de ZOEA