Archief > > >

20-05-14 Ik heb eerder geprobeerd een programma te schrijven voor de socialistische partij die m.i. moet worden opgericht, maar ik ben daar telkens vast mee gelopen. Om alvast wel aan te geven waar ik sta een hierbij paar losse punten.

Ik heb twee boeken gelezen die ik iedereen wil aanraden: Het Kapitaal (deel 1) van Karl Marx en het Communistisch Manifest van Marx en Engels. Ik ben het hier in grote lijnen mee eens. Marx legt uit waarom de arbeiders loonslaven zijn en hoe de uitbuiting in zijn werk gaat die er voor zorgt dat de rijken rijker worden en de armen arm blijven. De conclusie is dat de arbeidersklasse zich moet verenigen in een politieke partij om de "dictatuur van het proletariaat" te vestigen. Dat is het socialisme, een maatschappijvorm waarin de productiemiddelen gezamenlijk bezit zijn.

Ik weet wel iets van de geschiedenis van de Russische revolutie. Het is natuurlijk makkelijk achteraf hierover te oordelen, maar om dat dan toch maar even te doen: Ik sta er achter dat de Bolsjewieken (van Lenin en Trotzky, ook Stalin) de Tsaar omverwierpen, (die het land in de ellendige Eerste Wereldoorlog had gestort,) maar zij hadden de macht moeten overdragen aan de Sovjets (de arbeidersraden) zoals zij beloofd hadden. In plaats daarvan vestigden zij een één-partij-dictatuur en een staatskapitalisme waarin de arbeiders nog minder te zeggen hadden dan in het gewone kapitalisme, en dwongen zij ook kleine ondernemers (zoals de boeren, die de meerderheid van de bevolking vormden) op een meedogenloze wijze in staatsbedrijven. Onder leiding van Stalin werd later een absoluut schrikbewind gevestigd met massale slavernij en massamoord. Met socialisme had dit alles niks te maken.

Omdat de arbeidersklasse de meerderheid van de bevolking uitmaakt denk ik dat de "dictatuur van het proletariaat" moet betekenen: Echte democratie. Democratie betekent dat de bevolking regeert. Hoewel de huidige kapitalistische staten zich democratisch noemen zijn ze dat niet want alle partijen zijn pro-kapitalistisch. De staten en de politici staan in dienst van de grootaandeelhouders van de grootste bedrijven. Dat zijn degenen die de wereld regeren; de 0,01% van de wereldbevolking (nog geen miljoen mensen) die ongeveer de helft van het totale vermogen bezit. Zij maken oorlogen en crises, en de grote meerderheid van de wereldbevolking lijdt armoede, terwijl dit handjevol rijken rijker worden.

Met de productiemiddelen die tot gezamenlijk bezit gemaakt moeten worden bedoel ik met name de bezittingen van deze superrijken: De banken en alle grote multinationale bedrijven. Ik heb een voorkeur voor een ordelijke overdracht in de vorm van een speciale vermogensbelasting, die alleen mensen met een vermogen hoger dan twee of drie miljoen treft. De opbrengst hiervan moet m.i. worden ondergebracht in een (landelijke en regionale) holding maatschappij(en) waar elke bewoner één niet verhandelbaar aandeel van krijgt. Dit om concentratie van macht bij de staat te voorkomen. (Ik voeg hieronder een eerder concept waarin ik e.e.a. nader uitleg.)

Zouden de kapitalistische staten werkelijk democratische rechtsstaten zijn zoals zij beweren dan zou ik een voorkeur hebben voor een democratische strategie. Beter gezegd: ik héb een voorkeur voor een democratische strategie en volg die ook, maar ik weet dat de kapitalistische staten niet democratisch zullen reageren. Nog ervan afgezien dat de massamedia voor een groot deel in handen zijn van het grootkapitaal en de strijd daarom helemaal niet democratisch verloopt zal het ook zo zijn dat als er ergens een regering gekozen zal worden die het grootkapitaal wil onteigenen er een staatsgreep zal volgen zoals Chili gebeurde. Klassenstrijd kan een bloedige aangelegenheid worden. Allende maakte de fout de bevolking niet te bewapenen omdat hij teveel op de democratie vertrouwde.

Socialisten moeten dus klaar zijn voor de revolutie. Dat neemt niet weg dat voor het grootste deel van de strijd de democratische weg de juiste is. Zolang dat mogelijk is moeten socialisten zich openlijk organiseren. Zij moeten deelnemen aan de reëel bestaande klassenstrijd zoals die gevoerd wordt met demonstraties, stakingen en andere democratische akties, en zich verre houden van individueel terrorisme (gewelddadige akties van kleine groepen) en van andere sektarische verschijnselen.

Zodra twee of liever drie socialisten het eens zijn over een concept-programma kan een initiatiefgroep voor de oprichting van een socialistische arbeiderspartij gevormd worden. (Er zijn natuurlijk de nodige splintergroepjes die dit al proberen. De grootste hiervan zijn de Internationale Socialisten. Met al deze organisaties zijn er in mijn ogen te veel problemen om er lid van te worden. Alleen al het feit dat ze allemaal Leninistisch zijn. Lenin heeft zeker het een en ander wat lezenswaardig is geschreven, maar in mijn ogen is hij toch vooral de grondlegger van het stalinisme en daarmee een verrader van de arbeiders.) Voor het daadwerkelijk oprichten van deze partij is al een grote steun nodig. De belangrijkste taak van de partij is dezelfde als die van een initiatiefgroep of zelfs individuele socialisten: deelnemen aan de strijd en telkens de juiste standpunten naar voren proberen te brengen, de verschillende deelstrijden (van arbeiders in verschillende sectoren, of de strijd op thema's) te verbinden, de weg vooruit aan te geven door één stap voorop te lopen (niet meer, iedereen moet het kunnen volgen) en vooral niet achter te blijven. Een echte partij zal echter ook aan het verkiezingscircus moeten deelnemen. Zoals ik hierboven al aangaf moet hierbij niet de illusie worden gewekt dat een vreedzame overgang naar het socialisme mogelijk is, (aan ons zal het niet liggen...) maar gaat het er vooral om om als een protestpartij aanwezig te zijn in het parlement. Een socialistische parij moet nooit willen meeregeren of meebesturen binnen de kapitalistische staat, maar moet altijd voor een meerderheidsstrategie gaan: pas als we de meerderheid hebben en ons gehele programma kunnen uitvoeren moeten we verantwoordelijkheid nemen. Tot die tijd zullen we het beleid van elke kapitalistische regering moeten bekritiseren en hierbij telkens aantonen waarom het kapitalisme niet werkt en waarom kapitalistische partijen hun mooie beloftes nooit waarmaken. Met betrekking tot het verkiezingscircus moet een socialistische partij dus een TEGENPARTIJ zijn.

Ik weet niet wat de kansen zijn. Op het moment schat ik deze slecht in. Maar toch acht ik het niet uitgesloten dat het socialisme ooit gevestigd zal worden. En dat vind ik een mooi doel om mij voor in te zetten. Ik hoop nog gelijkgestemden te vinden om dit samen te doen, maar ik ben zowizo van plan om door te gaan.


27-5 Zie ook mijn veroordeling van de fascistische PVV.

27-5 zie ook mijn opmerkingen over nationale zelfbeschikking en het recht op eigendom.


---------------------------------

20-05-14 Ik heb onderstaand artikel maar uit mijn archief gevist. Zoals ik al eerder concludeerde is het als programma-concept weliswaar niet geschikt, maar het bevat wel enige nadere uitleg bij het bovenstaande.

Aanzet voor een socialistisch partijprogramma

23-06-2008 Ik ben inmiddels tot de konklusie gekomen dat onderstaand konsept-programma verkeerd van opzet is, onevenwichtig is, en zwijgt over verschillende belangrijke onderwerpen zoals bijvoorbeeld de houding ten opzichte van de vakbonden. Als aanzet tot een programma is deze tekst dus ongeschikt. Ik laat het staan als een opsomming van mijn standpunten.

05-12-2007 (Licht gewijzigd 23-06-2008) Ik vind dat er een socialistische partij opgericht moet worden, aangezien de partij die zich zo noemt niet werkelijk socialistisch is. [...] Met dit konsept-programma wil ik een bijdrage leveren aan de oprichting van deze partij. Omdat de naam "Socialistische Partij" bezet is gebruik ik hieronder de naam "Marxistische partij".

Konsept-programma van de Marxistische partij:

De Marxistische partij neemt alleen regeringsverantwoordelijkheid als zij een meerderheid in het parlement heeft. Tot die tijd is zij een tegenpartij: Tegen de kapitalistische partijen en hun regeringen, die armoede, oorlog, racisme en natuurvernietiging veroorzaken, en een strijdorganisatie van-, en spreekbuis voor allen die zich hiertegen verzetten d.m.v. buitenparlementaire aktie.

De Marxistische partij is demokratisch: De lokale algemene leden vergadering (ALV) wordt 2x per jaar gehouden, het landelijke kongres tenminste 1x per jaar. Alle leden hebben stem- en spreekrecht en het recht om moties in te dienen. (Om te spreken en/of een motie in te dienen op het kongres is wel ondersteuning nodig van een bepaald aantal leden.) De (landelijke en plaatselijke-) bestuursleden, de kandidaten voor de verkiezingen, en de redaktieleden van de partijbladen en -websites worden verkozen op de ALV cq. het kongres. Interne diskussiewebsites worden niet gecensureerd. Ook in propaganda naar buiten toe worden interne meningsverschillen niet geheim gehouden. Het is toegestaan een zgn. 'fraktie' binnen de partij te vormen. De ALV heeft het laatste woord bij het royeren van leden. (Het lokale bestuur neemt het besluit, wat echter pas definitief is als de ALV dit bekrachtigt.) Het kongres heeft het laatste woord over het royeren van afdelingen.

Als de Marxistische partij de meerderheid heeft in het parlement zal een regering worden gevormd en het volgende programma worden uitgevoerd:

- Terugdraaien van de privatisering van overheidsdiensten zoals openbaar vervoer, gezondheidszorg, energie, kommunikatie etc.

- Onteigening van de allerrijksten, door een sterk progressieve vermogensbelasting.
(bv. 0% over eerste miljoen 20% over tweede miljoen, 40% over derde, etc. tot 100% over het zesde miljoen en alles daarboven. Hiermee wordt naar schatting ongeveer een kwart van het kapitaal onteigend. De rest zit bij kleinere eigenaars en bij pensioenfondsen.)

- Herverdeling van de opbrengst door alle onteigende (aandelen van) bedrijven onder te brengen in de op te richten holding-korporatie "Samen rijk", waar iedereen één (onverhandelbaar) aandeel van krijgt en daarmee stemrecht heeft in de aandeelhoudersvergadering. (Ook wie deze vergadering niet bijwoont kan stemmen voor de raad van komissarissen.) Samen rijk produceert niet voor winst maar voor het algemeen belang. Dus: goede arbeidsvoorwaarden -en omstandigheden, goede prijs/kwaliteitverhouding van produkten, rekening houdend met het milieu ed. Zie noot *

- Naast bovengenoemde sterk progressieve vermogensbelasting ook een sterk progressieve inkomstenbelasting en een verhoging van de vennootschapsbelasting. Inkomstenbelasting wordt geïndividualiseerd, dus het al dan niet hebben van een partner en diens evt. inkomensten spelen geen rol.

- Fel verzet tegen de veroveringsoorlogen van de NAVO en tegen de roofpolitiek van het IMF, de WTO en andere organisaties van het internationale kapitalisme door politieke-, militaire- en ekonomische steun voor landen die in konflikt zijn met deze organisaties. Echte ontwikkelingshulp en eerlijke internationale handel.

- Migranten welkom: Geen migratiebeperkingen, geen uitzettingen, geen konsentratiekampen, geen dwang bij integratie, maar een goed aanbod van gratis taallessen en ander onderwijs.

- Een basisinkomen: Een vast bedrag wat genoeg is om van te leven voor iedereen, zodat niemand zich meer zorgen hoeft te maken om zijn of haar inkomen. Daarnaast blijven ook werknemersverzekeringen, bijstand en AOW bestaan bij onvrijwillige werkloosheid, arbeidsongeschiktheid en 65 jarige leeftijd. Bijstand en AOW worden geïndividualiseerd en verlaagd met 2/3 van het bedrag van het basisinkomen. (Wie bijstand of AOW ontvangt gaat er dus 1/3 van het bedrag van het basisinkomen op vooruit, samenwonenden zelfs meer.) Bij de handhaving van sollicitatieplicht en het vaststellen van arbeidsongeschiktheid wordt de vrije beroepskeuze van de uitkeringsgerechtigde gerespekteerd.

- Realisering van een zó groot aantal goedkope huurwoningen dat de wachtlijst voor een woning hierdoor korter wordt dan 6 maanden. De woningen worden voornamelijk gerealiseerd in rijkere wijken en gemeenten, en verder op bedrijfsterreinen en door het verbouwen van leegstaande kantoren. De hypotheekrente-aftrek en de huursubsidie worden afgeschaft.

- Geen politiestaat: Afschaffing van de legitimatieplicht en andere diktatoriale wetten zoals bv. de koppelingswet, de bewaarplicht etc., weghalen van bewakingskamera's, etc. De geheime diensten worden ontmanteld. Er komt een nieuwe geheime dienst met beperkte bevoegdheden, onder stevige kontrole van het parlement. Ook de bevoegdheden van het OM en de politie worden beperkt, en er komt een stevige kontrole op deze diensten evenals op het gevangeniswezen. Alle drugs worden gelegaliseerd. Hiermee wordt de meeste "kriminaliteit" al voorkomen. Verder zal de kriminaliteit worden teruggedrongen door te investeren in sociaal beleid zoals buurt- en jongerenwerk.

- De monarchie op de mestvaat van de geschiedenis. Gekozen president en burgemeester.

- Strikte scheiding tussen kerk en staat. Dus geen subsidie voor kerken en geen enkele verwijzing naar welk geloof dan ook in wetten, eedafleggingen, op geld e.d. Geen verplichte winkelsluiting om geloofsredenen. Vrijheid van geloof, en vrijheid om het geloof af te wijzen en te bekritiseren.

- Onderwijs wordt een overheidstaak. Leraren en leerlingen krijgen een stem bij het bepalen van de leerstof, leermethoden, en in het bestuur van de scholen en universiteiten. Onderwijs is méér dan het produceren van nieuwe arbeidskrachten. Onderwijs moet zelfstandig denken bevorderen, door zoveel mogelijk verschillende visies (over een onderwerp, dus niet alleen de dominante visie) te presenteren en diskussie aan te moedigen.

- Gratis onderwijs, openbaar vervoer, gezondheidszorg, kinderopvang en rechtshulp. Forse investering in verbetering van de kwaliteit en vergroting van de kwantiteit van de dienstverlening.

- Gedeeltelijke volwassenheid (o.a. stemrecht) vanaf 16 jaar, volledige volwassenheid vanaf 18 jaar.

- Kinderen en jongeren krijgen het recht om in een pleeggezin of in een jongerenhuis (begeleide kamerbewoning, va. ± 14 jr.) te wonen als het hen bij hun ouders niet bevalt.

- Het huwelijk is geen officiële transaktie meer. Wie daar prijs op stelt kan zich nog steeds op het stadhuis laten trouwen, maar wie de materiële en financiële aspekten van een partnerschap wil regelen moet daarvoor een partnerschaps-kontrakt sluiten.

- Makkelijker subsidie voor burgerinitiatieven. (Maximum bedrag hangt af van het aantal mensen dat de aanvraag indient.)

- De overheid en haar medewerkers worden aansprakelijk voor fouten en kriminele handelingen (zoals het niet naleven van veiligheidsvoorschriften).

- De vrijheid van meningsuiting en publikatie wordt verruimd, maar blijft enigszinds beperkt door het verbod op zaken als belediging, laster, haatzaaien, privacy-schending, misleidende reklame en uitzendtijden van inhoud die niet geschikt is voor kinderen.

- Werknemers krijgen (mede)zeggenschap. Regels over veiligheid e.a. punten m.b.t. arbeidsomstandigheden worden aangescherpt.

- De arbeidsinspektie wordt fors uitgebreid en gaat vooral aan de slag in die sektoren waar zich de grootste misstanden voordoen.

- Het verbod op diskriminatie wordt gehandhaafd.

- Forse investering in het omschakelen naar een duurzame ekonomie en grote prioriteit voor natuurbehoud. Schadelijke produktiemethoden waarvoor een alternatief bestaat worden verboden. Er komt een milieubelasting op alle produktieprocessen, produkten en diensten waarin de komplete milieuschade doorberekend wordt. De opbrengst wordt gebruikt om de schade ongedaan te maken. (De milieubelasting op benzine wordt bv. gebruikt om bossen aan te leggen waarmee CO2-uitstoot gekompenseerd wordt.)

- De socialistische staat zal samen met andere socialistische staten (als die er zijn uiteraard) een federatie vormen met een gezamenlijke munt, een gezamenlijk buitenlands beleid en welvaartsoverdracht van de rijkere aan de armere staten. De federale president en het federale parlement worden gekozen volgens het one-man one-vote principe. (Dit geldt uiteraard ook voor alle nationale, provinciale en lokale verkiezingen.)

- Lokaal, provinciaal, nationaal en federaal referendumrecht als 1 procent van kiesgerechtigde bevolking dit aanvraagt. Referendum is bindend bij 50 % opkomst.

- De wijkraad wordt ingesteld als een nieuw bestuursorgaan. Alle bewoners van een wijk van 12 jaar en ouder maken hier deel van uit. (Hiertoe worden de plaatsen ingedeeld in wijken van 3000 tot 5000 inwoners) Twee keer per jaar komt de wijkraad samen om belangrijke besluiten te nemen en een bestuur te kiezen. Tot de bevoegdheid van de wijkraad behoort de ruimtelijke ontwikkeling (enigzins beperkt door lokale, provinciale en landelijke belangen, zoals doorgaande wegen en het aantal te realiseren goedkope huurwoningen) en de wijkpolitie. (De bevoegdheden van deze wijkpolitie zijn beperkt. Als zij arrestaties verrichten moeten de arrestanten overgedragen worden aan de lokale politie.)

- Het woningbezit van de korporaties wordt verdeeld onder op te richten woningbouwverenigingen op wijkniveau. De huurders krijgen het weer voor het zeggen.

- Burgers krijgen het recht om wapens te dragen. Een diktatoriale regering zal moeilijker aan de macht kunnen komen, en een buitenlandse vijand zal moeilijker het land kunnen bezetten als de bevolking bewapend is.

- Bezuinigingen op het leger staan niet in dit programma, omdat een socialistische staat zich moet kunnen verdedigen tegen de kapitalistische staten, die zich ongetwijfeld zeer vijandig zullen opstellen. Pas als alle staten socialistisch zijn kan het leger worden afgeschaft.

De Marxistische partij probeert haar doel met demokratische middelen te bereiken. De partij ondersteunt de strijd van de arbeidersklasse en vervult hierbij indien mogelijk een organiserende rol. De belangrijkste machtsmiddelen van de arbeidersklasse zijn stakingen en demonstraties. In een situatie waarin er onvoldoende demokratische middelen zijn (als demonstraties onderdrukt- en publikaties verboden worden, en deelname aan de verkiezingen geblokkeerd wordt) zal de partij ook andere middelen overwegen. Openlijke en vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid (zoals een blokkade) beschouwt de Marxistische partij als een demokratisch middel, wat echter alleen opportuun is voor een zaak die onder een groot deel van de bevolking leeft. Zolang er nog demokratische mogelijkheden zijn zal de Marxistische partij geweld niet ondersteunen, hoewel er wel op gewezen moet worden dat het geweld wat aktievoerders soms gebruiken bijna altijd defensief is en in geen verhouding staat tot het geweld wat de (kapitalistische) staat tegen hen gebruikt. In een situatie met onvoldoende demokratische middelen (diktatuur cq. politiestaat) zou de Marxistische partij geweld kunnen ondersteunen of gebruiken, als hiervoor onder een groot deel van de bevolking steun bestaat. Uiteraard zullen wij tegen burgers gericht geweld altijd afwijzen. Individueel terrorisme (het gebruik van geweld door kleine groepen, die geen aansluiting hebben bij de strijd van de arbeidersklasse, voorbeeld: RAF) beschouwen wij als een heilloze weg.

ANDERE LANDEN: Bovenstaand programma is geschreven voor de Nederlandse situatie. In andere landen zullen ook andere punten hierin opgenomen worden zoals b.v. de afschaffing van de doodstraf en de legalisering van abortus, voorbehoedsmiddelen, homoseksualiteit en prostitutie.

* Noot: Ook alle pensioenfondsen worden overgenomen door Samen rijk (uiteraard met bijbehorende verplichtingen). Hierdoor verkrijgt Samen rijk de zeggenschap over naar schatting ongeveer de helft van alle kapitaal. Dit betekent dat Samen rijk het voor het zeggen krijgt bij vrijwel alle grote bedrijven en banken.
Overigens blijft de kapitalistische eigendomsstruktuur gewoon bestaan. Iedereen kan dus een bedrijf beginnen (Samen rijk verstrekt hiervoor ook leningen) of aandelen kopen op de beurs.



























© 2014 - Wessel Koopmans - alle rechten voorbehouden. Overname alleen met toestemming.
http://home.hccnet.nl/wessel.koopmans/