Dr. Strangelove wordt vreedzamer

Goed nieuws zo op de valreep van het nieuwe jaar. In Nature, het wekelijkse tijdschrift met wetenschappelijk nieuws, verscheen onlangs een artikel van een aantal NASA astronauten over een nieuwe wijze om asteroïden die op ramkoers met de Aarde liggen af te buigen. Vroeger zou de NASA gewoon gezegd hebben dat er in zo'n situatie een raket naar de asteroïde moet worden gestuurd met een kernbom aan boord en die op of in de buurt hiervan te laten ontploffen, zodat het gevaarte van koers veranderd. Uit de jaren zestig had ik vroeger een boekje over het project Icarus, wat dit idee verder uitwerkte. Films zoals Armageddon en Deep Impact hebben voor het grote publiek deze nucleaire oplossing van een naderende kosmische ramp aardig gevisualiseerd.
De nieuwe voorgestelde methode is een stuk vreemdzamer. Toen ik op de nieuwssite van Universe Today het bericht las over het artikel in Nature zag ik dat één van de auteurs Stanley G.Love heet! Nee, dit kon niet waar zijn. Was dit de verrezen 'Dr. Strangelove', die een hoofdrol speelde in de film over de koude oorlog en de dreiging van kernbommen daarin. Dr. Strangelove, gespeeld door Peter Sellers, is daarin de kwaadaardige bedenker van de kernbom. Model voor Dr. Strangelove stond Edward Teller, de vader van de waterstofbom.
Stanley G.Love heeft geen kernbommen meer nodig om een asteroïde van de omvang van een voetbastadion die op ons af stevent van koers te doen veranderen. Het enige wat nodig is is een ruimtevaartuig naar de asteroïde te sturen en deze een beetje boven het oppervlakte ervan te laten zweven. De zwaartekracht doet dan langzaam maar zeker z'n werk. Hierdoor wordt de asteroïde een klein beetje aangetrokken tot het ruimtevaartuig. Als dat minstens een jaar lang gebeurt dan zal de koers gewijzigd zijn en de Aarde zal buiten schot blijven.
Goed nieuws dus vanuit het NASA-bolwerk. Dr. Strangelove is eindelijk vreemdzaam geworden. Iedereen een goed 2006 en heldere nachten daarin toegewenst!