Rondreis
door Yemen » Pagina 06
Terug naar Index ...
Maandag 23 oktober,
Jaap is al vroeg opgestaan en samen met Mart is hij,
wanneer wij aan het ontbijt beginnen, al op de souq yoghurt en een
extra aantal lepels (groepen is men nog niet gewend kennelijk) wezen
kopen voor de hele groep. Lekker. Vandaag gaat de reis richting
Kaukaban. We vertrekken om 07:30uur en de eerste tussenstop is bij
de Wadi Dahr, het voormalig zomerpaleis van de toenmalige sultan.
Een prachtig bouwwerk op een immens steile rots gebouwd. Onbereikbaar
voor een eventuele agressieve vijand. De rots bevat een waterbron,
dus ook hier is alles weer heel strategisch. Het is heel mooi met
veel taghrims, de mooie glas in loodachtige versieringen boven de
ramen, iets dat bij ons bekend staat als ‘friezen’.
Helaas is het net gerestaureerde gebouw (nog?) niet gemeubileerd,
anders zou het waarschijnlijk nóg indrukwekkender geweest zijn.
Ook de omgeving is de moeite waard. De Wadi lijkt wel een lange
sleuf die door het water uit het grote rotsplateau is uitgesleten.
Tegen de berghellingen groeit qat en hier en daar staan nog bouwwerken
die kennelijk ooit uitkijktorens geweest moeten zijn. Zo was de
hele ‘wadi’ te controleren. Heel fraai allemaal. De
reis wordt weer voortgezet. We hebben een tussenstop in Thula, van
waar we ons reisdoel (Kaukaban) al kunnen zien liggen, op het topje
van een 2600 meter hoge berg. Thula is een leuk klein stadje waar
we gezellig wat rondkijken met Anton en Lisette. Vervolgens vervoegen
we ons op een terras waar we bijna vanaf waaien, maar wel heel gezellig.
Hierna gaan we verder naar de eindbestemming van deze etappe. Kaukaban
blijkt een ommuurde middeleeuwse (Middeleeuwen? Dat is hier toch
nog steeds?) vestingstad te zijn boven op een soort tafelberg met
wel héél dikke muren. Net buiten de stadspoort bevindt zich een
cisterne, waar we de dorpsvrouwen met zinken emmers op het hoofd
water zien halen.
Veel Yemenitische gebouwen geven blijk van de lust om op de meest
onmogelijke plaatsen te willen bouwen: alles houdt verband met strategie
natuurlijk. Leuk detail is dat de stadspoort ’s avonds echt
op slot gaat. Naast de grote poort is een hokje waarin een bewapende
wachtpost zit. We zijn kennelijk in veilige handen....... In Kaukaban
is het best koud(!) en het waait er stevig. Kennelijk is dit te
wijten aan de hoge en onbeschutte ligging. Ook de funduq waar we
onze intrek nemen is erg tochtig en erg ongezellig. Gelukkig waren
we nu eens als eersten binnen: hierdoor hadden we de mazzel dat
we op een kleinere kamer kwamen te liggen met Jaap en Jannie. Op
deze kamer was het wat minder koud. De hele verdieping waar we lagen
moest het met dezelfde doucheruimte doen, dus het wachten was weer
op Anneke. Mart kwam ons helpen om het wachten wat te bespoedigen...
Het eten was beneden in een smalle lange ruimte waar we hutje bij
mutje zaten. Voor de temperatuur was dit niet verkeerd. Er was geen
elektriciteit en de lampen bleken gaslampen, hetgeen de temperatuur
zeker ten goede kwam. Het was voor iedereen echt wennen van de hitte
aan de Rode Zee naar de kou in deze bergstreek.
Dinsdag 24 oktober,
Deze ochtend moeten we een heel moeilijke beslissing nemen: een
tocht samen met onze chauffeurs die volgens Mart de op één na mooiste
route van Yemen gaan rijden, of een wandeling door de kloof naar
beneden en met de taxi weer terug naar boven, zoals een deel van
de groep wil doen. We opteren voor het eerste en sluiten ons aan
bij Mart om mee te gaan naar Al Mahwit. We hebben een fantastische
keus gemaakt: yémig wat was dít mooi!!! Er ontvouwde zich weer een
fantastisch landschap dat weer heel anders is dan hetgeen we hebben
gezien.
Gelukkig moeten we op het eind van de route rechtsomkeert maken,
zodat we alles nog eens goed kunnen bekijken...... We komen pas
om 16:00uur terug en we hebben elk moment van de dag genoten! Dit
is écht onbeschrijfelijk en daar laten we het dan ook maar bij.
Woensdag 25 oktober,
Een meevaller deze vroege ochtend is dat we de kloof alsnog kunnen
lopen: we lopen naar beneden waar Shibam ligt en worden daar door
de chauffeurs weer opgepikt. Ook dit is weer schitterend. De afdaling
begint aan de schaduwzijde van de berg, dus we hebben het nog even
koud. Wat later lopen we in de zon en het wordt al weer aangenaam.
Ook dit is weer een fraaie wandeling, waarvan we blij zijn dat we
hem toch nog kunnen maken. Nu weten we wél zeker dat we gisteren
goed hebben gekozen, we hebben nu immers beide mogelijkheden uitgetest.
Beneden aangekomen hebben we eerst de souq van Shibam bekeken en
gingen daarna door naar onze uitvalsbasis Sana’a.
Binnenrijden in Sana’a lijkt een beetje alsof
we weer thuiskomen. We krijgen weer een fijne kamer, nu op de 4e
verdieping: een hele klim, maar wel een fantastisch uitzicht op
‘onze’ sprookjesstad. Deze kamer willen we dolgraag
aanhouden. ’s Middags kochten we ansichtkaarten en die hebben
we meteen in het hotel geschreven. Aansluitend hebben we een fax
gestuurd naar Herma’s collega’s bij Organon. We ontvangen
dezelfde dag prompt antwoord. Daarna deed Herma even een klein wasje.
Vervolgens was het tijd om te douchen. Dan is het uiteraard tijd
om uit eten te gaan: we gingen met Hans en Liesbeth naar een Irakees
restaurant: heel chique voor Yemen en schoon en heel lekker. De
eigenaar bleek een Duitse Palestijn waar we lekker mee konden babbelen:
“Herr Direktor” was erg aardig en heel behulpzaam. We
gaan zeker nog een keer terug!
