Rondreis
door Yemen » Pagina 10
Terug naar Index ...
Maandag 30 oktober,
Het laatste traject van onze rondreis voert ons door de woestijn
naar (voormalig) Zuid-Yemen. Als je de kaart van Yemen nauwkeurig
bekijkt zou dit deel eigenlijk Oost-Yemen moeten heten, maar goed.
We nemen eerst als het ware een aanloopje naar de woestijn: de eerste
etappe is een rit van Sana’a naar Marib, een plaatsje aan
de rand van de woestijn. Gedurende deze rit kunnen we vast wennen
aan het stof en zand van de woestijn. We stoppen onderweg in een
goor eethuis waar de plastic ‘tafelkleedjes’ heftig
plakken. Ze zijn wel voorzien van fraaie foto-opdrukken met de bloemenvelden
van de Keukenhof!!! Yemenieten eten zittend op de tafel met hun
tien geboden. We worden vriendelijk uitgenodigd om ‘aan’
respectievelijk ‘bij’ te schuiven. We bedanken vriendelijk
en pakken toch maar een stoel en een eigen bord. We eten, zeker
voor ons doen, bijzonder weinig: het ziet er echt ietwat te goor
uit, ondanks dat we inmiddels wel wat gewend zijn. Tijdens de ‘maaltijd’
steekt er een zandstorm op en de openstaande deuren worden met een
gigantische knal dicht gesmakt. De wereld buiten ziet er door de
ramen plots zandkleurig uit en het zicht is als bij donderslag nihil.
Na enkele minuten stopt het allemaal weer even abrupt als het begonnen
was. Ongelooflijk, zoiets hadden we nog nooit meegemaakt. Na dit
gore intermezzo werd de reis voortgezet. Vlak bij Marib bekeken
we eerst de Zonnetempel met zijn 7 vierkante zuilen van verschillende
lengte, aansluitend gingen we aan de andere zijde van de droge rivierbedding
naar de Maantempel met zijn 4½ zuil. Daarna was het tijd de oude
stuwdam te bewonderen. Een eeuwenoud bouwwerk uit de tijd van de
koningin van Shiba. Helaas in zwaar vervallen staat omdat er na
het ‘rijk van Shiba’ geen belastinggeld meer binnenkwam
om het door storm en zand geteisterde bouwwerk te onderhouden. Hierna
bezochten we de nieuwe stuwdam met het grote stuwmeer waarvan niemand
weet wat je er mee moet/ kunt doen. Gewoon een grote plas water
waar ondanks de droge omgeving niets mee wordt gedaan! Het schijnt
dat er slechts enkele kleine sinaasappelboomgaardjes mee worden
geïrrigeerd. Ook weer gezien. Naast ons knielen enkele Yemenieten
neer en bidden richting Mekka. Onze aanwezigheid schijnt ze niet
te storen. Vanaf hier gaat de reis richting ons vijf(!!!!!)-sterren
hotel in Marib aan de rand van de woestijn. Het is inderdaad een
prachtig hotel met alles er op en er aan. Zwembad, airco en fantastisch
eten. We genieten van het relaxen aan de rand van het zwembad en
nemen af en toe een verkoelende plons, nu het nog kan......... luxe,
luxe, luxe: dat zijn we al lang niet meer gewend!
Om 16:30uur gaan we naar Oud-Marib. Dit is een door oorlogsgeweld
platgebombardeerd stadje. Dit alles schijnt zich afgespeeld te hebben
gedurende één van de vele (recente) oorlogen, tijdens de revolutie
waarna Zuid-en Noord Yemen verenigd werden. De Egyptenaren kwamen
het noorden te hulp en op zoek naar één of andere revolutionair
hebben ze meteen maar het hele dorp platgegooid: zo zat de gezochte
rebellenleider er in ieder geval bij... Het is een sinistere aanblik:
die door de oranjegekleurde ondergaande zon als een silhouet getekende
ruïnes van wat eens een door mensen bewoond lieflijk stadje moet
zijn geweest. Heel luguber en naargeestig. Niet prettig, maar ook
dit hoort dus bij Yemen. Er wonen zelfs nog mensen in wat eens huizen
waren. Dat moet toch afschuwelijk zijn met al die herinneringen
om je heen. En uiteraard zonder water, gas, stroom of wat voor voorziening
dan ook. Iedereen stapt weer in de Landcruisers en is onder de indruk
van het beeld van al dat geweld. De terugtocht wordt aanvaard. Om
het contrast maar even te schetsen: wij aten heerlijk!
Het is een geweldig hotel, zeker voor Yemenitische normen. Er lopen
ook niet voor niets welgestelden en andere ‘oliesjeik-achtigen’
rond. We gaan vroeg naar bed want morgen worden we om 03:45uur aan
het ontbijt verwacht en moeten we dus om 03:15uur op. Vakantie?
Uitrusten? Hoezo?
