Connectie oriëntatie sterrenstelsels en structuur heelal ontdekt

Al lang is bekend dat de sterrenstelsels in het heelal in grote lange slierten (filamenten) gravitationeel met elkaar verbonden zijn. Deze 'muren' van stelsels zitten aan de buitenkant van grote stukken lege ruimte, de zeepbelachtige gaten. Astronomen van de Universiteit van Nottingham (GB) en het "Instituto de Astrofisica de Canarias" (Spanje) hebben nu ontdekt dat er een verband is tussen deze 'grote schaal distributie' structuur van het heelal, en de wijze waarop sterrenstelsels georiënteerd zijn. Met de oriëntatie wordt bedoeld de stand van hun rotatie-as ten opzicht van die grootschalige structuur. De astronomen hebben twee grote onderzoeken van sterrenstelsels geanalyseerd, te weten de Sloan Digital Sky Survey (SDSS) en de 'Two Degree Field Survey' (2dFGRS), en kwamen tot de conclusie dat de rotatie-as van de meeste sterrenstelsels evenwijdig is aan het oppervlak van de bellen. De assen wijzen dus niet naar bijvoorbeeld het midden van de bellen (zie figuur).
De oorsprong van de grote schaal-distributie van het heelal ligt volgens de astronomen in de eerste momenten na de Big Band en hangt waarschijnlijk samen met de verdeling van de donkere materie/energie, die 96% van de inhoud van het heelal vormt. Volgens de drie astronomen van het statistische onderzoek, Ignacio Trujillo, Conrado Carretero en Santiago G. Patiri, duidt dit op een verband tussen de verdeling van donkere materie/energie en de wijze waarop sterrenstelsels ontstaan zijn. Op 1 april (nee, geen grap.... geloof ik) is het artikel verschenen in de Astrophysical Journal Letters. Zoals vaak het geval hebben de astronomen een dergelijk onderzoek gevisualiseerd in de vorm van een animatie en die is hier te bekijken. Veel kijkplezier er mee.