Twee monologen
Leesinstructies:
Wat vet gedrukt staat
wordt gezegd,
Wat vet/cursief
gedrukt staat wordt gedacht.
Het was in de dagen dat Douwe en Iet
bij ons aan de Merelhof woonden
en Gerda en Ben op hun afscheidspartij
voor ieder belangstelling toonden.
Zij spraken met Neeltje, met Rikus en Paul,
Het was een geweldig leuk feestje,
Maar ’t boeiendste hoorden zij toen op die dag,
van Louw maar vooral ook van Geesje.
Zij hadden een boot en daar voeren ze mee
Op kanalen rivieren en zeeën.
En Gerda en Ben riepen daad’lijk in koor:
“Dat is leuk om te
doen met z’n tweeën!”
“Wij kopen een boot”
riepen zij toen ze weer
na afloop van ’t feestje thuis kwamen.
“Wij leven niet langs elkaar heen in ’t vervolg
en doen vanaf nu alles samen.”
“Het lijkt me geweldig”, dacht Gerda
direct.
“In het riet op de boot met een hengel.
Geen lawaai, geen sensatie, geen spanning of stress,
Geen gezeur, geen tam-tam geen gejengel.”
“En ben ik van ’t staren naar ’t dobbertje moe,
ook dan moet ik haasten noch racen.
Dan kruip ‘k in de kuip met een mooie roman
en ga lekker een uur of wat lezen.”
“We tuffen gezapig door ’t mooi Friese land,
drinken koffie aan boord met een koekje.
En tegen de kant of heel knus in het riet,
pak ik lekker het volgende boekje.”
“Wat fijn toch dat Benjamin net zo als ik
wil genieten van zon en van water.
Het wordt vast geweldig zo samen te zijn,
en niet alleen nu maar ook later.”
[Ben:] “Ik denk dat ik daad’lijk de volgende maand
mijn vaarbewijs maar eens ga halen.
En ook ’t marifoonbewijs komt straks van pas:
’t Verschil tussen slagen en falen.”
“We gaan strakjes zeilen, beginnen kalm aan
met een windkrachtje twee, misschien drie.
En zetten we door, ja, dan hebben we het
in een poep en scheet onder de knie.”
“We gaan gestaag verder met windkrachtje vier
en al gauw door naar vijf of naar zes.
We doen alles zelluf en oefenen flink,
wij hoeven geen cursus of les.”
“En dan ’t IJsselmeer op en daarna het wad,
om de grens steeds een stuk te verleggen.
’t Is pure sensatie, de spanning ten top.
Niet nodig om dat nog te zeggen.”
“Wat fijn toch dat Gerda precies
zo als ik
wil genieten van zon en van water.
Het wordt vast geweldig zo samen te zijn,
en niet alleen nu maar ook later.”
Moraal van
’t verhaal is, zoals je begrijpt,
als je denkt dat je zegt wat je denkt,
je moet oppassen voor het gevaar dat ontstaat
dat je denkt dat je zegt wat je denkt.
En als je dan strakjes al varend tezaam
je van kolkje naar kolkje begeeft,
bedenk dan dat iedere varensgezel
z’n eigen gedachtenwolkje heeft.
Copyright: Ben Geutskens
