Mijn Filosofie

Hoofdstuk

HET JONGSTE TESTAMENT ...
De Ziel
De voortschrijdende technische ontwikkeling verdeelt de mensheid in twee groepen. De ene groep die alleen maar kan vasthouden aan het stoffelijk meetbare en de andere groep die wel open staat voor spirituele zaken. In de discussie over de ziel geeft dit nu twee richtingen die lijnrecht tegenover elkaar staan.

Voor de eerste groep, van de atheïstische benadering (zowel agnosticisme en a-religiositeit), is de huid het buitenste deel van een mens. Alles daarbinnen kan worden aangetoond en bewezen met de ten dienste staande meetapparatuur. Al zou zich de ziel ergens in de hersenen (in de hypocampus of zelfs in een deel van het hart) bevinden, dan is dit (nog) niet meetbaar en dus kan het niet bestaan. De ziel wordt alleen gezien als de manier waarop de hersenen werken bij het denken, herinneren, waarnemen en bij gevoelens. De ziel is daarbij synoniem aan ”hersenactiviteit”, welke de oorzaak is van alle onstoffelijke componenten die de mens maakt wat hij is: zijn karakter, zijn empathie, zijn moreel besef, enzovoort.

Zij stellen, omdat de hersenen alleen functioneren bij de gratie van zuurstofopname, er activiteiten op gang komen die we gemakshalve "het denken", "dromen" en het "aanvoelen" noemen. De ziel staat voor hersenactiviteit, om het simpele gegeven dat het voor de volle 100 % bewijsbaar is dat de hersenactiviteit afhankelijk is van zuurstofopname. Hier eindigt voor deze groep de discussie, omdat zij er van uitgaan dat de ziel slechts een begrip is, een abstract iets. ... Punt uit!

Zou dan het geweten toch ook in het innerlijk zitten, zoals dat ook bij het denken, voelen enz. het geval is, of is dit ook de ziel van de mens? Zij zeggen dat de ziel en het geweten begrippen zijn en géén op zich staande entiteiten. Het geweten is geen duiveltje of engeltje dat op je schouders zit en je allerlei dingen influistert.

Het geweten zit dus niet ergens, maar is de benaming voor de eigen gedachten over goed en kwaad. Maar ja, als de ziel zich dan los kan maken van het lichaam – wat je vaak hoort in uittredingsverhalen dat de ziel nog via een dunne draad verbonden blijft. Praten we dan niet langer meer over een begrip?

Voor de tweede groep, de gelovigen (w.o. de Atheïstische Religies), is de huid niet de buitenste schil van de mens en bestaat de mens, als energie wezen, uit meerdere lagen (zoals bij een ui). Men gaat er van uit dat de mens buiten de huid nog omgeven is met een astraal lichaam of Aura. Hierin zou de intuïtie (ook wel het hogere Zelf genaamd) van de mens verkeren.

Hoewel er hierover verschillende meningen bestaan, is de intuïtie van een persoon afgesplitst van en verbonden met een groot geheel van onuitputtelijke kennis en wijsheid (ook wel het goddelijke genoemd). Hierdoor zijn alle mensen met elkaar verbonden! Dit laatste is met ons huidige ontwikkelingsniveau nog moeilijk om voor te stellen, laat staan uit te drukken in woorden. Om deze reden hebben alle godsdiensten hiervan hun eigen eenvoudige versie gemaakt.

Zoals ik al eerder beoogde aan te geven, ... deze geestelijke zaken zijn (nog) niet bewijsbaar op een algemeen aanvaardbare wetenschappelijke wijze. Ik kan er dan ook zelf geen bewijzen voor op tafel leggen. Wel kan ik aangeven dat wat door meditatie wordt beoogd te worden ervaren, ... ik zelf ook - in min of meerdere mate - heb ervaren. Iets wat ik met mijn verstand niet kan uitleggen en zeker niet kan bewijzen.

Dit geeft voor mij voeding aan de stelling dat de mens, zijn kennisniveau en de wetenschap anno 2016 te kort schieten om van iets kennis te nemen dat veel groter is dan dat wij nu kunnen bevatten. Daarom is ook mijn hoop gevestigd op de kwantummechanica en dat de tijd het ons zal leren.

Communicatie tussen de intuïtie van een mens en zijn hersenen (naar het lagere Zelf) geschiedt via de hypocampus als ontvangststation. Hierin zou zich de ziel bevinden waarin alle gedachten ontspruiten en de verbinding ligt met de onuitputtelijke kennis en wijsheid op alle gebieden! Aldus worden de ontvouwde gedachten in de hersenen verder geleid en door ons eigen denken en EGO weer vervormt. Zodoende is ons denken verantwoordelijk voor de “zinsbegoocheling” waarin we leven!

Personen die beter communiceren met hun intuïtie kunnen bepaalde vaardigheden hebben of verwerven uit deze onuitputtelijke kennis en wijsheid (Helderziend, ~voelend … enzovoort). Dit is aan te leren met meditatie en Yogabeoefening, waarin vele vormen en stadia’s te herkennen zijn.

Bij meditatie geldt dat hoe meer je de voorwaarde, over het afstand nemen van je begeertes naleeft, hebzucht de baas wordt en afstand kunt nemen van materiële zaken enzovoort, des te beter en dieper het mediteren gaat!

Uiteindelijk zou je dan ook bewust je stoffelijk lichaam kunnen verlaten, kennis dragen van deze wijsheden en er op aarde naar handelen. Je behoeft dan niet op de dood te wachten Je doet het uiteindelijk alleen maar voor jezelf en de mensheid, omdat je (of je het nu wilt of niet) al een onderdeel bent van deze collectieve onuitputtelijke kennis en wijsheid ... (maar wel met een nog te vervullen taak, hier op Aarde).

Of anders gezegd:
Eén worden met het goddelijke dat ieder mens in zich heeft en waarvoor in de beschrijving onze woorden eigenlijk altijd een beperking vormen. Tijd en ruimte zijn daarbij volkomen aan elkaar gelijk, ook al is dit moeilijk voor te stellen! Voordat de godsdiensten werden geïntroduceerd maakte de mens, zonder dit te beseffen, al deel uitmaakt van dit collectief en er zijn geen machthebbers die jou conditioneren. Dit is dus een heel, ... heel ... oude wijsheid. Het gaat er juist om dat je jezelf hiervan bewust wordt/bent!

Ja, je moet er zelf wel een goed gevoel bij hebben ... zo niet, ... niet aan beginnen/denken, ... gewoon doorgaan met het opdoen van ervaringen (leven) en goed/lief zijn voor je medemensen. De (af)rekening komt vanzelf en probeer in de tussentijd de dingen, die zich voordoen, kalm en rustig te bekijken en eventueel in gesprek te komen met de kijk van anderen op verschillende dingen met het besef om in te zien, dat het slechts theorie is. Zo blijft het leven vol vraagtekens, maar je kunt ook openstaan voor nieuwe ideeën, visies en mogelijkheden. Beangstigend?

Voor mij niet, bij sommige visies en ideeën heb ik zelfs een heel goed en vertrouwd gevoel. Ik voel me daartoe aangetrokken tot de theosofische benadering en lees er veel over.

Niks geheime theorie. Het is een visie over wat zou kunnen ... gebaseerd op oude wijsheden, waarvan alle religies helaas een deel tot hun eigen wijsheid hebben gemaakt en waarbij er een heleboel beperkingen zijn ingeslopen (bewust of onbewust). Onderschat niemand. ... Iedereen kan iets aan deze informatie hebben, maar dat is zeer afhankelijk van de fase waarin je jezelf tijdens je leven bevind.

Dat wil overigens niet zeggen dat alles wat ik lees ook 100% mijn mening is. Ik blijf septisch en van oudsher hanteer ik het liefst de wetenschappelijke benaderingswijze. ... Helaas heeft deze voor geestelijke zaken (nog) geen meetapparatuur ter bewijsvoering. Kritische opmerkingen en vragen toelaten kan een prima ondersteuning zijn, om verdere inzichten toe te laten.

Er zijn genoeg mensen die voldoende bevrediging vinden in onze heden ten dage materialistische wereld en daarom géén behoefte hebben aan het antwoord op al de vragen van ... "Waarom" en "Waarvoor"? Wat m.i. bij hen ontbreekt is zelfkennis, zelf bewustzijn en/of de wil om dit te verkrijgen! Je kunt je innerlijke drang ook gewoon negeren en velen doen dit dan ook en leven er maar rustig op los. ... Prima zo! Maar zou het leven ook nog een doel kunnen dienen, waar wij geen of nog onvoldoende weet van hebben?

Ik, als lijdende en lerende mens probeer mijn ervaringen onder te brengen in bestaande kaders en dat lukt mij niet altijd even goed. Ook zijn er echter dingen die ik zeker weet en die van binnenuit komen. Naarmate ik meer contact heb met mijn geestelijke ziel (of meen te hebben) worden voor mij ALLE materiële dingen steeds minder belangrijk! Voor mij is het een bewustwordingsproces over wat de drijfveren van mijn EGO (mijn materiële ziel) zijn en hoe mijn "hogere ZELF" (mijn geestelijke ziel) hier tegenaan kijkt.

Wel hanteer ik de regel ... verbeter de wereld en begin bij je zelf. Nu lukt dit de ene mens ook beter dan de andere. Zeker als je op gevoel af gaat en watje hart je ingeeft. Introspectie of zo? Het is niet uit te sluiten dat het hogere ZELF, ook wel de ziel genoemd, door de prikkeling het nodig vindt om eventjes het lichaam te verlaten, totdat de kust weer veilig is, bijvoorbeeld bij een ongeval of tijdens een operatie. Dat de ziel weer terug komt geeft aan dat het nog niet de eindtijd was om het stoffelijk lichaam te verlaten (om te sterven). De waarnemingen (van de ziel) blijven zodoende behouden en worden bij terugkeer herinnerd.

We zijn nu in een tijd gekomen dat de geheimen niet meer nodig zijn. Met name religies hebben binnen hun priesterkaste altijd veel kennis geheim gehouden, om het volk in toom te kunnen houden. Gelukkig is dit achterhaald. De religies en met name het Christendom, geven hierover naar mijn mening nog steeds, een zeer beperkte weergave van wat is. Maar of het nu God, Allah enzovoort wordt genoemd, ... ze bedoelen allemaal hetzelfde! De beschrijving van de theosofie geeft aan wat en hoe het is, biedt nog weinig concreets, maar is wel een hypothese die mij zeer aanspreekt en is zeker niet in tegenspraak is met mijn eigen ervaringen.

Hoe hiermee nu om te gaan? Een praktisch handleiding begint altijd door met beide benen op de grond te blijven staan! Dat is een eerste vereiste om met de grote hoeveelheid aan informatie om te gaan die heden ten dage via allerlei kanten op ons afkomt. Een ieder pakt daar uit dat wat hem/haar de fase van zijn/haar rijpheid het beste uitkomt.

Zelf kan ik heel goed met onzekerheid leven en vertrouw er op dat de mensheid in de toekomst veel en veel meer zal weten dan zelfs nu denkbaar is. Ik vind het ijdel te hopen dat ik dat in mijn leven nog meemaak.

Om informatie te vinden is het een kwestie van de juiste literatuur raadplegen. "Wat een boer niet kent dat vreet hij niet", geldt dat ook voor alles wat als een wetenschappelijke benadering mag gelden. Maar, telt dit dan alleen voor de exacte vakken en tellen de andere vakgebieden in softe richtingen dan niet mee?

"De kern" zoals men dit soms noemt heet in mijn filosofie "het hogere ZELF" of "ziel". Dit is verbonden met een universeel bewustzijn dat kan worden aangeduid met het "Godsbegrip" zoals dat in vele religies wordt beleden.

Deze ziel kan door bijzondere omstandigheden, prikkels enzovoort, zoals onder narcose bij een operatie, deze ziel het stoffelijk lichaam verlaten. Het "weten of bewust zijn" is daarbij nog steeds met de ziel verbonden en de hieruit voortvloeiende waarnemingen kunnen behouden blijven. Ik zeg kunnen, omdat niet altijd bij de terugkeer in het stoffelijk lichaam de ervaring kan worden naverteld.

Stel: iemand is uitgetreden en weer teruggekeerd en geeft een persoonlijke beschrijving van het uittreden. Wat valt er werkelijk te leren van iemands persoonlijke beschrijving in deze twee veronderstellingen? De ervaringen blijven meestal een zeer persoonlijke zaak en kunnen alleen de betrokkene helpen. Zij moeten dus worden verwerkt, en dit is nu het motief voor “Groeien”. Anderen kunnen alleen maar kennis nemen van het feit dat dit gebeurd is. Wat zij er van leren is HUN zaak. Hier bedoel ik mee dat de menselijke geest / ziel leert van alles wat hij/zij meemaakt (al dan niet als een voorgeprogrammeerde opdracht).

In mij gedachte stel ik de ziel voor als een honingraat met allemaal zeshoekige cellen. Vele cellen staan voor een taak welke moet worden vervult. Tijdens het leven worden de cellen gevuld met “de honing van de ervaring”. Door angst, schrik en trauma’s kan op een cel een vliesje komen waardoor dit deel van de ziel niet meer bereikbaar is. Therapie helpt dan om deze blokkade op te heffen. Als alle cellen vol zijn is de opdracht vervult!

Er is nu genoeg geschreven over de ziel en wat dit zou kunnen inhouden. Tot slot een citaat over het gewicht van de ziel.