 |
Mijn Filosofie |
|
Hoofdstuk |
|
| HET JONGSTE TESTAMENT ... | |
| Mijn Belevingen ... | |
| Mijn hele leven heb ik, met mijn technisch fysische achtergrond, altijd moeite
gedaan om de laatste stand der techniek te vernemen. Geeft het eenvoudige atoommodel zekerheid aan hen die graag zekerheid hebben, voor mij geeft
dit een incompleet beeld van wat er werkelijk aan de hand is. Er zijn dus zaken waarvoor zelfs met de huidige stand der techniek en wetenschappelijke inzichten, ook op het gebied van de kwantummechanica, nog geen plausibele verklaring is. Ik bedoel het ontstaan van de oerknal, het heelal, de ziel enzovoort. Zelfs de visies van de grote geesten der Aarde zoals Albert Einstein, David Bohm en vele anderen lopen hierop vast omdat hun verklaringen alleen maar gebaseerd zijn op de stoffelijke (materiële) kennis. Nu, na mijn pensioen geef ik mezelf meer tijd om ook mijn gevoel te volgen. Maar het vinden en de bewijsvoering van niet-stoffelijke of spirituele zaken is helaas nog niet zo gemakkelijk. De wetenschap heeft voor de stoffelijke wereld allerlei meetapparaten waarmee we veel kunnen verklaren. Zo is er meetapparatuur gemaakt om de grootheden van temperatuur, afstand, druk, spanning, stroom, enzovoort te meten. Echter, voor het vaststellen en kunnen "meten" van spirituele zaken is er géén fysieke meetapparatuur voorhanden. Met mijn nieuwsgierige aard en drang om alles zelf uit te zoeken heb ik ook mijn mening gevormd over religies. Wat mij daarbij opvalt is dat alle religies een omschrijving geven van wat zij als goddelijk zien, maar zij verzuimen om periodiek zelfkritiek te hebben, hun regels te evalueren en aan te passen aan de huidige tijd. Want welke religies hebben dit nu recentelijk wel gedaan? Ik weet zeker, ... ja dat komt bij mij van binnen uit, ... dat er meer is op geestelijk gebied dan wat alle religies ons nu doen geloven. Zelf ben ik met logica en rede opgegroeid, maar mijn geestelijke ervaringen zijn zodanig dat ik daaraan nog steeds een levende herinnering heb en er GEEN logische verklaring voor kan vinden. Toeval? ... Nou dan zijn er toch een heleboel mensen die statistisch gezien veel meer toevallen beleven dan anderen. Ach, als je alles letterlijk neemt ... ? Natuurlijk ben ik zelf ook tot enige inzichten gekomen op grond van mijn ervaring. Mijn ervaringen heb ik al geruime tijd op dezen website staan. Later heb ik deze pas getoetst aan reeds bestaande filosofieën. Gek genoeg komen de esoterische en theosofische filosofie heel dicht in de buurt van dat wat ik zelf ervaar. Dat geloof ik niet, maar weet ik wel zeker! | |
| De theosofische benadering biedt mij daarom een model waarin zowel de wetenschappelijke
standpunten van dit moment en de religieuze benadering van alles wat met het godsbegrip en materie te maken heeft elkaar goed aanvullen. Een alles omvattend model dus. Als je jezelf verdiept in wat er nu precies bedoeld wordt zul je merken dat deze waarheid boven het menselijk niveau uitstijgt en zelfs intergalactisch is. Het biedt veel ruimte voor de anders denkende en ondersteunt zeker géén machtsmisbruik en religieuze dogma's op aarde. Het is daarmee dus vele malen meer ruimdenkend dan wat religies nu bieden! De theosofische benadering zegt dat naast ons stoffelijke EGO ieder mens ook een ziel heeft, ook wel een geestelijk "hoger Zelf" genaamd. Niet iedereen is zich daarvan bewust. Ik wel, en ik ben niet de enige. De mens is in staat ook zijn eigen geestelijke vermogens te ontwikkelen en te benutten. Het begint met jezelf te kennen. Je gaat dan alles in een heel ander licht bezien dan wat nu in de materiële wereld gebruikelijk is. Ja, hiermee kun je het eens zijn of niet. Bij mijn pogingen om hiervoor aandacht te vragen ligt er een nadruk op "Het je vrij kunnen maken van de denkwijze, zoals deze door welke religie(s) ook, wordt voorgestaan". Dit noem ik het "Het vrij en bewuste denken" of ook wel bewustwording genaamd. Er zijn ook mensen die dit “wakker worden” noemen. Ik heb respect voor allen die zich prettig voelen binnen hun religie en als mens het beste met hun medemensen voorhebben. Ik doe dit dus niet van uit een ivoren toren of zo, maar naast mijn medemens en met beide voeten op de grond, zeer kritisch dus. Indien de lezer zich vrij kan maken (bewust wordt) van door zijn/haar religie of godsdienst gegeven beperkingen in het denken, dan is er het begin van een weg zichtbaar welke leidt naar een veel grootser godsbegrip. Een oud spreekwoord zegt: "Verbeter de wereld, begin bij jezelf". Dit is wel een eerste vereiste bij het vrij en bewust denken. Word je bewust en leer welke van de driften zoals Hebzucht, Egoïsme, Eerzucht, Lust, IJdelheid enzovoort jouw leven bepalen. Mijn conclusie is dat zelfkennis en het kunnen opbrengen van empathie en liefde voor je medemens daarbij een eerste stap betekent! Dus werken aan jezelf, verhoging van jouw bewustzijn en het besef dat we allen één zijn, maar niet gelijk aan elkaar! De een doet er heel zijn/haar leven over, de ander zelfs meerdere levens. Zo niet, ... dan gewoon lekker rustig in harmonie met de omgeving verder leven en vooral doorgaan met wat je doet. Prima! De keuze is dus aan u lezer! Even goede vrienden als u kiest voor uw huidige leven. Zonder zelfs maar in God te geloven zijn voor mij de esoterische filosofie en theosofie zienswijzen waarin alle puzzelstukjes passen. Zij het dan, dat ook ik met gepast wantrouwen alles beschouw wat ik hierover lees en ervaar. ... Maar tot nu toe heb ik hierover nog géén teleurstelling ervaren. De uiteindelijk krachten waaraan de wereld zijn ontstaan dankt, worden in dit model ook als goddelijk omschreven. Dit stoort mij niet en ik zal bij voortschrijdend inzicht, ... ik hoop dat ik het nog tijdens mijn leven meemaak, dit model kunnen beamen of verwerpen. De tijd zal het leren. Ik kan de lezer alleen maar aanbevelen om hier zelf kritisch over na te denken en het e.e.a. na te lezen. | |
|
De rol van het getal drie. Waarom het getal 3? ... Een verdieping in het gebruik of de rol van het getal drie leidt tot een verrassende
ontdekking. Wat mij opviel is dat in ons dagelijks leven we vele uitdrukkingen, gezegden en stellingen gebruiken. De combinatie van 3 elementen speelt hierin steeds een dominante rol! Het ene element kan niet bestaan zonder de andere twee elementen! Zo zijn het denken, voelen en doen drie factoren die bewust of onbewust een rol spelen in onze "geloofsovertuiging" en in onze houding hoe we tegen zaken aankijken. Met enkele voorbeelden geef ik aan wat ik bedoel: | |
| Het voelen >> |
|
| Het denken >> |
|
| Het doen >> |
|
| Neem de wereld waar,..... en beschouw alle dingen en gebeurtenissen om ons heen! | |
Zelfs in het bestaan, of het "zijn" ervaar je 3 fasen:
| |
| Over de dood.
Als we doodgaan, zijn we dan dood? Naast de verklaring van ”The Theosophical Society” in Australia een ander voorbeeld: Zo zag iemand toen haar moeder stierf heel even een soort van luchtrimpeling boven haar hoofd. Zij had zoiets ook al gezien bij het dood gaan van haar hond. Zij dacht eerst dat het wat rook was, omdat zij zelf rookte. Bij haar moeder werd niet gerookt, dus dat kon het niet zijn. Zij vond het wel naïef, maar het gaf haar wel troost, omdat zij meende dat die luchtrimpeling een opgaande ziel was. De aanwezige pastor zei dat hij vaker hoorde dat mensen dit zagen en het aanvaarden als het heengaan van de ziel. Haar moeder stierf heel met een vredig gelaat. Geen angst, of wat dan ook. Over wat er gebeurt als je dood gaat met je ziel lopen de meningen erg uiteen. De groep die alles met haar intellect (in het stoffelijke) wil beredeneren stelt dat er géén ziel bestaat en dat bij het intreden van de dood, dit het absolute einde is. Een andere groep hangt de esoterische filosofie aan. Hierbij maakt de ziel deel uit van iets veel grootser, dat eigenlijk nauwelijks door het huidige mensdom is te bevatten. Uiteindelijk zijn er vele benaderingen, welke tot uiting komen in de verschillende godsdiensten. De theosofische benadering van de "ziel" en alles wat daarop betrekking heeft spreekt mij het meeste aan en sluit perfect aan bij mijn eigen spirituele ervaringen. | |
|
Angst. Als mensen angstgevoelens ervaren wordt dit veelal ingegeven doordat er bij hen een verschil is tussen de rede
(het logisch denken en beredeneren) en hun gevoel. Het niet kunnen verklaren dus! Op dat moment zijn er een aantal
keuzes te maken; je blijft leven met die hierdoor veroorzaakte onzekerheid, of je vindt voldoening in een geestelijke
oplossing. Godsdienstaanhangers voelen zich bij dit laatste thuis en willen er best nieuwe zieltjes bij hebben. De rode draad is daarbij dat je jezelf dan aan iets moet overgeven ... en dat is nu wat velen, die gewend zijn alles met rede te verklaren, tegen de borst stuit. Eigenlijk is het een kwestie van hoe open je kunt of durft te staan voor nieuwe ideeën. Indien je niet meer de controle over de situatie in je eigen hand hebt, ... aan de goden bent overgeleverd enzovoort. Ja, dan kan door de ontstane onzekerheid en onmacht angst ontstaan. Ik begrijp zeer goed dat dit verlammend kan werken. Zeker als zaken, die voor de persoon in kwestie heel belangrijk schijnen, niet kunnen worden gerealiseerd. Maar als het denken daardoor wordt verlamd val je terug op instinctief handelen. Of door het volgen van jouw intuïtie uiteindelijk een juiste beslissing is/wordt genomen. Dat kun je pas achteraf beoordelen. Het is een levenskunst om ook angstgevoelens te kunnen ontleden en je bij voorbaat (door jouw manier van denken) niet een slachtofferrol te laten opdringen. Of je hierin alleen slaagt, is sterk afhankelijk van je persoonlijke ontwikkeling, maar ook anderen kunnen hierbij een rol spelen als spiegel/klankbord. Indien duidelijk kan worden waarvoor je nu precies bang bent is het probleem al ten halve opgelost. Zelf ken ik weinig of géén angst (gevoelens) meer, ... zelfs niet voor de dood. Dat was vroeger in mijn jonge jaren wel anders. Zeker bij punten die betrekking hadden op mijn carrière (kritiek op het functioneren ... doe ik het wel goed genoeg), ... het alleen overblijven enzovoort. Waarin ligt nu het verschil tussen de ene en de andere persoon? Ik denk dat het kunnen verkrijgen van inzicht waarom je angst hebt, het vermogen om te kunnen relativeren, de mate van assertiviteit en de ontwikkeling van het zelfbewustzijn hierbij een grote rol spelen. Het zelfbewust zijn heeft dan weer een relatie met de ziel. | |
|
Dromen, déjà vu en voorvoelen.Men zegt wel dat dromen en de ziel met elkaar te maken hebben,
maar wat zijn nu dromen dan wel? Zijn dromen het verwerken van emoties uit de voorgaande periode en of ervaringen? Behalve natuurlijk als je
over iets droomt dat nog gaat gebeuren, de voorspellende dromen. Dit hoeven echt geen rampen te zijn, het kan ook iets heel fijns zijn. Wel vreemd dat de meeste voorspellende dromen over vervelende, rampzalige gebeurtenissen gaan en maar zelden over feestelijke gebeurtenissen, waarin blijdschap en geluk aan bod komen. Het kan ook zo zijn, dat rampen meer aandacht trekken. Je kunt er inderdaad gevoelig voor zijn, zoals miljarden mensen een bepaalde gevoeligheid in zich hebben. Ook ik heb in mijn pubertijd de ervaring gehad dat ik mezelf in bed zag liggen. Hier heb ik toen verder niets mee kunnen doen. Achteraf had ik met de juiste begeleiding graag geleerd om het vermogen om te kunnen uittreden te beheersen! Een gemiste kans tijdens mijn opvoeding. Mijn onuitwisbare herinnering van een voorspellende droom speelt dit zich af tijdens mijn twintiger jaren. Ik droomde toen van een arbeidssituatie waarbij een collega enkele dingen zei. Enkele weken later deed zich die situatie daadwerkelijk voor. Ik herkende de situatie zoals die ook in mijn droom was en op het zelfde moment wist ik wat mijn collega ging zeggen en liepen de rillingen over mijn rug! Is dit nu een déjà vu of een voorspellende droom en zo ja, hoe het werkt het dan? Ook komt het voor dat je ergens komt en dan in eens intuïtief weet dat je daar ooit al eerder bent geweest, omdat het zo'n vertrouwde indruk geeft! Is dit een uitkomende droom of een déjà vu? Welke waarde kun je aan zo’n voorval hechten Dat je voorspellende gaven hebt? Maar alleen willekeurig en (nog)niet onstuurbaar natuurlijk, want anders kan het wel wetenschappelijk getest worden. Een associatie is als je ooit iets hebt gedroomd en lange tijd daarna hiernaar een link legt omdat het toevallig zo past. Met uitspraken als; "Ik heb het meegemaakt" kun je voor hetzelfde geld liegen dat je barst om een punt te scoren of om status op te bouwen bij mensen die meer goedgelovig zijn dan jij. Je kunt hierop verschillend reageren, zwart/wit of met de houding van "Wie ben ik om te kunnen zeggen dat het niet zo is?". Alleen met beredeneerde argumenten kun je dan wat. ... Je kunt het dus niet uitsluiten en kan er van uit gaan dat WIJ (de mensheid) er ooit nog wel eens achter zullen komen! Zelf hecht ik nauwelijks of geen waarde aan incidentele gebeurtenissen en dromen; pas als je dit zou kunnen beheersen door training of zo is het zinvol om er waarde aan te hechten. Maar ik kan er niet omheen dat sommige van deze ervaringen tijdens dromen op mij een indruk maakten die ik wel voor mijn hele leven behouden blijft. Wat dromen werkelijk doen, weet ik niet en ook niet welke functie ze hebben. Ze zijn er en soms zo bewust, dat een mens tijdens het dromen kan ingrijpen en er een wending aan kan geven. Of dit met verwerken te maken heeft, weet ik niet. Er is veel over geschreven en diverse conclusies uit getrokken, maar wat er van waar is ...? Zo kun je dromen over personen die je jaren niet hebt gezien en die in een droom verschijnen en dan dagen, soms weken erna, ineens op een of andere manier contact zoeken. Ook heel vreemd blijft het dat als je droomt dat er een kind van de trap afviel en je de volgende dag in de media verneemt dat een vrouw met baby de trap was afgevallen met fatale afloop. Ik denk wel dat als je slaapt, dus droomt, je ziel ook bezig is. Wat een geluk dat je alles wat je voelt in hoofdzaak voor jezelf is, je wilt het weleens delen met iemand, maar ze kunnen toch nooit dat gevoel hebben, alleen tweelingen kunnen vaak zielsverwanten zijn, die ook veel van elkaar weten zonder contacten. Soms overkomt het je dat je in je gedachten voelt, je weet niet exact wat, maar dat er iets ergs te gebeuren staat. Je zegt dit tegen je huisgenoten of iemand anders. En ja hoor enkele weken later is er een overstroming, ramp of aardbeving, een bekende Nederlander wordt vermoord. In deze roerige wereld gebeurt er natuurlijk van alles! Over feestelijke gebeurtenissen staat er zo weinig in de nieuwsgaring dat dit niet als referentie te gebruiken is. Negatieve gebeurtenissen echter volop. Wat ik wilde zeggen is dat voorspellende dromen over positieve dingen en het later hiervan herkennen en relateren aan de positieve dingen die dan hebben plaatsgevonden bij mij niet bewust zijn voorgekomen. Bij mij hebben ze althans geen herinnering achtergelaten. Hoewel, ik heb dat ook wel van tijd tot tijd, ... meestal stort er dan na enkele dagen een vliegtuig neer. Ik ga niet zover dat ik mijn gevoel vastleg om daarmee wat statistiek te bedrijven. Ook train ik mezelf hierin niet deze gevoelen verder te duiden. Maar ik ben me wel bewust van een soort gevoeligheid hierover. Een gave is het bij mij zeker niet, mogelijk wel de potentie om, ... maar dan moet ik het wel verder ontwikkelen. Zo heb ik zelf meegemaakt dat ik na een zeer heftige droom over een vliegtuigongeluk, ik een dienstreis naar Curaçao NIET dorst te maken en een collega voor liet gaan! Laf hé? | |
|
Inleven of Empathie is een denkwijze welke niet primair als prikkel uit de hersenen voortkomt. De vraag is dan
waardoor de eerste prikkel wel wordt veroorzaakt. Komt deze uit het hart... en niet uit het geheugen of de zintuigen? In de beleving van de
ratio is het m.i. juist dat er geen totaal ervaren, noch de ziel, met fysische (meet) instrumenten aantoonbaar zijn. Dit geschiedt wel op een geestelijk niveau, waarbij de groep van mensen die dit in mindere of meerdere mate ervaren groeit. Je moet er dus voor open staan. Ik begrijp dat dit een moeilijk onderwerp is voor mensen die gewend zijn alles met ratio en logica te beschrijven en te beoordelen (zie ook Het Empathisch vermogen en de voorbeelden). Fysisch gezien is het hart een pomp. Maar in dit verband slaat hart op de plaats waar het gevoel huist. Empathie, mededogen of medelijden kom je in alle culturen tegen. Door deze impuls probeert men zich in te leven (met behulp van je hersenen een voorstelling te maken ....?) in de gevoelens en situatie van de ander en hier mededogen mee te hebben. Bij het inleven, ... in ieder geval zo als ik dat doe, ... verdiep ik mij in het referentiekader van de andere persoon of cultuur. Zeg de Islam, ... van daaruit kan ik dan de handelwijze/ stellingnamen begrijpen. Voor mij is begrijpen het kunnen inleven in de standpunten en denkwijze van een ander. Het gebruik van clichés als voorbeeld is om anderen houvast te kunnen geven met wat ik bedoel. Ik constateer vervolgens dat het een andere handel- of benaderingswijze is, welke ongelijk is aan mijn eigen cultuur, maar ik hoeft het er ook niet mee eens te zijn. Dit verschil levert op zich géén onbegrip op. Onbegrip kan alleen maar verdwijnen indien het referentiekader van de betreffende cultuur, zoals bijvoorbeeld de Islam, wordt veranderd. Dat wordt een flinke, misschien wel haast onmogelijke, aderlating in de ogen van vele aanhangers met een lagere fase van ontwikkeling dan hun leiders/voorgangers. Zo niet, ... dan blijven de verschillen bestaan! Je moet wel weten te leven met deze verschillen door er wederzijds respect voor op te brengen en deze niet te demoniseren! | |
|
Mediteren. Met ons intellect proberen we zoveel mogelijk kennis te verzamelen en vaak een zo hoog mogelijke positie te
verwerven op de maatschappelijke ladder. Het denken, gedreven door
intelligentie, ... speelt daarbij een grote rol. "Ik denk, dus ik besta! Ons zelfbeeld is slechts een rol die we spelen. Als we ons voorstellen die rol écht te zijn, maakt dat ons heel kwetsbaar: ons sociale masker hunkert naar goedkeuring, wil zijn leven controleren en is bang voor lijden en sterven. Maar als we ons niet met onze persoon identificeren, wanneer we ons niet langer identificeren met onze hoop en onze angsten, voelen we ons waarschijnlijk overal thuis." Juist het streven naar gedachteloosheid met welke methode dan ook is denkwerk. Na dit denkwerk begint het pas, ... het je bewust worden dat er na het denken ook nog iets is. Het punt is dat je ook zonder denken nog steeds bestaat! Ik denk dat het begint met een gevoel, waarna enig denkwerk vereist is voor de uitwerking. In ieder geval houdt ergens naar streven in, dat het feit van denken iets oproept, wat voorbij het denken zou liggen. Waarom op zoek gaan naar iets wat voorbij het denken ligt, in plaats van te beseffen wat het denken inhoudt? Wens ik niet in het denken te kijken, ontwijk ik het door er van weg te kijken; het feit te ontkennen. Er zijn mensen die beweren dat juist het oneindig diepe vertrouwen in die wetenschappelijke en religieuze structuur is, die het onmogelijk maakt om jezelf te bevrijden van wat dan ook! Het enige wat we doen is de ene illusie vervangen door de andere illusie (Bijvoorbeeld de Bijbel voor de New Age Bijbel, of de Koran). Het unieke van ieder mens kan nooit tot volledige bloei komen door de ijzeren greep die de ervaringen van anderen op ons hebben. Je kunt er wel van leren maar dat is niet het zelfde als tot grotere bloei komen! Volkomen vrij zijn bestaat niet volgens hen, omdat in onze materiële wereld het EGO overheerst en alles ook met elkaar verbonden is. Indien je volkomen vrij bent, heb je ook geen verplichtingen en verantwoordelijkheid voor anderen. Zelfs een hutje op de heide maakt je dan niet vrij want de lucht die je inademt is door anderen uitgeademd enzovoort. ... Dat kan angstig zijn, ... maar Angst is een slechte leermeester om je daardoor te laten leiden. Los van het wel of niet hebben van vertrouwen in heilige mannen en zo, .... sommige dingen weet ik gewoon, die komen van binnenuit en zijn met rede en logica niet te verklaren. Zijn dat mijn genen? Is dat het gevolg van mijn opvoeding en cultuur? Laten we nu eens proberen om NIET te denken! Lukt jou dat? Is er een moment dat je zelfs nergens meer aan denkt? Zo ja, volhouden ... je krijgt dan vanzelf andere inzichten. Zo nee, blijf proberen, al was het alleen maar om weer is iets anders te doen! En met het volgen van je intuïtie kom je ook een heel eind. "Zolang je zelfbeeld wordt ontleend aan het denken kun je niet weten wie je bent." Oefening baart kunst. Probeer de impulsen van je zintuigen maar eens 1 voor 1 uit te schakelen. Blijf het proberen ... als het de eerste keer niet lukt. Dood ga je hiervan zeker niet. En dan nog ... dat behoeft niet slechter te zijn dan je huidige situatie, want er gloort altijd weer een nieuwe geboorte. Dat het niet denken onmogelijk is, is een misverstand. We noemen deze inspanningen om niet te denken "Meditatie". ... Ja, en daarvoor kan niet iedereen het geduld opbrengen. Er zijn vele manieren om te mediteren. De een voelt zicht prettig bij Yoga, de ander hanteert weer een andere methode. Kijk maar eens op Internet. Hoe is het ook al weer met Concentratie, Meditatie, Samadhi ...? Het is niet allemaal hetzelfde, maar ze hangen wel met elkaar samen: Concentratie. In yoga spreekt men over concentratie wanneer de geest 12 seconden zonder onderbreking op een bepaald iets - mantra, voorwerp, visualisatie kan zijn gericht. Dat wil zeggen zonder dat aandacht zich naar andere dingen verplaats. Meditatie. Wanneer de geest dat 12 keer die tijdspanne kan volhouden, dus 2 minuten en 24 seconden, dan kan men spreken over meditatie. Samadhi. En als de geest die meditatie 12 keer kan volhouden, dus 28 minuten en 48 seconden, dan spreekt men van de lagere samadhi. Nirvikalpa samadhi. Als men die staat dan weer 12 keer kan vasthouden, dat wil zeggen 5 uur, 45 minuten en 30 seconden... Dan bereikt men nirvikalpa samadhi, een veel hogere bewustzijnstoestand waarbij zelf-realistie optreedt. Ook mij is het gelukt een keer wel geheel gedachteloos te zijn, zij het voor een relatief kort moment. Deze ervaring gaf mij een exceptioneel goed gevoel, dat ik weer wil beleven. Vandaar dat ik van tijd tot tijd pogingen doe om te mediteren en deze diepgang nogmaals te bereiken. Als je aan het hebben van een ziel enige waarde toekent, ... zul je het beslist zelf nog wel eens ervaren. De mens staat in de stoffelijke wereld (materie) bovenaan de evolutie na, steen, flora en fauna. Maar ook dieren (fauna) kunnen best een ziel hebben. De vraag is nu of ze ook bewustzijn hebben of louter en alleen maar instinctief leven. Waar komen nu die opkomende gedachten vandaan, ... intuïtie? Los van het feit of het te checken is, wat is dan nu precies intuïtie? Zou dat dan toch met de ziel te maken hebben? | |
 | |