144e verjaardag ontdekking Sirius B

In de nacht van 31 januari 1862, vandaag precies 144 jaar geleden, ontdekte Alvan Graham Clark de begeleider van Sirius, genaamd Sirius B. Clark was die nacht eigenlijk een zelfgemaakte 18" refractor aan het testen en richtte z'n telescoop eens op Sirius, met een helderheid van -1,46m de helderste ster aan de hemel. Vlakbij zag hij een sterretje met een helderheid van 8,5m, natuurlijk hevig overstraald door grote broer Sirius. Dat Sirius een begeleider had was Clark al bekend, want in 1844 had Friedrich Wilhelm Bessel al op theoretische gronden berekend dat Sirius een begeleider moest hebben (noot: een aantal jaren geleden stond er in Zenit een artikel dat ergens in Afrika een stam, de Dogon, ook al wist dat Sirius een begeleider moest hebben. Toch knap voor een stam die nog nooit van telescopen had gehoord). Overigens, Clark was lid van een gehele familie van telescoopbouwers. Z'n vader en broer hadden ook meegebouwd aan de 18" refractor.
In 1915 ontdekten astronomen van de Mount Wilson sterrenwacht dat Sirius B, inmiddels bijgenaamd 'de Pup', een witte dwerg is, de eerste van z'n soort. Eerder schreef ik al dat vorig jaar pas met de Hubble ruimtetelescoop voor het eerst de massa van Sirius B is gewogen. Hij blijkt 98% van de zonsmassa zwaar t zijn en de diameter is 12.000 km. Da's dus de gehele Zon samengeperst in een bol zo groot als de Aarde.
Het moet mogelijk zijn dat amateurs ook Sirius B waarnemen. Volgens het astronomische jaarboek 2006 van Universe Today (blz. 32) moet je 's avonds kijken, niet 's nachts!, moet Sirius erg hoog aan de hemel staan, moet je een middelgrote telescoop hebben (maat wordt niet vermeldt) én moet je verdomd goede ogen hebben. Als je daar allemaal aan voldaan hebt moet je het lichtverschil tussen -1,46 en 8,5m kunnen overbruggen en moet je kunnen doen wat Clark in 1862 voor het eerst deed.
Eh.. ik weet het nu al: het gaat mij niet lukken met m'n ETX70, want Sirius staat niet hoog genoeg aan de hemel:-))