Babbelen en nog eens babbelen.
Welke bordjes er ook staan, het maakt niets uit.
Uitdrukkelijke verzoeken om stilte. Ze blijven maar babbelen.
Je vraagt je af: je bent niet verplicht naar binnen te gaan.
Waarom ga je eigenlijk?
Is het dan als je gaat zo moeilijk even stil te zijn?
Mensen lijken heel bang voor stilte. Bang voor heel even niets.
Even bij jezelf. Bidden. Mediteren. Kennelijk worden mensen er nerveus bij.
We laten het groepje babbelaars maar een stukje verder gaan. We wachten even.
Als het stil wordt horen we plotseling de vogeltjes. In de verte horen we het blaffen van een hond.
Franciscus moet dit soort dingen toen ook wel gehoord hebben.
We bezoeken de grot waar hij mediteerde. Wat een geworstel zeg om daar te komen.
Klein, smal, laag, maar goed we kunnen het afstrepen, we hebben het gezien.
Er is ook nog een kleine kapel waar we naar binnen gaan.
Rustig. Mooi en sober.