Per boot
Aankomst in Suriname. Ook op detachering naar Nickerie met CL-boot of met korjalen op oefening in het binnenland.
Paramaribo
Dat is de minst prettige tijd, veel wachtlopen en vrije tijd middag (heetste dagdeel) betreft, is niet dat ze ervan verwacht hebben.
Detacheringen - plaatsen
Rijden vanuit Paramaribo
Een foeragerit naar Zanderij of Brownsweg begint s'morgens vroeg, eerst rijdt je langs Lelydorp, een gehucht met een politiepost en een Chinees, waar je heerlijke verse broodjes met sambal en een djogo (liter pils) kon kopen voor 30 cent, dat was meestal de vaste prik voor de (meeste) chauffeurs op deze ritten. De asfaltweg werd pas in 1970 aangelegd, wij reden toen nog op het weggetje langs de gebouwen.
Op de foto ziet u links de aanleg van een nieuwe weg in 1970.
Het volgende plaatsje heet Onverwacht, het heeft een stationnetje, waar de trein van/naar Brownsweg en Afobakka rijdt. De lichtblauwe trein "Draicine", rijdt niet zo snel als een vrachtauto, maar in de tropen is er geen haast, met zo'n temperatuur is dat ook wel logisch. Er was ook een stoomlocje, die op sommige plekken was voorzien van snel-(nood)verband, dit om de boel bij elkaar te houden, iets anders was er niet, zogezegd: pappen en nathouden. In 1987 bleven de treinen hier staan, om nooit meer te gaan.
Onderstaande plattegrond is een overzicht van het centrum van de stad, het groene vlak aan de linkerzijde daar bevindt zich het kampement, rechts het geel/groene deel is het centrum van de stad.
Fourageritten
De meeste wegen buiten de stad zijn meer sporen dan asfalt, dat vindt je vooral in de dorpen. Vooral is het uitkijken geblazen tijdens een regenbui die plotseling, meestal zeer hevig veel water en weinig zicht neerkomt, zodanig dat je auto van de weg afdrijft zoals de foto hieronder. De wegen werden in de loop van 1970 voorzien van asfalt om het aantal ongelukken terug te dringen, maar zoals ik later hoorde is er 12 augustus 1970 een ernstig ongeluk geweest bij Lelydorp, na ons vertrek, waarbij 3 tonner chauffeur sld. John Valk, Lt. van Ravenhorst en sld. Lasche helaas zijn omgekomen.
Fourageritten duurden meestal de hele dag, vanaf s'morgens vroeg naar Albina en Brownsweg, dan was je pas in de avond terug in Paramaribo. Het leven in de stad gaat rustig zijn gangetje, s'middags is de warmste periode en is men meestal aan het rusten. Helaas niet altijd voor ons op deze ritten, ik had ook een rit begin van de middag vanaf detachering Zanderij naar Parbo, toen ik bij het Pad van Wanica een melkwagen wou inhalen, na toeteren en lichtsignalen deze plotseling mijn weg versperde en hard afremde om af te slaan. De lichten van de melkwagen zaten onder de modder en waren niet zichtbaar, ik moest de hooftremhandel aanspreken om op alle wielen tegelijk te remmen, het rubber lag op straat en kwam na de botsing voor een stalen spankabel vlak voor mijn keel tot stilstand.
Het enige slachtoffer met een dubbele beenbreuk was de sergeant (bijrijder) onze cabine was door de botsing met de punt van de laadbak met de helft verkleint. Ik heb de sergeant uit de cabine getild gekregen [>90 kg] en heb zijn slagaderlijke bloeding aan zijn been verbonden en gespalkt met mijn riem en spullen wat voor handen was. Gelukkig had ik mijn EHBO en kon het geleerde gelijk in de praktijk toepassen.
Het had erger af kunnen lopen, gelukkig had ik de dag ervoor de wagen een grote onderhoudsbeurt gegeven en was alles goed werkzaam gezien de zeer korte remweg. De melkwagen kwam door de klap in de trens [waterloop] terecht en de chauffeur had niets gehoord of gezien [?] zij hij. Heb zijn papieren in beslag genomen in afwachting van Koninklijke Marechaussee, ambulance en takelwagen.
