Na een periode van 4 jaar wachten was het moment eindelijk aangebroken waarop wij naar Ethiopië konden afreizen om onze zoon op te halen. Dat moment was zaterdag 5 november 1994.
De eerste foto van ons aanstaand adoptiekindRuim van te voren hebben we afgesproken om langere tijd in Ethiopië te blijven. Het besluit hebben we genomen na het lezen van een artikel in de nieuwsbrief van het Ethiopian Gemini Trust, het Twin Feeding Project. En met langere tijd bedoelen we dan langer dan de gebruikelijke week die bij Wereldkinderen staat voor een adoptie van een Ethiopisch kind. We hadden nog geen vakantie gehad. Maar nog veel belangrijker: we willen graag meer van Ethiopië zien dan de gebruikelijke bezienswaardigheden in Addis Ababa. Eigenlijk willen we ook naar de grens met Somalië. Onze toekomstige zoon is namelijk geboren in Jijiga, een kleine stad in het oosten van Ethiopië. Helaas is ons vooraf al verteld dat reizen naar die omgeving niet alleen onverstandig is, maar zelfs sterk afgeraden wordt. Er worden regelmatig mensen en zelfs ook groepen mensen overvallen. Helaas dus.
Zaterdagmorgen vertrekken we vanaf Schiphol. De vlucht naar Frankfurt is voorbij voordat we het in de gaten hebben. Na een intensieve controle kunnen we aan boord voor de vlucht naar Addis Ababa. De tussenstop is gepland in Jeddah in Saudi Arabië. En als we dan in de late namiddag landen in Jeddah is het al aardig donker. Dat levert een sprookjesachtig tafereel op. We herinneren ons veel lichtjes met veel fonteinen.
Jeddah
Helaas mogen we niet van boord. Alle deuren gaan open en het vliegtuig wordt volgetankt. Tenslotte komt de luchthavenpolitie aan boord om te controleren of er zich onzedelijke lectuur en drank aan boord bevindt. Lufthansa heeft hiervoor een speciaal afgesloten bagagecompartiment. Daarin worden drankflessen en "Bunte Illustrierte" gestopt. Een uur later worden de deuren weer gesloten en stijgt het vliegtuig op om de oversteek te maken naar Afrika. Via de kust zakken we een beetje af richting Eritrea en Ethiopië. Ook het traject van Jeddah naar Addis is niet echt lang. Voor ons gevoel is het minder dan een paar uur. De landing in Addis is een beetje hobbelig. Maar na een paar minuten doorrollen en rijden kunnen we opstaan uit de stoelen. Tijdens de vlucht hebben we formulieren gekregen om in te vullen. Belangrijkste reden daarvan is om vast te leggen wie en met welke [geldelijke] middelen men het land binnenkomt. Dit verloopt allemaal voorspoedig.
De ruimte op het visum wordt volledig gebruikt!De douane controleert onze visa en schrijft het serienummer van het fototoestel en de videocamera in onze paspoorten. Daarmee kun je ze dus niet meer zomaar verkopen.
Welkom in Ethiopië, Welkom in Addis Ababa!