Bij de uitgang van het vliegveld staan er veel Ethiopiërs klaar om te helpen met het dragen van de koffers. Voordat we ook maar iets kunnen zeggen heeft een van de jongens een koffer van ons te pakken en kijkt ons vragend aan waar hij er mee naar toe moet. Een stukje verderop zien we een vrouw staan die volgens ons Hannah moet zijn. Ze is samen met haar man. Snel worden de koffers in de mooie Mercedes geduwd. Haar man geeft de kruier snel wat geld en voordat we het beseffen zijn we op weg naar ons hotel. Het is al tamelijk donker. Maar er is nog voldoende activiteit op straat. We wisselen wat ditjes en datjes uit en even later staan we voor de poort van het hotel. De nachtwaker opent de poort en laat ons binnen. Hannah Belay vraagt ons meteen of we de volgende dag bij onze zoon op bezoek willen gaan. Een overbodige vraag lijkt ons. Dit hadden we niet verwacht. Zij doet er dus niet moeilijk over. Bij het afscheid spreken we af dat ze ons de volgende morgen komt halen. Ze gaat 's morgens eerst naar de kerk.
We slapen niet in het hotel waar Wereldkinderen adoptieouders normaal slapen, maar in het Extreme Hotel. De kamer die vooraf gereserveerd is heeft een redelijk goed bed, maar de rest is niet echt geweldig. Het tapijt vertoont wel heel veel slijtvlekken en de badkamer ziet er behoorlijk gehavend uit. Maar alles is schoon en functioneert. Er staat zelfs een telefoon op het nachtkastje. Helaas kunnen we niet meer even naar Nederland bellen omdat de operator er niet meer is.
Het Extreme HotelDe naam van het hotel komt uit het artikel in de nieuwsbrief van het EGT. De naam klinkt niet aantrekkelijk, maar het is een niet-Amerikaans hotel, met minder luxe, maar met merendeels Ethiopische gasten. We zijn dan ook een van de weinige niet-Ethiopiërs. Het Extreme hotel, omringd door een aantal moskeeën, staat vlakbij de bekende winkelstraat Churchill Road.
Het uitzicht vanaf onze kamer
Een keus die, ondanks de vroege ochtendgebeden, achteraf heel gelukkig is.
Het is Zondag 6 november. Voor Moslims is Zondag trouwens een gewone dag. Het Extreme Hotel is overigens een zogenaamd Governementhotel. Dat heeft een aantal voordelen. Je kunt er onder andere dollars wisselen tegen de officiële koers. Scheelt toch maar weer een flinke wandeling naar de National Bank of Ethiopia. We hebben om 11 uur met Hannah afgesproken en precies om 11 uur komt ze aan. Volgens Hannah is de pleegmoeder, Almaz, net verhuisd. Het wordt een afwisselende rit met veel indrukwekkende beelden. Verkeersregels zijn er zo te zien niet. Af en toe steekt er een geit of een ezel de straat over. Hannah heeft met Almaz op een bepaald punt afgesproken, na een beetje heen en weer rijden zien we haar staan. Ze stapt achter in de auto. Zo op het eerste gezicht lijkt ze ons wel sympathiek. Ons is verteld dat zij van beroep verpleegster is, maar dat ze helaas is ontslagen.