Byniam steelt de show en het hart van de verkoopster.
Het assortiment was groot genoeg!
Richard kan met zijn Amhaars goed uit de voeten en hij zorgt er voor dat we niet veel te veel betalen. Op de terugweg gaan we naar het Ghion Hotel om te lunchen. Het is van een ander kaliber dan het Hilton, maar de tuin is heel gezellig en je kunt er erg goed eten. We boffen wel een beetje dat we zomaar gebruik kunnen maken van de gastvrijheid en mogelijkheden die Richard en Shona ons bieden. Aan een tafeltje naast ons zit een zakenman. Hij heeft een bootlading staal gekocht, maar wacht al 4 maanden op het moment dat de Ethiopische autoriteiten het schip vrijgeven. En dat wil maar niet vlotten. Tja, de boot ligt in de haven van Djibouti. En om de spullen in Ethiopië te krijgen moeten de spullen via het havenpersoneel gelost worden en vervoerd worden naar Ethiopië. Na de lunch en het uitstapje brengen ze ons terug naar het Hilton terug en nodigen ons meteen voor een volgende trip uit. Een bezoek aan een tapijtfabriek. Maar dat is pas morgen, eerst gaan we lekker met z'n drieën bij het zwembad zitten van het Hilton. De familie de Vries en René Bogaert is er ook. Het is lekker rustig en we genieten van ons nieuwe kroost. Alfred en Marijke de Vries zitten er met hun zoon Alemaheyu [later Mike] en René zit er met zijn dochter Tidig [later Kelly]. Mike is een stoer kereltje en Kelly heeft betoverend grote ogen. Tegen het einde van de middag, als Mike en Kelly terug zijn bij hun pleegmoeders, beginnen onze biologische klokjes te werken en komt de vraag 'waar gaan jullie eten' naar boven. Omdat we goede ervaringen hadden in het Kokeb restaurant besluiten we er met z'n allen heen te gaan.