Wachten op luchthaven Frankfurt.Na een kleine twee uur wachten, er hing een flinke mist en dus was er vertraging, kunnen we eindelijk inchecken voor het vliegtuig naar Amsterdam. Het is opvallend hoe scherp er gewaakt wordt dat je niet uit de transitzone gaat. Maar goed, nu het laatste stukje nog. Onze thuisfront staat al extra lang te wachten door de vertraging. Voor René is het allemaal extra spannend, hij moet nog een vlucht verder, namelijk met een binnenlandse vlucht van Amsterdam naar Beek in Limburg. Na ruim een uur maakt het vliegtuig een flinke bocht en draait richting de landingsbaan. Als je daar zo in de lucht hangt komt de hele reis als film langs je heen. Hoe zal het daar beneden zijn? Hoe zal Byniam zijn nieuwe familie ervaren? De familie mag helaas niet dichterbij staan wachten dan andere luchthavenbezoekers. Na de soepele landing is het verbazingwekkend hoe snel het vliegtuig leegstroomt. Voor dat we het goed beseffen lopen we door de slurf met onze manden en andere souvenirs, maar vooral met onze Ethiopische "parel". Als we bij de bagage komen geven de monitoren aan dat de bagage al onderweg is. We pakken een karretje en zien tegelijkertijd bekende gezichten achter de "glazen muur". Als we proberen te ontdekken wie er staan komen onze koffers er aan. En dan rest er niets anders meer dan door de poortjes te lopen.
Aankomst in Amsterdam.Aan de andere kant staan familie en kenissen dus al een tijdje op te wachten. Je wilt iedereen het hele verhaal vertellen, maar dat is gewoon niet te doen. Om toch een beetje op adem te komen gaan we eerst maar een kopje koffie drinken. Best wel een lekker gevoel om weer 'thuis' te zijn. Na de koffie worden we teruggereden. En als we thuis komen hangt de kamer vol met ballonnen. En zijn er nog meer familieleden die Byniam welkom willen heten. Het zal nog wel even duren voordat ons leven weer zijn normale 'gangetje' teruggevonden heeft.