Maandagmorgen, 7 november, we gaan eerst maar eens ontbijten. Het ontbijt is hetzelfde als gisteren en zal morgen ook weer hetzelfde zijn. Heerlijke "boena" [koffie] en "tsaj" [thee]. Verder veel brood en toast. Vers sinaasappelsap. Alhoewel dat heel anders smaakt dan geperst sap dat je thuis maakt. De ober blijft altijd vriendelijk en attent wachten op onze bevelen. Om een uur of 10 zien we dan voor het eerst Lilian, de WK medewerkster. Ze heeft Efraïm, de chauffeur van WK, meegenomen. Na een korte kennismaking rijden we naar het Hilton hotel. In het Hilton bevindt zich een kantoor van Ethiopian Airlines. Lilian heeft al het een en ander gereserveerd. We moeten de reservering nu her-bevestigen. Daarna gaan we een cappuccino drinken in het restaurant van het Hilton. Het ziet er allemaal sjiek en overdadig uit. Ondertussen heeft Efraïm de man van Lilian opgehaald bij het kantoor van de SNV [Stichting Nederlandse Vrijwilligers]. Misschien kunnen we i.p.v. het vliegtuig met de auto naar het noorden. De verantwoordelijke bij de SNV is er helaas niet. Na de heerlijke cappuccino gaan we weer verder naar de Sisters of Charity. Hier is Byniam van maart 1994 tot en met juni 1994 geweest.
Byniam bij de Sisters of Charity, rechts op de arm Samson
Zuster Chris leidt ons rond. De aanblik is erg triest. Uit de bedjes gaan armen omhoog alsof ze opgepakt willen worden. Natuurlijk willen we graag weten of ze meer informatie hebben over Byniam. Daarvoor moeten we naar de overkant van de straat. Daar werkt de zuster die in Jijiga heeft gewerkt. We hopen dat zij ons meer kan vertellen over Byniam. We zien er veel psychiatrische patiënten, veelal volwassen mannen. De aanblik kan eigenlijk niet triester. De zuster uit Jijiga kan ons helaas niet veel meer vertellen. We rijden na het bezoek eerst naar het P.C.O. Een Scandinavische stichting die protheses en dergelijke maakt. Ondertussen is het al weer ruim lunchtijd. Lilian stelt voor om met z'n allen te gaan eten in een Ethiopisch-Arabisch restaurant, Sheba Restaurant heet het. Het ziet er gezellig uit. Voordat we aan tafel gaan moeten we eerst onze handen wassen. Het eten is ontzettend lekker. Injerra, Couscous, Wot. Je kunt lekker dippen in een soort honingsausje. Heerlijk. Na het eten wordt de man van Lilian, Roel, weer afgezet bij zijn werk. Nog even wordt er op het SNV-kantoor nagevraagd over een eventueel ritje per auto naar het noorden. Het antwoord is er nog niet. Terug naar het Hilton om te overleggen. We kunnen ons reisschema altijd later nog aanpassen. Het lijkt de medewerkers van Ethiopian Airlines allemaal niet uit te maken. Bij de supermarkt van het Hilton kopen we een broodje en een potje chocoladepasta [voor Europese prijzen]. Lilian neemt meteen de tassen met kinderschoenen in ontvangst die we voor haar hadden meegenomen. En voor privégebruik drop en videocamera-bandjes. Moeilijk te verkrijgen en dure artikelen in Addis Ababa. We halen onze geleende videocamera ook op en nemen hem mee in de auto. We gaan een ritje maken en proberen een paar opnamen te maken van Addis. Efraïm zal extra langzaam rijden. We maken op die manier een bandje van 30 minuten met sfeeropnamen van Addis Ababa vol. Na de rit brengen ze ons terug naar het Extreme hotel. Lilian moet 's avonds nog naar een kliniek voor een medische keuring. Lilian is een druk en bezig dametje. Teruggekomen in het Hilton gaan we een broodje chocopasta eten en even bijkomen van een nieuwe hoeveelheid indrukken. Morgen komt Byniam lekker de hele dag bij ons!