's Morgens om 9 uur staan Richard en Shona alweer klaar met hun huurauto om Margreet en Marijke de Vries mee te nemen naar een tapijtfabriek. Richard en Shona zijn op zoek naar een tapijt. André blijft 'thuis' om op Byniam te passen. Lekker bij het zwembad zitten en genieten van de vertrouwde omgeving en de aangename temperatuur. Na een paar uur komen Margreet en Marijke terug van hun excursie. Vlak daarna staat Lilian weer klaar om op bezoek te gaan bij de winkel van een Zwitserse organisatie die allerlei kleren en leuke spulletjes verkopen gemaakt door jonge Ethiopische mannen en vrouwen. Met het geld dat er mee verdient wordt worden de leefomstandigheden van de mannen en vrouwen verbeterd. Vreemd om op Ethiopische grond in het Zwitsers/Duits te praten. De producten die ze maken zien er leuk en goed uit. We kopen een aantal leuke spulletjes. De tijd vliegt. Het is alweer lunchtijd. We eten injerra, hoe kan het anders, en het smaakt ons goed, maar het smaakt vooral Byniam erg goed. Na de lunch gaan we onze eigen gang en nemen we een blauwe minibus. De prijs die we er voor moeten betalen blijkt persoonsafhankelijk te zijn. De ene vind dat we 2 Birr moeten betalen, de ander vind 1 Birr de juiste prijs. Uiteindelijk ronden we het maar af. De minibusjes werken als volgt: 1 persoon zorgt er voor dat er klanten in de bus komen. Dat gaat in principe door het schreeuwen van de bestemming van de minibus. Simpel maar heel doeltreffend. In ieder geval komen wij op deze manier op de plek waar we heen wilden: Piazza. We hadden gehoord dat er daar een Evangelische boekwinkel moest zijn. We hopen dat ze een cassette verkopen met Christelijke Amhaarse kinderliedjes. De winkel is moeilijk te vinden. Maar na even zoeken en vragen vinden we de winkel. Het is een beetje gebrekkig communiceren in het Engels en een paar woordjes Amhaars. We gaan met een cassettebandje vol Ethiopische kinderliedjes de deur uit. Ethiopië kent nauwelijks platen of CD's. Veelal worden de originele cassettes in de winkel bij verkoop gewoon gekopieerd. Dat gaat heel snel en levert dus geen geweldige kwaliteit op. De temperatuur is ondertussen aardig gestegen. Naast de boekwinkel is een cafeetje. We stappen we bij de buurman naar binnen. We nemen een fles Ambo en Byniam neemt een flesje cola. Na de versnapering stappen we weer op en gaan op zoek naar SIM. SIM staat voor Soedan Inland Ministeries. We hebben gehoord dat er protestantse kerkdiensten plaats vinden. Helaas is er niemand aanwezig. We gaan daarom maar terug naar het Hilton. Daarnaast hebben we ook nog wat geschenkjes bij ons voor een jongen die kennissen via stichting Dorkas ondersteunen. We bellen het telefoonnummer dat we daarvan hebben, maar dat levert niets op. We laten onze naam achter en ons kamernummer in het Hilton. Het echtpaar de Vries en René Bogaert polsen we voor het eten van injerra of een ander Ethiopisch gerecht bij het Finfine restaurant. Dat lijkt hun een goed idee. Vanuit het Hilton ben je er zo. Het is een fraai ingericht restaurant. Overal zien we bankjes en zitjes. Er staat bij die zitjes "iets" onder een blauwe hoes. Dat blijken dus speciale injerra manden te zijn. En om die manden heen zit je als het ware de injerra te eten. Lilian had ons in geval van twijfel geadviseerd "aleche" injerra te nemen, die is iets milder. Eerst wassen we onze handen en bestellen we een drankje. Als de gerechten geserveerd worden gaan we er eens goed voor zitten. Byniam heeft geen schroom en begint meteen met de handen aan te vallen. Wij als "forenji's" doen er een beetje moeilijk over, maar Byniam gaat verder met zijn demonstratie.
Kijk, zo dus.
Na de maaltijd bij het Finfine lopen we via de Yohanisstreet weer terug naar het Hilton. Hopelijk heeft de Ethiopische keuken geen nadelige invloed op onze magen. We zullen zien. 's Avonds zijn we best wel een beetje moe en ook Byniam is een beetje aan het eind van zijn energie. Ondertussen blijkt ook Suzanne uit Bahir Dahr in het Hilton te logeren. Margreet probeert een beetje uit te rusten samen met Byniam en André drinkt samen met Suzanne een colaatje in het restaurant van het Hilton. Suzanne is er voor haar werk. Ze is bezig met de voorbereiding van een aantal projecten. Ze lijkt goed te weten waar ze over praat. Ze vertelt dat ze vroeger ook in Kenia gewoond heeft op de boerderij van "Out of Africa". Na de cola ga ik naar boven en wens haar succes met haar werk. Morgen gaat ze weer verder, verder naar het zuiden. Als ik boven kom is het lekker stil op de kamer. Margreet dommelt een beetje en Byniam lijkt te slapen in zijn bedje. Alweer een dag die voorbij gevlogen is.