21 november

Ondanks onze maagproblemen beleven we een rustige nacht. We zien er toch wel erg naar uit om terug te gaan. Morgenavond is de vlucht om een uur of 8. Dat betekent dat we morgen aan het einde van de middag naar het vliegveld gaan. Als we beneden komen treffen we Alfred, Marijke en René en de kinderen. We gaan met z'n allen naar het Lufthansa kantoor. Onderweg overleggen we met elkaar alvast een beetje over de dag van morgen. Het lijkt ons een beetje overdreven om allemaal een kamer te houden tot en met morgenavond. We spreken af dat de anderen morgen de spullen bij ons op de kamer zetten. Zij kunnen dan de kamer per dinsdagmiddag opzeggen. Bij het Lufthansa kantoor aangekomen moeten we nog een oplossing zoeken voor de betaling van Byniams ticket. Alfred de Vries biedt aan om de aanschaf met zijn credit-card voor te schieten. Daar zijn we blij mee, want dat scheelt weer een langdurige wissel-actie bij de National Bank. De aankoop van het ticket en de bevestiging verlopen moeizaam, bovendien is het er erg druk. Het is trouwens moeilijk om te begrijpen wie er aan de beurt is en wie de volgende in de rij is. Uiteindelijk staan we met de belangrijkste papieren, gestempeld en wel, buiten op de stoep. Byniam is Ethiopiër dus hoeft hij de luchthavenbelasting niet in US dollars te betalen. Als laatste moeten we nog de papieren van de ambassade met de "Laissez-passer" krijgen. De medische rapportage hebben we compleet. Als we bij het hotel terugkomen brengen we eerst de vluchtpapieren naar onze kamer. Lilian hebben we inmiddels ook ingelicht over het "aanbod" van de receptioniste. Lilian ziet wel mogelijkheden voor een bemiddeling. Vorige week hebben we via Pim Segaar nog een leuke tip gekregen. Verder op Menelik II Avenue moet er ergens onderin een pand een soort cartografisch winkeltje zijn. Daar verkopen ze een plattegrond van Addis. We lopen er op goed geluk heen. Via een trap naar beneden staan we voor een grijs pand met onduidelijke inhoud. We blijken goed te zijn, maar moeten even wachten. We worden een beetje argwanend aangekeken. Twee "forensjis" met een Ethiopische jongen. De mannen beginnen een beetje te babbelen met Byniam. We mogen verder lopen. We moeten wel eerst 12 Birr betalen. Daarna krijgen we van een andere medewerker een enorme kaart van Addis op stevig papier.

addisabebakaart (46K)

De nieuwe kaart.

Met de aankoop lopen we terug naar het Hilton. 's Middags worden we opgehaald rond een uur of 4 om weggebracht te worden naar Almaz. Lilian haalt ons op en vertelt dat ze gisteren vergeten is door te geven dat we verhinderd waren. Gisteravond werd ze gebeld met de vraag waarom we niet gekomen waren. Maar vandaag gaan we alsnog. We willen ze niet nogmaals teleurstellen. We gaan gewapend met foto - en videocamera naar het afscheidsfeestje. Er blijkt van alles klaar te staan in het huis van de "huurbaas" van Almaz. Een tafel vol met hapjes. En het Ethiopische bier moet ook geprobeerd worden. Verder is er Ethiopische muziek via een ghettoblaster. Je kunt zien dat er moeite is gedaan om een er "gezellig feestje van te maken". Op de grond liggen koeienhuiden en gras. De huurbaas heeft overigens echt Fries stamboekvee en is daar best wel trots op.

stamboek (15K)

Echt Friesstamboek in hartje Ethiopië.

Hij is er erg content mee, alleen is het moeilijk om diergeneesmiddelen te kopen voor de koeien. De huurbaas is er en zijn vrouw. Almaz natuurlijk ook. Verder zijn er de twee nichten die ons in het Hilton bezocht hebben. De muziek gaat iets harder en de nichten beginnen te dansen. Er komen steeds meer mensen binnen, ook mensen die we niet kennen. Hoe de familie in elkaar zit weten we niet en komen dat ook niet te weten. De dames hossen flink op z'n Ethiopisch en ook Margreet moet even geleerd worden hoe je danst op z'n Ethiopisch. Het lijkt simpel, maar dat is het zeker niet.

ethiopischdansen (15K)

Ethiopisch dansen.

Byniam gedraagt zich een beetje vreemd. Een beetje verlegen. Vooral niet te opvallend mee doen. Stel je voor dat ze denken dat je liever blijft. Af en toe gaat het licht uit. Dan is het dus plotseling donker en is er ook geen muziek meer. Maar de pauzes duren maar kort. De avond vliegt voorbij. Als we afscheid nemen bieden de nichten aan om morgen verse injerra te brengen voor onze Ethiopische vrienden in Nederland. Tegen een uur of 8 is dan echt het definitieve afscheid aangebroken. Het is een beetje beladen afscheid. We wisselen adressen uit en spreken af contact te houden. De familie belt ondertussen een taxi en een kwartier later zitten we weer met z'n drieën op de achterbank van zo'n bekende blauwe taxi. Als we dan in het Hilton aankomen kunnen we ons nauwelijks voorstellen dat we binnen 24 uur in het vliegtuig naar Nederland zitten.

<- terug naar gisteren Ś Ś verder naar morgen ->