Byniam en pleegmoeder AlmazWe geven Almaz enkele kadootjes. Voor Byniam hebben we een bal meegenomen. Daarmee is het laatste restje ijs dan wel definitief gebroken. Ondertussen is Almaz begonnen om koffie te zetten. En dat is in Ethiopië een tijdrovend klusje. Maar er is dan ook geen koffie die lekkerder smaakt dan verse Ethiopische koffie! Om Almaz even rustig de gelegenheid te geven koffie te zetten en ons maar meteen in de ouderrol te duwen, pakken we meegenomen papier en kleurpotloden. Byniam gaat meteen aan de slag. Ondertussen laat hij ook maar even zien en horen dat hij al zijn zintuigen en ledematen in het Engels kan opzeggen. Almaz biedt ons een soort taartachtig brood aan. Het ziet er erg lekker uit. Maar wat zijn die groene dingetjes op het brood? Voor André komt het antwoord te laat, het zijn groene pepertjes. Gelukkig is er het een en ander te drinken. We pakken vervolgens een boekje met foto's. We moeten van Byniam er snel door heen bladeren. Ineens wijst hij op een foto naar Margreet en duidt aan dat ze haar handen in de broekzakken heeft. Waar hij al niet op let. Na de koffie moeten we naar buiten. De bal moet mee. Als André de bal op zijn voorhoofd legt is de pret compleet, hij schatert het uit. Andere varianten doen hem net zo schateren. Byniam vindt het allemaal even leuk. Hij noemt ons meteen "papa" en "mama". De eerste ontmoeting lijkt perfect. Na een uur vraagt Hannah ons of we het genoeg vinden voor een eerste ontmoeting. We geven aan dat het inderdaad misschien beter is om naar het hotel terug te gaan. Kunnen we even bijkomen van een compleet nieuwe ervaring voor ons. Hannah rijdt ons terug naar het hotel. Ze geeft ons het advies om 's avonds in het Cottage restaurant te gaan eten. Ze wil persé dat zij en haar man ons daar naar toe brengen. Totdat zij en haar man ons 's avonds ophalen gebruiken we de tijd om een beetje uit te rusten. Niet dat dat echt lukt, de indrukken van de afgelopen uren moeten eerst hun plaatsje krijgen. Eigenlijk verwachten we die avond Lilian te ontmoeten. Maar Lilian durft niet alleen te rijden in het donker, en haar man is niet thuis, dus gaat die ontmoeting even niet door. 's Avonds staat de Mercedes weer voor het hotel. We worden snel naar het restaurant gereden. We zien nog net dat Hannah's man de ober geld in zijn hand duwt. Ons vertelt hij dat we de ober na het eten kunnen vragen een taxi te bestellen. Hij geeft aan dat zo'n ritje naar ons hotel 10 birr kost. Het is een voortreffelijk restaurant. De prijzen zijn voor Ethiopische begrippen aan de hoge kant. Het geeft ons ook een beetje beschamend gevoel om in iets meer dan een uur met z'n tweeën een heel Ethiopisch maandloon te verorberen. Na het eten vragen we de ober een taxi te bellen. De taxi brengt ons weer keurig terug naar het hotel. In het hotel gaan we nog even beneden in de hal zitten met een colaatje en kijken nog even Ethiopische televisie. Een uurtje later kruipen we in ons bed.